Λίγο πριν ξημερώσει
σε ντο δίεση σβήνει
ο ήχος σ΄εσάς
τους ρομαντικά
αδιόρθωτους εραστές
όταν γαληνεύουν
οι αέρινες τρίλιες
συναίσθημα σώμα
και ψυχής, έρχεται
απαλά το σεληνόφως.
Φεγγάρι μου πόσο
σ΄αποθύμησα,
στου χρόνου τη λήθη
ανταμώνουν οι άνθρωποι
κουρνιάζοντας στην τεράστια
αγκαλιά σου,
αβυσσοδεμένες ψυχές
στη θάλασσα της νοσταλγίας.
Αλήθεια αγάπησες ποτέ
κανέναν τους εσύ;
Γρηγορία Πελεκούδα
Η φωτογραφία είναι από https://xairetismata.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου