Μετά το μαζικό σφαγιασμό των αμνοεριφίων ...το μεγάλο μακελειό της γιορτής της Αγάπης...για να μπουχτίσει το μάτι και να υπερχειλίσει το στομάχι, κάποιων αμετανόητα κοιλιόδουλων τύπων με κατάλοιπα Κατοχικού συνδρόμου, που αντιμετωπίζουν το φαγητό σα να μην υπάρχει αύριο...
Μετά την άκρατη καταναλωτική μανία, τη μετουσίωση του Θείου Δράματος σε εμποροπανήγυρη και τη μετάλλαξη της πένθιμης Παρασκευής του Χριστιανισμού, σε Black Friday …
Μετά την κρίση συνείδησης προς κάθε καθε είδους φιλανθρωπία, η οποία όμως τις περισσότερες φορές απέχει μακράν από την Κατά Ματθαίον «σου δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου...» αλλά υποκινείται από «το θεαθήναι τοις ανθρώποις»...
Μετά τις όρθρου βαθέως «εν πάση σιωπή και κατανύξει» και «μετ' ευλάβειας και φόβου Θεού» παρουσίες μας στη Θεία Λειτουργία... τις δραματικές εκκλήσεις «την ευχή σας Πάτερ»... αλλά και τις «λιτές και απέριττες» ενδυματολογικές επιλογές των Κυριών στην Αναστάσιμη ακολουθία...
Μετά το παραλήρημα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής και της εμμονής μας σε μια προσποιητή ψυχική ανάταση... την επιβεβλημένη «λόγω των ημερών » δήθεν ανοχή μας σε κάθε είδους πρόκληση... αλλά και το κους – κους για τη γειτόνισσα που βρήκε χρονιάρες μέρες η αντίχριστη να απλώνει στην ταράτσα...
Το κλίμα ευδαιμονίας και τούτων των εορταστικών ημερών περαιώθηκε...
Όμως φρούδες και πάλι οι ελπίδες μας...όπως αυτές που χάρισε, το κίβδηλο νόμισμα της καλοτυχίας ανήμερα του Αγίου Βασιλείου... σ΄αυτούς που το κέρδισαν ή ακόμα και σ΄αυτούς που το διεκδίκησαν σθεναρά τρώγοντας ολόκληρη τη Βασιλόπιτα...
Γιατί όπως τις προάλλες που βγάλαμε κομμάτι του αμπελιού στο χωριό, αλλά λησμονήσαμε το κομμάτι του Αγίου ...έτσι και τώρα...
Ακριβοδίκαια διεκδικήσαμε το μερτικό σας σε τούτο το πανηγύρι... μα πάλι λησμονήσαμε το μερτικό του Ιησού...
[Βέρα Γιαννακοπούλου ✍️
Πρώτη δημοσίευση στη σελίδα ''η μικρή γλωσσού'' στις 02-05-2019]
Μετά την άκρατη καταναλωτική μανία, τη μετουσίωση του Θείου Δράματος σε εμποροπανήγυρη και τη μετάλλαξη της πένθιμης Παρασκευής του Χριστιανισμού, σε Black Friday …
Μετά την κρίση συνείδησης προς κάθε καθε είδους φιλανθρωπία, η οποία όμως τις περισσότερες φορές απέχει μακράν από την Κατά Ματθαίον «σου δε ποιούντος ελεημοσύνην μη γνώτω η αριστερά σου τι ποιεί η δεξιά σου...» αλλά υποκινείται από «το θεαθήναι τοις ανθρώποις»...
Μετά τις όρθρου βαθέως «εν πάση σιωπή και κατανύξει» και «μετ' ευλάβειας και φόβου Θεού» παρουσίες μας στη Θεία Λειτουργία... τις δραματικές εκκλήσεις «την ευχή σας Πάτερ»... αλλά και τις «λιτές και απέριττες» ενδυματολογικές επιλογές των Κυριών στην Αναστάσιμη ακολουθία...
Μετά το παραλήρημα της ιδεοψυχαναγκαστικής διαταραχής και της εμμονής μας σε μια προσποιητή ψυχική ανάταση... την επιβεβλημένη «λόγω των ημερών » δήθεν ανοχή μας σε κάθε είδους πρόκληση... αλλά και το κους – κους για τη γειτόνισσα που βρήκε χρονιάρες μέρες η αντίχριστη να απλώνει στην ταράτσα...
Το κλίμα ευδαιμονίας και τούτων των εορταστικών ημερών περαιώθηκε...
Όμως φρούδες και πάλι οι ελπίδες μας...όπως αυτές που χάρισε, το κίβδηλο νόμισμα της καλοτυχίας ανήμερα του Αγίου Βασιλείου... σ΄αυτούς που το κέρδισαν ή ακόμα και σ΄αυτούς που το διεκδίκησαν σθεναρά τρώγοντας ολόκληρη τη Βασιλόπιτα...
Γιατί όπως τις προάλλες που βγάλαμε κομμάτι του αμπελιού στο χωριό, αλλά λησμονήσαμε το κομμάτι του Αγίου ...έτσι και τώρα...
Ακριβοδίκαια διεκδικήσαμε το μερτικό σας σε τούτο το πανηγύρι... μα πάλι λησμονήσαμε το μερτικό του Ιησού...
[Βέρα Γιαννακοπούλου ✍️
Πρώτη δημοσίευση στη σελίδα ''η μικρή γλωσσού'' στις 02-05-2019]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου