Κονισαλέος Μάης
==================
Τώρα που τέλειωσαν οι μεγάλες μάχες
γυρνάμε στους έρημους δρόμους
----- με τα χέρια στις άδειες τσέπες μας
Κι ούτε ένα τρύπιο νόμισμα
-------------------- απ’ τις παλιές αξίες μας
==================
Τώρα που τέλειωσαν οι μεγάλες μάχες
γυρνάμε στους έρημους δρόμους
----- με τα χέρια στις άδειες τσέπες μας
Κι ούτε ένα τρύπιο νόμισμα
-------------------- απ’ τις παλιές αξίες μας
Μόνο με το αίμα της παλιάς πληγής
--------------------------------- στον κρόταφο
ξεραμένο κι αυτό απ’ του καιρού
----------------------------------- το πέρασμα
Άλλοτε εισπνέοντας σκόνη ερημιάς
--- απ’ το φόρεμα του κονισαλέου Μάη
Άλλοτε ξαποσταίνοντας στην όαση
----------------------------- της μοναξιά μας
παραδομένοι σε μεσημεριανό όνειρο
------------------------ γλυκιάς νοσταλγίας
Τώρα που τέλειωσαν οι μεγάλες μάχες
κι επιστρέφουν οι οπισθοφυλακές
------------------------ χωρίς δάφνες νίκης
τα όρνια του Καυκάσου ανυπόμονα
--------------- περιμένουν το συκώτι μας
Κι εμείς δεμένοι στις ανάγκες
-------------------- ελπίζουμε στ’ αστέρια
Ευτυχώς που ο θάνατος είναι θνητός
------------- όσο ακριβώς και η γέννηση
Γι αυτό
Με σκόνη ερημιάς, νοσταλγία μοναξιάς
και αίμα απ’ πληγές μας
-------- ας ζυμώσουμε μάνα αισιοδοξίας
Πως αλλιώς
αφού στις παλιές πληγές μας
---- φωλιάζουν αγριοπερίστερα ελπίδας
Γιάννης Ποταμιάνος
https://toxefwto.blogspot.com/
--------------------------------- στον κρόταφο
ξεραμένο κι αυτό απ’ του καιρού
----------------------------------- το πέρασμα
Άλλοτε εισπνέοντας σκόνη ερημιάς
--- απ’ το φόρεμα του κονισαλέου Μάη
Άλλοτε ξαποσταίνοντας στην όαση
----------------------------- της μοναξιά μας
παραδομένοι σε μεσημεριανό όνειρο
------------------------ γλυκιάς νοσταλγίας
Τώρα που τέλειωσαν οι μεγάλες μάχες
κι επιστρέφουν οι οπισθοφυλακές
------------------------ χωρίς δάφνες νίκης
τα όρνια του Καυκάσου ανυπόμονα
--------------- περιμένουν το συκώτι μας
Κι εμείς δεμένοι στις ανάγκες
-------------------- ελπίζουμε στ’ αστέρια
Ευτυχώς που ο θάνατος είναι θνητός
------------- όσο ακριβώς και η γέννηση
Γι αυτό
Με σκόνη ερημιάς, νοσταλγία μοναξιάς
και αίμα απ’ πληγές μας
-------- ας ζυμώσουμε μάνα αισιοδοξίας
Πως αλλιώς
αφού στις παλιές πληγές μας
---- φωλιάζουν αγριοπερίστερα ελπίδας
Γιάννης Ποταμιάνος
https://toxefwto.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου