Είναι μια μελαγχολική μέρα. Ψιχαλίζει γύρω. Μια ήρεμη βροχούλα, σαν να δακρύζει το παιδί της Συρίας του Θεού στην λάμψη ενός παιδικού φεγγαριού.
Παιδί της Συρίας προχώρα ώστε να μπορέσεις να βρεις το δρόμο σου
Παιδί της Συρίας πέρνα ανάμεσα ώσπου να τρέξεις και να μη κοιτάξεις πίσω σου
Παιδί της Συρίας δεν υπάρχει άλλη διέξοδος πέρα απ’ εδώ
Θέλεις να τρέξεις και να κρυφτείς πίσω από τα κάγκελα της Συρίας.
Θέλεις να γνωρίσεις μέσα σου αυτό που δεν πεθαίνει.
Θέλεις να γκρεμίσεις τα τείχη που σε κρατάνε μέσα και να κτίσεις ένα προστατευτικό τείχος στο μυαλό σου.
Θέλεις να απλώσεις το χέρι και ν’ αγγίξεις τη φλόγα που θα κάψει το καθεστώς καθώς κρατάς το φαναράκι της θρησκείας ανοιχτό.
Παιδί της Συρίας, είδες χιλιάδες ψυχές, τόσες χιλιάδες άδικα χαμένες ζωές που χάθηκαν με διαφορετικούς τρόπους. Σφαγές, βομβιστικές επιδρομές, γενοκτονίες, βασανισμούς, αγνοούμενους, φυλακισμένους, πρόσφυγες, μαζικές εκτελέσεις, θρησκευτικές διακρίσεις, καραβάνια αλληλεγγύης.
Παιδί της Συρίας, μη βγεις έξω ό,τι και ν’ ακούσεις ! Φοβόμαστε για τη ζωή σου. Ζούμε για την επιστροφή σου. Προσευχόμαστε για την ασφάλεια σου σε μια μαρτυρική χώρα που δεν έχει αρχή και τέλος.
Παιδί της Συρίας, τώρα καθώς σε κοιτάζω στα μάτια αισθάνομαι την παρουσία σου. Είναι κλειστά αλλά βλέπω να δραπετεύεις και να πετάς μακριά απ’ τα πρέπει των άλλων. Να χάνεσαι ελεύθερα κόντρα στον άνεμο για του κόσμου τ’ άδικο.
Θα περπατήσεις στον ήλιο, μέσα στον άνεμο και τη βροχή παιδί της Συρίας.. !
Δεν θα κοιτάξεις ποτέ αυτούς που παγώνουν αδικαιολόγητα το αίμα. Δεν θα σε αναζητήσει κανείς σε αόρατους συντρόφους παραδίπλα. Δεν θα υπακούσεις στα πολεμικά καλέσματα αλλά θα κατακρίνεις, βλέμματα βουβά κατηγορώ σ’ ένα έγκλημα.
Παιδί της Συρίας, όλα ασφαλή τη νύχτα και τη μέρα όπου κι αν γυρνάς. Όλα δροσερά, μαλακά και φιλόξενα σε τούτη τη ζωή όπως παλιά. Μια γουλιά νερό από την χαμένη παιδική αθωότητα σταλμένη απ’ τον Θεό για να κάνεις στάχτη το κακό.
Σου απλώνω το χέρι μου παιδί της Συρίας. Σ’ αφήνω να τολμάς για όσα δεν βλέπεις πια. Σ’ αφήνω ελεύθερο παιδί της Συρίας. Σε σηκώνω ψηλά στους ώμους μου και σ’ αφήνω ν’ αγγίξεις τα δέντρα. Σ’ ελευθερώνω και σε σηκώνω για άλλη μια φορά ώσπου η ανησυχία να φύγει μακριά και να φτάσεις στον λυτρωμένο άγγελό σου.
Σου χαρίζω ένα κοχύλι σαν αλυσοδεμένος σκλάβος. Νομίζω πως σου χαρίζω κι εγώ κάτι για το γυρισμό σου – μια Συρία που είχες μισοξεχάσει με το πέρασμα του χρόνου, ένα χέρι μες στο δικό σου που σ’ αγγίζει με αγάπη και πόσο όμορφη ήταν η Συρία στο τελευταίο ξεπλήρωμα σαν έλεγε κείνο το μη με ξεχάσεις !
Το δικό μου χέρι καθρεφτίζει το δικό σου παιδί της Συρίας. Κρατώ το χέρι σου όταν σ’ ανεβάζω στους ώμους και βλέπεις την Συρία. Κρατώ το χέρι σου όταν βλέπεις την Συρία αγκυροβολημένη στο δικό σου κράτημα.
Παιδί της Συρίας, δεν είναι καθόλου απλό να ξεριζώνεσαι απ’ τον σφαγέα της ερήμου σε χίλιες σιωπές θανάτου. Πας σ’ έναν άλλο τόπο να μεταμορφωθείς, ν’ αντιδράσεις, ν’ αγωνιστείς μια ζωή που σου άρπαξαν βίαια.
Παιδί της Συρίας, έχε ανοικτούς λογαριασμούς με την ελευθερία !
Κουβαλάς τη χαμένη ύπαρξη και την ευτυχία που πέρασε. Κουβαλάς μαζί σου μια αγάπη που χάνεται, για τη μοναξιά και το φόβο, για όλα όσα κάνουν τη ψυχή σου να βασανίζεται και τα βράδια αναζητάς σ’ ένα λουτρό με αίμα τραγουδώντας, τον πατέρα, τη μάνα, τ’ αδέλφια σου στα δάκρυα με τους πνιγμένους.
Παιδί της Συρίας ξύπνα γελώντας. Πιάσε τον ήλιο. Πιες νερό. Κράτησε την σκιά για να δεις αν απ’ το σκοτάδι μπορείς να βγεις στο φως. Μύρισε τα λουλούδια και διάβασε ένα χαρτί που γράφει: « Για την καρδιά ενός παιδιού της Συρίας σ’ ένα τείχος καλοσύνης γεμάτο ελευθερία ».
Χρήστος Αθανασίου
Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.
Συγγραφικό έργο:
«Λογοτεχνικές Αστραπές» ( Υπό έκδοση )
«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»
«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )
«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»
«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»
[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου