ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ

Ο χρόνος φωτίστηκε απ’ το φεγγάρι. Οι στιγμές του πέρασαν απ’ τα δέντρα για τις γειτονιές Στο διάβα τους, πιθάρια αδειάσανε με φθόνους κι υποσχέσεις. Οι πιστοί άλειψαν τα χείλη τους με βρόμικο αλάτι, που έσπειρε η ιστορία. Μα , πίσω ακολούθησαν οι δεσμοφύλακες . Με σιδερένια πλέγματα έκλεισαν τις μέρες, γεμίζοντάς τες καλούπια και αλφάδια. Ατίθασοι μικροδανδήδες στις συνάφειες, μα πιστοί δούλοι των κατατάξεων. Σε ναούς και πεζοδρόμια σφυρηλάτησαν το τίποτα και έδειξαν στους προφήτες το λαβωμένο φεγγάρι, μήπως κι αλλάξουνε πορεία οι αρνήσεις. Στους ποιητές αρνηθήκανε το μέλλον για να τρυπώσουνε κι ετούτοι στη φυλακή ( από φόβο για τη λήθη ).