ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ - ΟΣΤΡΑΚΟ

Το βλέμμα στραμμένο στον ήλιο, λείπουνε οι μέλλουσες εποχές ( στιγμιαία). Η πορεία αρχίζει. Ο δρόμος στρωμένος με βροχή. Ο χρόνος σκουραίνει κι άλλο τα μάτια . Οι νύχτες ερημώνουν από νοσταλγία, δεν υπάρχει ( μοιραία) επιστροφή στην ωραιότητα. Είναι λανθασμένη μια τέτοια σοφία. Ο κόσμος είναι πάλι στην αρχή κι εσύ ένα όστρακο αφημένο στο χώμα.