χάνομαι μέσα στην αβέβαιη
πορεία των σταγόνων της.
Θυμάμαι τ'ανόθευτο πέταγμα του παρελθόντος
έγινε έρμαιο πια,
στα κύματα των καιρών που ακολούθησαν.
Δάκρυα παγωμένα να ομολογούν πάθη
που κατέληξαν σε καταγώγια σκοτεινά
να νοσταλγούν αναφιλητά
που γιάτρευουν τους πόθους
και τα τραύματα μιας ψυχής παρηκμασμένης.
Μάχες υπέροχες ζωής που δόθηκαν
με αναπνοές μισοϊδρωμένες,
σάρκες να τρυπιούνται απ'το μαχαίρι του χρόνου
και μια υποκρισία να σέρνεται
μπροστά στα ματωμένα πόδια μας.
Καρδιές διψασμένες, γεμάτες ρωγμές
που υπομένουν καρτερικά
τα παγωμένα δάκρυα να λιώσουν...!
Carpe.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου