ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΚΚΙΝΟΥ " Ατιτλο "

Επέμενες πως να πετάξω δεν μπορώ
και τέτοιες ανόητες σκέψεις δεν επιτρέπεται να κάνω
Στα όνειρα όλα επιτρέπονται σου απαντούσα
έλα μαζί μου ένα βράδυ και θα δεις
και έχωνα το κεφάλι κάτω απ’ τα σκεπάσματα
Κι ήρθες...
Από ψηλά σου έδειχνα τα δέντρα
που είχαν πλεγμένα τα κλαδιά σαν αγκαλιές
μη τυχόν και πέσω να με πιάσουν
σαν και σένα κι αυτά φοβούνται στα ψηλά
και τις ρίζες τους βαθιά στο χώμα χώνουν
Σου έδειξα τον φίλο μου τον αετό
εκείνος μου έμαθε τον τρόπο να πετάω
Δες με, το φτερούγισμά του έχω ξεσηκώσει
Σε πήγα και στην κορφή του βουνού που ξαποσταίνω
σε τάισα κάστανα και καρύδια
που χα στις τσέπες για σένα φυλαγμένα
Τα μάτια σου απ’ εδώ ψηλά
μεγαλύτερα μου φάνηκαν
κι ο κόσμος τόσος δα μπροστά τους
Λένε πως εδώ γύρω συχνάζουν νεράιδες
μα ποτέ μου καμία δε συνάντησα
αλλιώτικα τη μιλιά μου θα είχα χάσει
και το πρόσωπό μου θα έμοιαζε με μάρμαρο
Κάτι τέτοια δε λεν στα παραμύθια;
Έλα σου είπα, πάμε να σου δείξω και κάτι ακόμη
Βλέπεις το σπίτι στην άκρη εκεί;
Στο δωμάτιο μέσα κοιμούνται δυο άνθρωποι
είναι τα σώματά μας και μεις εδώ πάνω τα όνειρά τους
Απόψε είδαν το ίδιο όνειρο...
Πάμε, σε λίγο θα ξυπνήσουν και μεις θα χαθούμε
Μα αύριο πάλι εδώ θα είμαστε, αν να το θελήσεις...
.
/>*/<