Γιάννενα , Μέτσοβο, Ζαγοροχώρια
ΓΙΑΝΝΕΝΑ
Τα Ιωάννινα γνωστά και ως Γιάννενα ή Γιάννινα είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του νομού Ιωαννίνων και της Ηπείρου με 111.740 κατοίκους (2011). Τα Ιωάννινα εμπεριέχονται στον ΟΤΑ του Δήμου Ιωαννιτών ο οποίος συμπεριλαμβάνει και τα γειτονικά χωριά. Ο κάτοικος ονομάζεται Ιωαννίτης, Ιωαννίτισσα, ή κοινώς Γιαννιώτης και Γιαννιώτισσα. Τα Ιωάννινα βρίσκονται στο βορειοδυτικό κομμάτι της ηπειρωτικής Ελλάδας, στο κέντρο του ομώνυμου λεκανοπεδίου. Είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας με πλούσια πολιτιστική παράδοση και σύγχρονες αναπτυξιακές επιχειρήσεις. Η διάνοιξη της Εγνατίας οδού συνδέει οδικά τη δυτική με τη βόρεια και ανατολική Ελλάδα. Στην πόλη υπάρχουν δύο νοσοκομεία (Το Γενικό Κρατικό "Χατζηκώστα" και το "Πανεπιστημιακό Περιφερειακό Δουρούτη"). Στα Ιωάννινα εδρεύει το πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, με 14 τμήματα και περίπου 20.000 φοιτητές. Επίσης στα Ιωάννινα φιλοξενούνται και τμήματα του Τ.Ε.Ι. Ηπείρου, με έδρα την Άρτα
Οι πρώτες ενδείξεις ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή των Ιωαννίνων εντοπίζονται από την Παλαιολιθική Εποχή (πριν 38.000 χρόνια). Αυτό έχει αποδειχθεί από τα λίθινα εργαλεία που βρέθηκαν στο σπήλαιο της Καστρίτσας. Η πόλη ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα από το Βυζαντινό Αυτοκράτορα Ιουστινιανό. Η ονομασία της πιθανότατα προέρχεται από τη Μονή του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου που βρισκόταν στο χώρο του κάστρου και ιδρύθηκε πιθανώς περί το 510 μ. Χ. ή επειδή ήταν υπό την προστασία του Αγίου Ιωάννη του Πρόδρομου. Η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά το 527 μ.χ. από τον ιστορικό Προκόπιο με την ονομασία Ευροία.
 |
Ακολούθησε το διάστημα των σλαβικών επιδρομών στην ευρύτερη περιοχή κατά το τέλος του 6ου και στις αρχές του 7ου αι. μ.χ.. Στο διάστημα αυτό δεν διασώζονται στοιχεία για την τύχη της πόλης, αν και θεωρείται πιθανή η κατάληψή της από τους επιδρομείς για ορισμένες δεκαετίες. Το 879 η πόλη αναφέρεται για πρώτη φορά με το σημερινό της όνομα και ήταν έδρα Επισκόπου. Η πόλη καταλήφθηκε επί τσάρου Σαμουήλ προσωρινά από τους Βουλγάρους. Το 1082 η πόλη καταλήφθηκε από τους Νορμανδούς, υπό τον Βοημούνδο του Τάραντα, που επιδιόρθωσε τα τείχη της πόλης για να απωθήσει αντεπίθεση του αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού. Η πόλη απελευθερώθηκε από τον Αλέξιο Κομνηνό το 1108. Το 13ο αι. με την εγκαθίδρυση του Δεσποτάτου της Ηπείρου τα Ιωάννινα ήταν το δεύτερο σημαντικότερο αστικό κέντρο της Ηπείρου, μετά την Άρτα
Το νησί βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα της λίμνης πολύ κοντά στον οικισμό Αμφιθέα. Έχει έκταση 200 στρέμματα και μέγιστο υψόμετρο 520 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας ή 59 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της λίμνης. Το μέγιστο μήκος του είναι 800 μέτρα και το πλάτος του 500 μέτρα. Η δυτική του πλευρά είναι βαλτώδης ενώ το υπόλοιπο τμήμα του είναι βραχώδες και δασωμένο στο μεγαλύτερο μέρος του.
55Η λίμνη Παμβώτιδα, γνωστή και ως λίμνη των Ιωαννίνων, βρίσκεται σε υψόμετρο 470 μέτρων από την επιφάνεια της θάλασσας. Βικιπαίδεια Ανύψωση επιφάνειας: 470 m Περιοχή: 19,4 km² Μέσο βάθος: 4,50 m Μήκος: 8 km Πλάτος: 4 km
Με το μπουρίνι....πάνω στο νησάκι της Παμβώτιδας.....
Ενας μικρός βουτηχτής
Ο οικισμός βρίσκεται στο βόρειο άκρο του νησιού και αποτελείται από 110 περίπου σπίτια. Είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός οικισμός καθώς είναι χτισμένος ακολουθώντας την παραδοσιακή ηπειρώτικη αρχιτεκτονική με τις χαρακτηριστικές στέγες από σχιστόλιθο. Από το 1926 αποτελεί ξεχωριστή κοινότητα Ο πληθυσμός του σύμφωνα με την απογραφή του 2001 είναι 343 κάτοικοι.
Οι ιστορικές αναφορές για το νησί ξεκινούν τον 13ο αιώνα όταν ιδρύθηκαν τα πρώτα μοναστήρια. Το πρώτο μοναστήρι που ιδρύθηκε στο νησί ήταν η Μονή του Αγίου Νικολάου των Φιλανθρωπινών που ιδρύθηκε τον 13ο αιώνα και το καθολικό της κτίστηκε το 1292 όπως αναφέρεται σε επιγραφή στην είσοδο του ναού. Κτήτορας της μονής αναφέρεται ο Μιχαήλ Φιλανθρωπινός που είχε διατελέσει και μητροπολίτης Ιαωννίνων............................................Η Μονή των Φιλανθρωπίνων
Ο ιδρυτής του Δεσποτάτου Μιχαήλ Α’ Κομνηνός Δούκας συνέβαλε στην εγκατάσταση στην πόλη επιφανών οικογενειών από την Κωνσταντινούπολη που είχαν φύγει λόγω της Άλωσης του 1204 από τους Σταυροφόρους. Από το 1337-1340 ο Ανδρόνικος ΙΙΙ Παλαιολόγος με τη βοήθεια του Ιωάννη Καντακουζηνού καταλύουν το Δεσποτάτο της Ηπείρου και τα Ιωάννινα περιέρχονται υπό βυζαντινό έλεγχο. Το 1367 τα Ιωάννινα έρχονται κάτω από σλαβικό έλεγχο του Θωμά Πρελούμπου που οι Γιαννιώτες έφεραν σαν προστάτη, αλλά αποδείχθηκε τύραννος. Μέχρι την κατάκτηση από τους Τούρκους το 1430, παρόλο που η πόλη περιήλθε υπό σερβικό και ιταλικό (οικογένεια Τόκκων) έλεγχο, γνώρισε σημαντική οικονομική και πνευματική άνθιση.
Με το μπουρίνι να ξεσπάει....Θέαμα μοναδικής ομορφιάς και αίσθησης ..... τα Γιάννενα απέναντι....
Μονή Αγίου Νικολάου Ντίλιου (ή Στρατηγόπουλου) που ιδρύθηκε από την Βυζαντινή οικογένεια των Στρατηγόπουλων.
Επιστρέφοντας από το Νησάκι....
.
Το 1430 οι Οθωμανοί, υπό τον Σινάν Πασά με την είσοδό τους στην πόλη δεσμεύτηκαν με έγγραφη συμφωνία (ορισμός) να γίνουν σεβαστά πολλά προνόμια των κατοίκων, κυρίως περιουσιακά και εκκλησιαστικά. Το 1611 ο Διονύσιος ο Φιλόσοφος (ή Σκυλόσοφος), πρώην Επίσκοπος Λάρισας ηγήθηκε εκτεταμένης εξέγερσης στην περιοχή. Η εξέγερση όμως καταπνίγηκε από το διοικητή της πόλης Ασλάν Πασά, που ήταν γενίτσαρος ελληνικής καταγωγής. Απόρροια του ξεσηκωμού αυτού ήταν και η κατάργηση των προνομίων. Ο ναός του Αγίου Ιωάννη του Προδρόμου καταστράφηκε και οι μοναχοί θανατώθηκαν. Στη θέση του ανεγέρθηκε το 1618 τζαμί (Ασλάν Τζαμί, σήμερα μουσείο, επί του κάστρου) αφιερωμένο στον Ασλάν Πασά που κατέπνιξε το κίνημα του Διονύσιου. Από την εποχή εκείνη εγκαταστάθηκαν οικογένειες Τούρκων και Εβραίων στο κάστρο της πόλης. Οι εκδιωχθέντες Έλληνες ίδρυσαν νέους οικισμούς για πρώτη φορά έξω από το κάστρo: της Καλούτσιανης, της Σιαράβας, της Καραβατιάς, τα Δυο Αδέλφια, τα Λακώματα κ.α.
Παρόλη την αναταραχή,.Γιαννιώτες συνέχισαν τις εμπορικές και χειροτεχνικές τους δραστηριότητες. Οι εμπορικές σχέσεις με σημαντικά κέντρα της Ευρώπης (Βενετία και Λιβόρνο) ήταν έντονες, όπου έμποροι από τα Ιωάννινα ίδρυαν εμπορικούς και τραπεζικούς οίκους. Ταυτόχρονα, διατηρούσαν την επαφή τους με την πατρίδα και χρηματοδοτούσαν την κατασκευή εκπαιδευτικών ιδρυμάτων. Αυτοί οι έμποροι υπήρξαν και οι πιο σημαντικοί εθνικοί ευεργέτες.
Το έτος που ξέσπασε η Επανάσταση (1821), ο Σουλτάνος Σελίμ ΙΙΙ στην Κωνσταντινούπολη, θορυβημένος από την συνεχώς αυξανόμενη επιρροή του Αλή πασά και από πληροφορίες για πιθανή απόσχισή του από την Οθωμανική Αυτοκρατορία, διέταξε τον αποκεφαλισμό του για προδοσία ενάντια στην Υψηλή Πύλη. Δυο χρόνια αργότερα δολοφονήθηκε από αξιωματούχους του Σουλτάνου στο νησί της λίμνης των Ιωαννίνων, όπου κατέφυγε για να αποφύγει τη θανατική καταδίκη.
Στο Ίτς Καλέ, την ακρόπολη του κάστρου, υπάρχουν τα ερείπια του σεραγιού του Αλή Πασά, που καταστράφηκε από τον Οθωμανικό στρατό, το Φετίχιε τζαμί κτισμένο το 1597, η μαρμάρινη βάση του τάφου του Αλή Πασά, κάποια διασωζώμενα παλιά τουρκικά κτίσματα, κυρίως μαγειρεία, πύργοι φρουρών, πυριδιταποθήκες, σταύλοι αλόγων και κάποια κανόνια από αυτά που ήταν τοποθετημένα γύρω από το φρούριο. Σώζεται επίσης ένας πύργος των Νορμανδών που είχε ενσωματωθεί με το σεράϊ του Αλή Πασά. Το εκκλησάκι των Αγίων Αναργύρων κτίστηκε το 1918 πάνω στο θησαυροφυλάκιο του Αλή Πασά.
Το κτήριο ανεγέρθη πιθανώς από τον Αλή Πασά κατά τα έτη 1815-1820. Είναι ένα από τα σημαντικότερα σωζόμενα κτήρια στο χώρο της νοτιοανατολικής ακρόπολης (Ιτς Καλέ) του Κάστρου και αποτελούσε μία από τις εστίες του οθωμανικού οχυρωματικού συγκροτήματος.
Το κτήριο είναι ισόγειο, λιθόκτιστο, ορθογώνιας κάτοψης και καλύπτεται από θολωτή στέγη με τις χαρακτηριστικές καμινάδες μιας Εστίας. Ο εσωτερικός χώρος διαιρείται με ογκώδεις πεσσούς και τοξοστοιχία σε δύο επιμήκεις χώρους. Στο πάχος της βόρειας τοιχοποιίας εντοπίζεται σύστημα μικρής δεξαμενής, η οποία αποτελούσε μέρος μιας μεγαλύτερης, που επεκτείνεται στην ίδια πλευρά. Η δεξαμενή και οι βρύσες, που υπήρχαν στο εσωτερικό των «Μαγειρείων» εξυπηρετούσαν τις ανάγκες της παρασκευής του φαγητού. Για τον φωτισμό του χώρου υπήρχαν μακρόστενα παράθυρα.
Τα «Μαγειρεία» είχαν δεχθεί μικρής έκτασης μεταγενέστερες επεμβάσεις από τον τουρκικό και τον ελληνικό στρατό χωρίς να αλλοιώσουν την αρχική μορφή του. Στο κτήριο έχουν γίνει εργασίες στερέωσης και συνολικής αποκατάστασης. Σήμερα στεγάζει το αναψυκτήριο του αρχαιολογικού χώρου της εσωτερικής ακρόπολης.
Τα «Μαγειρεία» είχαν δεχθεί μικρής έκτασης μεταγενέστερες επεμβάσεις από τον τουρκικό και τον ελληνικό στρατό χωρίς να αλλοιώσουν την αρχική μορφή του. Στο κτήριο έχουν γίνει εργασίες στερέωσης και συνολικής αποκατάστασης. Σήμερα στεγάζει το αναψυκτήριο του αρχαιολογικού χώρου της εσωτερικής ακρόπολης. — στην τοποθεσία
To Bυζαντινό Μουσείο: Στεγάζεται σε κτίριο που ανοικοδομήθηκε στα ερείπια του σεραγιού του Αλή -Πασά, το οποίο καταστράφηκε ολοκληρωτικά το 1870 από πυρκαγιά. Το Μουσείο εγκαινιάστηκε το 1995 με σκοπό να διαφυλάξει τα ευρήματα της ευρύτερης περιοχής της Ηπείρου, που χρονολογικά καλύπτουν την παλαιοχριστιανική, βυζαντινή και μεταβυζαντινή περίοδο. Επίσης το Μουσείο, εκτός από την έκθεση των συλλογών του, αποτελεί και πολιτιστικό κέντρο, αφού φιλοξενεί μουσικές και θεατρικές εκδηλώσεις, περιοδικές εκθέσεις κλπ. Στις συλλογές του περιλαμβάνονται παλαιοχριστιανικά και βυζαντινά γλυπτά, ευρήματα από την Άρτα, κεραμικά, βιβλία, Χριστιανικές εικόνες και αξιόλογη συλλογή αργυροχοΐας.
Κάστρο Ιτς Καλέ : Περιέχει το Φετιχέ Τζαμί, τον Τάφο του Αλή Πασά και το Βυζαντινό Μουσείο, όπως και την αίθουσα έκθεσης Αργυροχρυσοχοΐας. Το Φετιχέ Τζαμί το έτος 2012 δεν είναι επισκέψιμο. Το όνομά του σημαίνει Τζαμί της Κατάκτησης και χτίστηκε το 1430 πάνω στα ερείπια ενός βυζαντινού ναού. Αρχικά ήταν ξύλινο, μετά όμως το 1611 ξαναχτίστηκε πέτρινο. Την τελική μορφή την πήρε από τον Αλή Πασά το 1795.
Τέμενος Ασλάν Πασά (έτος 1618). Σήμερα στεγάζει το τριπλό Δημοτικό Μουσείο. Ελληνικό Τμήμα, Εβραϊκό Τμήμα και Μουσουλμανικό τμήμα. Το Δημοτικό Μουσείο στεγάζεται στο Ασλάν Τζαμί, που βρίσκεται στην Ακρόπολη των Ιωαννίνων εντός του Κάστρου, που χτίστηκε το 1618 από τον Ασλάν πασά. Στο Μουσείο εκτίθενται τοπικές ενδυμασίες, υφαντά, ξυλόγλυπτα, είδη αργυροχοΐας και άλλα, ενώ το έκθεμα που ξεχωρίζει είναι το Δαμασκηνό σπαθί του Γεωργίου Καραϊσκάκη. Επίσης στον περίβολο του μουσείου σώζονται τάφοι επιφανών Τούρκων, καθώς επίσης και ο τάφος του Ασλάν πασά. Ακόμη έξω από το Μουσείο βρίσκονται κανόνια και μπάλες της εποχής εκείνης.
Η βιβλιοθήκη Οθωμανικής περιόδου βρίσκεται εξω από τη βορειοανατολική ακρόπολη του Ασλάν πασά στα Γιάννενα , που συνδέεται με τη λειτουργία του μενδρεσέ. Αποτελείται από μεγάλη τετράγωνη θολοσκέπαστη αίθουσα στο βόρειο τμήμα και ένα μακρόστενο χώρο στη νότια πλευρά, ο οποίος χωρίζεται με καμαροσκέπαστο διάδρομα σε δύο δωμάτια που στεγάζονται με θόλο. Ανοιχτό κιονοστήρικτο προστώο καλύπτει ολόκληρη την πρόσοψη. Ο συνδυασμός των τρουλίσκων, του προστώου και των ανοιγμάτων ισοσταθμίζει την αυστηρότητα της ισχυρής αργολιθοδομής της τοιχοποιίας.
Όμορφη ατμόσφαιρα στο καφέ της Λίμνης.......
Αργά το απόγευμα με βαρύ καιρό......
Η βόλτα στις όχθες της λίμνης είναι υπέροχη κάθε εποχή ,με κάθε καιρό!!
 |
 |
 |
Ηλιοβασίλεμα στην λίμνη ...
 |
Από το μπαλκόνι μας.... Epirus Place Hotel......Το διαμάντι της Ηπείρου.
ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΡΕΛΛΗ
Αυτό το έγραψε ο Βρέλλης μετά το τέλος του Μουσείου για όλους μας !!!! " Ευχαριστώ αυτούς που κράτησαν τη Θρησκεία μου, τη Γλώσσα μου και την Εθνικότητά μου, για να είμαι Χριστιανός και να λέγομαι Έλληνας. Η αγάπη και η λατρεία που είχα, από μικρό παιδί, στους ήρωες της προεπανάστασης και της επανάστασης του 1821, έγινε αγάπη και θαυμασμός για τους μετέπειτα ήρωες. Αυτοί σφάχτηκαν, κρεμάστηκαν, γδάρθηκαν, ταπεινώθηκαν..., για να κερδίσουμε εμείς σήμερα τον τόπο τούτο ελεύθερο, χωρίς σκλαβιά. Αυτός ο μικρός λαός της γης, έδειξε την ανδρεία του σε όλες τις εποχές. Αντικατέστησε το δόρυ με το καριοφίλι ή το σύγχρονο όπλο και βροντοφώναξε προς όλους τους λαούς της γης, "η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει".....
.... Σα φόρο τιμής, αγάπης και πίστης, στους ανώνυμους και επώνυμους ήρωές μας, έφτιαξα τούτο το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας με κέρινα ομοιώματα, στο χωριό Μπιζάνι Ιωαννίνων. Θέλω να κάνω Ιστορική Αγωγή, μνήμη Ιερή όλων των ηρωικών μορφών και γεγονότων που έζησαν μέσα μου. Οι συνθέσεις είναι όλες δικές μου. Δούλεψα, όχι μόνο με βάση τη βιβλιογραφία που συγκέντρωσα (για ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία), αλλά και τις πληροφορίες -στοιχεία- που πήρα από τα μέρη που περπάτησα, γνώρισα, φωτογράφησα και σχεδίασα επί χρόνια. Ευχαριστώ όλους τους Έλληνες και ξένους συγγραφείς, που στάθηκαν με τις πηγές τους πολύτιμοι οδηγοί μου, στο δρόμο της δημιουργίας τούτου του έργου, αλλά και στο γράψιμο του βιβλίου που έχετε στα χέρια σας σήμερα.........................
....Επίσης, ένα μεγάλο ευχαριστώ, οφείλω στους καθηγητές και δασκάλους μου στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, για τις γνώσεις που μου έδωσαν, στα θεωρητικά και πρακτικά μαθήματα. Γνώσεις που τόσο πολύ με βοήθησαν για τη δημιουργία τούτου του έργο."
Παύλος Παν. Βρέλλης Μπιζάνι, χειμώνας 1994/5
Το Μουσείο Ελληνικής Ιστορίας Παύλου Βρέλλη, επίσης γνωστό και ως Μουσείο Κέρινων Ομοιωμάτων, βρίσκεται στην περιοχή των Ιωαννίνων, στην Ήπειρο. Θεμελιώθηκε με πρωτοβουλία του Παύλου Βρέλλη τον Φεβρουάριο του 1983 και άνοιξε τις πόρτες του το 1995 και είναι το πλέον γνωστό μουσείο αυτού του είδους στην Ελλάδα. Είναι έργο ενός και μόνο ανθρώπου-του Παύλου Βρέλλη, όπου για 13 χρόνια εργάστηκε ακατάπαυστα, μόνο γι' αυτό το έργο. Σκοπός του καλλιτέχνη, ήταν να αναπαραστήσει Ιστορικά γεγονότα από διάφορες περιοχές της Ελλάδας, σε φυσικό μέγεθος μέσα στο μουσείο. Έτσι θα μπορούσε να παρουσιάσει τους ήρωες και τον ρόλο που διαδραμάτισαν, στους αντίστοιχους χώρους. Με δικές του ιδέες, μελέτες και πολλή προσωπική εργασία, έφτιαξε χώρους και ανθρώπους, για να βοηθήσει τον θεατή να βιώσει γεγονότα που πέρασαν. Το Μουσείο φιλοξενεί περίπου 150 κέρινα ομοιώματα και 36 ιστορικά θέματα εμπνευσμένα από σημαντικά γεγονότα της Ελληνικής Ιστορίας.....................................Όταν θα περνάτε από εκεί,μην ξεχάσετε να το επισκευθείτε!!Το Μουσείο Βρέλλη είναι ένα μεγαλειώδες αφιέρωμα στην ιστορία της Ελλάδας,με δουλειά πολλών ετών και πολλή αγάπη από τον δημιουργό του για την πατρίδα μας!!
Η θεματολογία καλύπτει 24 αιώνες Ελληνικής Ιστορίας (από το 500 π.Χ.), με ιδιαίτερη έμφαση στην νεώτερη ιστορία της Ηπείρου και χωρίζεται σε τρεις ενότητες 1) την ενότητα της Προεπανάστασης, 2) την ενότητα της Επανάστασης του 1821 και 3) την ενότητα του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Το Μουσείο κλείνει με αναφορές και υπενθυμίσεις βασικών σημείων της Ελληνικής Ιστορίας και με το εργαστήρι του Καλλιτέχνη. Ορισμένα από τα ιστορικά γεγονότα και θέματα που αναπαριστάνονται είναι τα εξής
Το Κρυφό σχολείο κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας Το μαρτύριο του Διονύσιου του Φιλόσοφου (1611) Ο όρκος της Φιλικής Εταιρείας (1814) Κλέφτες και Αρματολοί Η σφαγή του Αλή Πασά στο νησί των Ιωαννίνων (Γενάρης 1822) Οι γυναίκες της Πίνδου, κατά τη Μάχη της Πίνδου (1940) Το Στρατηγείο της VIII Μεραρχίας, στη σπηλιά του Καλπακίου, (με το ομοίωμα του Στρατηγού Χαράλαμπου Κατσιμήτρου,1940) Η Κυρά της Ρω κ.ά.
 |
ΚΑΛΠΑΚΙ |
Μέσα από την ξενάγηση στο Μουσείο Πολέμου.....Ηταν κάτι καταπληκτικό η δουλειά των ανθρώπων που το ανάστησαν και η παρουσίαση εντυπωσιακή από έναν φαντάρο.......Ανατριχίλα!.................................
Μάχη του Καλπακίου
Μάχη του Καλπακίου
Παραμονές του 1940 η 8η Μεραρχία Ηπείρου με επικεφαλής τον υποστράτηγο Κατσιμήτρο Χαράλαμπο οργάνωσε την άμυνα στα γύρω υψώματα της Γκραμπάλας, της Ασόνισσας, της Βελλάς και των Γρεμισιών. Στο ύψωμα της Βελλάς διασώζονται μέχρι σήμερα τα ίχνη των χαρακωμάτων. Ο υποστράτηγος Κατσιμήτρος, παρά τις αντίθετες απόψεις του Γενικού Επιτελείου που προέβλεπε άμυνα στα Τζουμέρκα, διέταξε να κρατήσει την γραμμή άμυνας στο Καλπάκι μέχρι εσχάτων. Πέτυχε να αναχαιτίσει την Ιταλική εισβολή και στις 10 Νοεμβρίου 1940 η 8η Μεραρχία πέρασε από την άμυνα στην επίθεση. Ιδιαίτερα στα υψώματα της Γκραμπάλας, ανατολικά του Καλπακίου, έγιναν οι πιο αιματηρές συγκρούσεις. Στην πλαγιά του λόφου προφήτης Ηλίας, το καλοδιατηριμένο ΟΧΙ θυμίζει την εποχή εκείνη. Στην είσοδο του Καλπακίου υπάρχει το Πολεμικό Μουσείο του '40. Οι στρατιώτες ξεναγοί λύνουν τις απορίες των επισκεπτών σχετικά με τα γεγονότα του πολέμου και υπάρχουν πλούσια εκθέματα, γραφική και ηχητική αναπαράσταση της μάχης του Καλπακίου
ΜΕΤΣΟΒΟ
Το Μέτσοβο είναι μια ορεινή κωμόπολη του νομού Ιωαννίνων σε υψόμετρο 1.160μ. Παραδοσιακός οικισμός, βρίσκεται στο ανατολικό άκρο του νομού, κοντά στα όρια με το νομό Τρικάλων, στις βόρειες πλαγιές, ανάμεσα στα βουνά της μεγαλύτερης οροσειράς της Ελλάδος, της Πίνδου. Οι κάτοικοί του, που σύμφωνα με την απογραφή του 2001 ανέρχονται σε 3.195 κατοικους, είναι κυρίως βλάχικης καταγωγής, ασχολούνται λιγότερο με τη γεωργία και περισσότερο με την κτηνοτροφία.
Στο Μέτσοβο έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα μνημεία το μοναστήρι της Θεοτόκου, κοντά στο Μετσοβίτικο ποταμό, το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου νότια της κωμόπολης και το μοναστήρι της Ζωοδόχου πηγής στη θέση Κιάτρα Ρόσσια (που σημαίνει στα βλάχικα κόκκινος βράχος/λιθάρι). Στην κωμόπολη λειτουργεί εξάλλου, αξιόλογο Λαογραφικό Μουσείο και το χειμώνα οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο το οποίο σε συνδυασμό με την γραφικότητα του τοπίου αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών.
Σύμφωνα με μία άποψη η λέξη Μέτσοβο προέρχεται από τα σλαβικά «μέτσκα» (αρκούδα) και «όβο» (χωριό)
Στο Μέτσοβο έχουν χαρακτηριστεί διατηρητέα μνημεία το μοναστήρι της Θεοτόκου, κοντά στο Μετσοβίτικο ποταμό, το Μοναστήρι του Αγίου Νικολάου νότια της κωμόπολης και το μοναστήρι της Ζωοδόχου πηγής στη θέση Κιάτρα Ρόσσια (που σημαίνει στα βλάχικα κόκκινος βράχος/λιθάρι). Στην κωμόπολη λειτουργεί εξάλλου, αξιόλογο Λαογραφικό Μουσείο και το χειμώνα οργανωμένο χιονοδρομικό κέντρο το οποίο σε συνδυασμό με την γραφικότητα του τοπίου αποτελεί πόλο έλξης πολλών επισκεπτών. Από το 1988 λειτουργεί η Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ όπου εκτίθενται 250 περ. πίνακες αξιολόγων ζωγράφων του 19ου και 20ου αιώνα.
Η Μονή της Θεοτόκου με το ρολόι της...
Το περίτεχνο ρολόι της Μονής Θεοτόκου,στην πλατεία του Μετσόβου...
Μέσα από τα πυκνά πλατάνια και τα έλατα....το Μιτσικέλι.....
Η πλατεία στο Μέτσοβο....πολλοί οι επισκέπτες του τριημέρου...
Από την Εγνατία,αποχαιρετούμε το κρύο Μέτσοβο....και είναι Ιούνης....(η φώτο από το πούλμαν)
ΖΑΧΟΡΟΧΩΡΙΑ
Μια άποψη της Αρίστης........(φώτο μέσα από το πούλμαν)
ΠΑΠΙΓΚΟ
ΠΑΠΙΓΚΟ
Στον δρόμο για το Πάπιγκο.....(φώτο μέσα από το πούλμαν)
Οι εκπληκτικές λεπτομέρειες του Παπιγκου.....
Το Πάπιγκο είναι χωριό του νομού Ιωαννίνων, χτισμένο στις πλαγιές της Τύμφης σε υψόμετρο 960 μέτρων. Αναφέρεται και ως Μεγάλο Πάπιγκο και μαζί με το γειτονικό του χωριό Μικρό Πάπιγκο αποτελεί κοινότητα του νομού Ιωαννίνων. Η κοινότητα έχει πληθυσμό 357 κατοίκους από τους οποίους οι 280 μένουν στο Πάπιγκο και οι 77 στο Μικρό Πάπιγκο. Το Πάπιγκο αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά δείγματα Ζαγορίτικης αρχιτεκτονικής και ο οικισμός είναι ανακηρυγμένος παραδοσιακός.
Το Πάπιγκο αναφέρεται για πρώτη φορά σε ένα χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ανδρονίκου Β΄, το έτος 1325. Από τον 15ο μέχρι τον 17ο αιώνα εκμεταλλευόμενο τα προνόμια που είχαν παραχωρηθεί στην περιοχή του Ζαγορίου γνώρισε μεγάλη ανάπτυξη. Από το 1780 λειτούργησε ελληνικό σχολείο στο χωριό. Μετά την κατάργηση τω ειδικών προνομίων της περιοχής, τον 19ο αιώνα, άρχισε η παρακμή και η μετανάστευση του πληθυσμού. Ο πληθυσμός συνέχισε να φθίνει και κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα ακόμα και μετά την απελευθέρωση της Ηπείρου. Από το 1919 το Πάπιγκο αποτέλεσε ξεχωριστή κοινότητα που διατηρήθηκε αμετάβλητη μέχρι το 2010 και την εφαρμογή του σχεδίου Καλλικράτης Τις τελευταίες δεκαετίες ο πληθυσμός συγκρατείται και αυξάνεται ελαφρά λόγω της μεγάλης τουριστικής ανάπτυξης της περιοχής.
Το Πάπιγκο βρίσκεται πολύ κοντά στο φαράγγι του Βίκου και εντός του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου. Περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση φυλλοβόλων δέντρων με αποτέλεσμα η περιοχή να αλλάζει χρώματα κάθε εποχή του έτους.
Η περιοχή αποτελεί πόλο έλξης περιηγητών καθόλη την διάρκεια του έτους. Οι κλιματολογικές συνθήκες ακολουθούν την ιδιορρυθμία του οικοσυστήματος του εθνικού δρυμού, με εκτεταμένες χιονοπτώσεις την χειμερινή περίοδο και υγρασία το καλοκαίρι. Η χλωρίδα και η πανίδα της περιοχής παρουσιάζει μεγάλη ποικιλομορφία.
Στην όμορφη εικόνα του οικισμού συμβάλλει ο εντυπωσιακός σχηματισμός της Αστράκας (κορυφής της Τύμφης) με τους απόκρημνους βράχους της να υψώνονται εντυπωσιακά πάνω από τον οικισμό θυμίζοντας πύργους. Προς τις κορυφές της Τύμφης και τη Δρακόλιμνη ξεκινάει από το Πάπιγκο ορειβατική διαδρομή . Η διαδρομή διαρκεί συνολικά 5 ώρες ενώ στην πορεία του ορειβατικού μονοπατιού, σε υψόμετρο 1950 μέτρων υπάρχει το ορειβατικό καταφύγιο Τύμφης
Γραφικά καφενεδάκια και ταβέρνες και πολλοί πολλοί επισκέπτες του τριημέρου....
Ο υπέροχος ναός του Αγίου Βλάση στο μεγάλο Πάπιγκο.....
Το μεγαλόπρεπο καμπαναριό του Αγίου Βλάση,καλυμμένο από τα κλαδιά του πλάτανου που τον σκεπάζουν ολόκληρο....
Στο βάθος,στις πλαγιές της Αστράκας το Μικρό Πάπιγκο.......Κρίμα που δεν πήγαμε...είναι δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της πέτρας των Ηπειρωτών πετράδων!!!
Το Δημοτικό σχολείο του Μεγάλου Πάπιγκου...παμπάλαιο και παραδοσιακό.....
Κτίσματα που δεν ξεφεύγουν από τους κανόνες της περιοχής...κήποι τεράστιοι,ανθοστόλιστοι.....
Ακόμα μια εικόνα από το Μεγάλο Πάπιγκο πριν το αφήσουμε....
Παντού γελάδια στην Ήπειρο....(φώτο μέσα από το πούλμαν)
Το πράσινο δεν το έδιωξε ο Ιούνης........(φώτο μέσα από το πούλμαν)
ΜΟΝΟΔΕΝΔΡΙ
ΜΟΝΟΔΕΝΔΡΙ
Το Μονοδένδρι είναι χωριό του Ζαγορίου και ανήκει διοικητικά στον Δήμο Κεντρικού Ζαγορίου. Απέχει 41 χλμ. από τα Ιωάννινα.
Το χωριό γνώρισε μεγάλη εμπορική και οικονομική ανάπτυξη κατά τον 17ο και 18ο αιώνα. Εκείνη την εποχή ανεγέρθηκαν σχολεία, εκκλησίες και αρχοντικές οικίες που κοσμούν σήμερα τους μαχαλάδες του χωριού. Υπήρξε η γενέτειρα των εθνικών ευεργετών Μάνθου και Γεωργίου Ριζάρη. Είναι κτισμένο σε υψόμετρο 1060 μέτρων και διατηρεί αλώβητη την παραδοσιακή λιθόκτιστη αρχιτεκτονική. Το Μονοδένδρι κτισμένο σε κατάφυτη έκταση, στο βάθος διακρίνεται το φαράγγι του Βίκου.
Αγιος Αθανάσιος στο Μονοδένδρι.......δεν κατάφερα να βρω πληροφορίες γιαυτόν τον πανέμορφο ναό!
Μονοδένδρι....η πλατεία με τον πλάτανο........
Η γνωστή εικόνα στην πλατεία στο Μονοδένδρι.....Οποτε κι αν περάσεις από εκεί!!
Λεπτομέρεια ομορφιάς στο Μονοδένδρι...
Η άνοιξη καλά κρατεί στα βουνά της Ηπείρου.....
Απίστευτη ομορφιά πάνω στην πέτρα.....
Και μετά μου λες εμένα θάλασσα και καλοκαίρι......
Μια πανέμορφη ματιά......είναι ξενώνας....!
Αυτά δεν θα ξεραθούν ποτέ......είναι ο καιρός της Ηπείρου,ο καιρός που λατρεύω!!
Το μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής, δίπλα στο χωριό, κτισμένο στο χείλος του φαραγγιού του Βίκου, προσφέρει απίστευτης ομορφιάς πανοραμική θέα. Είναι από τις παλαιότερες μονές στην περιοχή του Ζαγορίου, ιδρύθηκε το 1412 με δαπάνη του βοεβόδα Μιχαήλ Θεριανού, όταν η περιοχή βρισκόταν κάτω από την εξουσία του Δεσπότη της Ηπείρου Καρόλου Α' Τόκκου. Αποτελεί ένα από τα ιστορικά μνημεία του 1821. Στη τεχνητή κρυψώνα του μοναστηριού αυτού έβρισκαν άσυλο οι μοναχές και οι γυναίκες του Ζαγοριού κατά τις συχνές επιθέσεις που επιχειρούσαν στην περιοχή οι Τουρκαλβανοί. Στην περιοχή δεσπόζουν οι πέτρινοι πύργοι στη θέση Οξιά και οι παράπλευρες σπηλιές στα βράχια του φαραγγιού, που αποτελούσαν καταφύγιο για τους κατοίκους την περίοδο της τουρκοκρατίας.
ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΟΥ ΒΙΚΟΥ
Το Φαράγγι του Βίκου, βρίσκεται 30 χλμ. βορειοδυτικά των Ιωαννίνων και είναι το βαθύτερο φαράγγι παγκοσμίως, σύμφωνα με το βιβλίο Guinness. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, στην περιοχή του οποίου βρίσκει καταφύγιο μεγάλη ποικιλία σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας.
Το φαράγγι έχει μήκος 20 χλμ. και σε πολλά σημεία του το βάθος ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα. Ο παραπόταμος του Αώου, Βοϊδομάτης, που το διατρέχει, έχει νερό μόνο εποχιακά......
Η χαράδρα από την απαγορευμένη μεριά,που ευτυχώς κάποιος είχε ανοίξει την σιδερόπορτα και είδαμε το μεγαλείο.....
Στον πάτο του φαραγγιού...εκεί που το βαδίζουν ορειβάτες και περιπατητές της φύσης....
Μοναδικές εικόνες της άνοιξης που ακόμα είναι εδώ......
Ο Βίκος δημιουργήθηκε μετά από έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις κατά τη διάρκεια των γεωλογικών εποχών. Τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή έχουν εντοπισθεί από το 40.000 π.Χ.. Η χλωρίδα που συναντάται στη περιοχή του φαραγγιού είναι ιδιαίτερα μεγάλης ποικιλίας. Χαρακτηριστικά, μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα τα βότανα του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς, τους λεγόμενους «Βικογιατρούς» για θεραπευτικούς σκοπούς. Το Φαράγγι του Βίκου αποτελεί δημοφιλής διαδρομή περιηγητών, η διάρκεια της περιήγησης για μία έμπειρη ομάδα δεν διαρκεί πάνω από 5 ώρες, προσφέροντας μοναδικές εικόνες. Από το χωριό Βραδέτο (θέση Μπελόη), όπως και από τη θέση Οξιά η θέα προς το φαράγγι είναι πανοραμική.....................................εδώ είναι από την απαγορευμένη πλευρά!!
Περπατώντας το στενό μονοπάτι στο πλάι του γκρεμού......Δεν υπάρχει αυτό το θέαμα!!
Κοιτάζοντας ψηλά μέσα από την χαράδρα....
Αφήνοντας το μεγαλείο του Φαραγγιού......Πάμε πίσω στο Μονοδένδρι κι από εκεί στα Γιάννενα.....
ΒΟΪΔΟΜΑΤΗΣ
Ο Βοϊδομάτης (ποτάμι του Βίκου) είναι ποταμός του νομού Ιωαννίνων, παραπόταμος του Αώου. Οι κύριες πηγές του βρίσκονται κάτω από το χωριό Βίκος. Στην διαδρομή του δέχεται και άλλα υδάτινα ρεύματα που σχηματίζονται στις πλαγιές της Τύμφης ή προέρχονται από το Φαράγγι του Βίκου και τελικά συμβάλει στον Αώο κοντά στην Κόνιτσα. Ο ποταμός έχει συνολικό μήκος 15 χιλιόμετρα. Η ονομασία του Βοϊδομάτη προέρχεται από το σλάβικο Μπόντε - Ματ, που σημαίνει καλό νερό.......μείναμε ελάχιστα μέχρι να περάσει το πούλμαν την μικρή γέφυρα...
Ο Βοϊδόμάτης χαρακτηρίζεται ως ένας από τους καθαρότερους ποταμούς της Ευρώπης, καθώς δεν αντιμετωπίζει προβλήματα ρύπανσης. Διασχίζει μία από τις ομορφότερες ορεινές τοποθεσίες της Ελλάδας, η οποία έχει χαρακτηριστεί εθνικός δρυμός από το 1973, καθώς και το φαράγγι του Βίκου που αποτελεί μνημείο φυσικής ομορφιάς. Κατά μήκος του Βοϊδομάτη συναντώνται ορισμένα από τα ομορφότερα μονότοξα, ηπειρώτικα γεφύρια. Το πιο διάσημο είναι το γεφύρι της Κλειδωνιάς (ή Κλειδωνιάβιστας), που βρίσκεται στην έξοδο της χαράδρας του Βίκου[1]. Ο Βοϊδομάτης είναι κατάλληλος ποταμός για διάφορα αθλήματα ποταμού, όπως καγιάκ και ράφτινγκ
Το γεφυράκι του Βοϊδομάτη.......μέσα στην καταπράσινη φύση της Ηπείρου....
 |
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ - ΚΕΙΜΕΝΑ :ΝΕΛΛΑ ΘΕΟΤΟΚΑΤΟΥ
πηγές πληροφοριών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου