ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ " Eρωτική μέθη μέσα στην αγάπη "

A Romantic Dinner by John Gannam

Και του χρόνου...! Φωνάζει ο έρωτας με την τρυφερή, μελαγχολική νοσταλγία παλιών, ξεχασμένων εραστών στη διάρκεια του περασμένου χρόνου.

Και του χρόνου...! Επαναλαμβάνει η αγάπη σαν ηχώ με τα μάτια στο παρόν, για πρόσωπα και γεγονότα και αλλαγές, την ακριβή στιγμή που θ' αλλάξει ο χρόνος.

Ο έρωτας γλιστράει την τελευταία μέρα του χρόνου απ' την αγάπη

κι όλος ο κόσμος τον ρωτά

κι ο ένας τον άλλον ρωτά 

πρέπει να κοιμηθεί ή πρέπει να ξυπνήσει προς το τέλος του χρόνου η αγάπη ;

Τι έγινε και τι τρόμαξε τον έρωτα μέσα στη μοναξιά της νύχτας ; Ο έρωτας κοιτά με όλη τη δύναμη της καρδιάς του προς τη μισάνοιχτη πόρτα, πλησιάζει τα χείλη του στο αυτί της αγάπης και της απαντά ψιθυριστά.

Αγάπη και πίστη μαζί για την κάθε στιγμή. Μια φιγούρα στη πόρτα, τα βήματα χθες βράδυ, η δυνατή φθινοπωρινή αύρα μόλις την είδε το άπλετο φως της μέρας. Μόλις μίλησε μαζί της ο έρωτας πρόσωπο με πρόσωπο κοντά στο παράθυρο με την αγάπη που ψήλωσε δέκα πόντους το χειμώνα.

Αγάπη χάδι και άγγιγμα του πόνου καρπός. Μπορεί να ήταν αγάπη πριν από μισή ώρα, προτού ζητήσω να δω τα φιλιά της και μπορεί να είναι αγάπη μετά από μισή ώρα, όταν δεν θα τη χρειάζομαι πια. Προς το παρόν είναι απλώς ένας έρωτας που ξεχύθηκε στον ποταμό με τ’ αρώματα.

Ένας έρωτας που ίσως να γεννήθηκε στην όμορφη περιοχή της αγάπης.

Έρωτα στο φως της ημέρας η ομορφιά του χιονιά απλώθηκε τώρα πάνω στην αγάπη. Τα λουλούδια που έμαθε να ξεχωρίσει ο έρωτας με τ' όνομα τους, τα λουλούδια που έμαθε στην αγάπη δεν υπάρχουν τώρα. Τα λουλούδια κρύφτηκαν για πρώτη φορά με τον μανδύα του συναισθηματικού έρωτα.

Έρωτα στο άστρο της νύχτας υπάρχει κάποια κρυμμένη αγάπη – που είναι αρκετά σοβαρή ώστε να δικαιολογεί, και για μένα και σένα, ότι η ουσιαστικότερη απ’ όλες τις αγάπες είναι η απόλυτα ερωτική αγάπη που όλα τα υπομένει, όλα τα ελπίζει, σε μια κατάσταση πρωταρχικής αθωότητας που δεν υπάρχει.

Ας μιλήσουν απόψε τα γλυκά χείλη του έρωτα και της αγάπης αυτή την ώρα που αλλάζει ο χρόνος, εκεί στη μέση της φωτισμένης από το φεγγάρι αγάπης, εκεί - σαν να είχε ξεπηδήσει ο έρωτας μέσα από τη γη, να είχε πέσει από τον ουρανό, για να σου εκφράσουν έστω και λίγο κάτι το

ακατανόητο

παράλογο

ανήκουστο

παιδαριώδες 

έρωτα ενός αισθήματος πίστης και απιστίας

τον παράφορο

τον ειλικρινή

και τον τρυφερό

έρωτα που πλάθει στις χούφτες του την αγάπη, που δίνει ζωή, φως και μορφή στο μυστήριο της ψυχής.

Καλή Χρονιά..! Φωνάζει ο έρωτας και επαναλαμβάνει η αγάπη, σαν ηχώ με τα μάτια στο παρόν, για πρόσωπα και γεγονότα και αλλαγές, την ακριβή στιγμή που θ' αλλάξει ο χρόνος.

Xρήστος Αθανασίου

Aπόφοιτος της Βαρβακείου Σχολής. Kάτοχος πτυχίων Υποκριτικής Θεάτρου – Κινηματογράφου του Υπουργείου Παιδείας και Υπουργείου Πολιτισμού καθώς και τίτλων Μεταπτυχιακών Σπουδών και Σεμιναρίων Υποκριτικής, Σωματικού Θεάτρου, Δημιουργίας Θεατρικού Λόγου, Κορυφωμένης και Επεισοδιακής Δραματικής Δομής - Γραφής και Σημειολογίας προς την παραστασιολογία, ως επιστήμη που αναλύει σε βάθος φαινόμενα της θεατρικής πράξεως. Ακροατής – Φοιτητής στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστήμιου Αθηνών.

Συγγραφικό έργο:

«Λογοτεχνικές Αστραπές» ( Υπό έκδοση )

«Όταν ο ηλεκτρικός σπινθήρας φωτίζει την ζωή και το όνειρο»

«Aφιερώματα στους ταξιδευτές της υποκριτικής τέχνης» ( Υπό έκδοση )

«Η Δραματική αλήθεια και το κωμικό αθώο των Ελλήνων Ηθοποιών»

«Μίμηση Πράξεως στην 7η Τέχνη του Ουρανού»

[Επεξήγηση: Aφιερώματα των εκλιπόντων Ηθοποιών από τα τέλη του 19 ου αιώνα μέχρι σήμερα σε λογοτεχνική μορφή]