Νύχτα βαθιά έρχεται στα μικρά βήματα του άνεμου λεηλατώντας ήχους υπνωτικούς, κλείνοντας την ανάμνηση στα μάτια μας. Να επιμένει, να μας στρέφει από σχισμή σε σχισμή τοίχου, φευγαλέα να κοιταζόμαστε με νοήματα, στην τόση πάχνη γύρω μας. Όχι τα ποιήματα δεν είναι εδώ, αυτό το άυλο σώμα είναι η νοσταλγία που έρχεται όπου ερωτεύθηκε, στιγμές αιωνιότητας.
Γρηγορία Πελεκούδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου