... κι αργότερα σαν ξετυλίγαμε μαζί την γεύση του ιδρώτα μας
και το κουβάρι της ζωή μας…..
Και τότε λέγαμε θυμάσαι
ότι κι οι δυο από παιδιά βιαζόμαστε
να γίνουμε μεγάλοι..να μάθουμε ότι μας φόβισε
τότε που νοιώσαμε
πρώτη φορά τη μοναξιά.
Τότε που ‘ταν ο κόσμος μας,
μπροστά...
Ελισάβετ Μαουσίδου
Πολλές ευχαριστίες Γεωργία μου , που με τίμησες αναρτώντας το ποίημά μου στο υπέροχο και φιλόξενο blog σου , το οποίο αποτελεί μια εξαιρετική πηγή Λογοτεχνίας και Τέχνης...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή