Χαρά Νικολακοπούλου - Μέλισσες Ιέρειες.
Δυο νουβέλες
Εκδόσεις - Γαβριηλίδης, 2015
Σελίδες: 99
Διαστάσεις: 21,5 x 14,5
ISBN: 978-960-576-380-0
(Οπισθόφυλλο)
Μέλισσες ιέρειες
Τέσσερα ανήλικα κορίτσια εξαφανίζονται μυστηριωδώς σε μια επαρχιακή κωμόπολη. Το γεγονός αναστατώνει τη μικρή κοινωνία. Η δασκάλα τους, μια ηλικιωμένη εκκεντρική γυναίκα, θα κάνει την τρομερή ανακάλυψη, η οποία ποτέ δεν είμαστε βέβαιοι αν είναι πραγματικότητα ή αποκύημα τής ταραγμένης της φαντασίας.
Ως τον μεγάλο ωκεανό
Μια γυναίκα περιπλανιέται χωρίς προφανή σκοπό στην έρημο. Το τοπίο την περιβάλλει και την καταβάλλει. Δεν είμαστε σίγουροι αν η έρημος βρίσκεται ολόγυρά της ή μέσα της ή και τα δύο. Συναντά διάφορους άντρες και ανταλλάσσει μαζί τους τραυματικές εμπειρίες.
Φτάνει στον προορισμό της, τον μεγάλο ωκεανό, μόνο και μόνο για να συναντήσει τη μοίρα της.
Η αγωνιώδης φυγή στο άγνωστο, η αναζήτηση της γυναικείας ταυτότητας, η επιθυμία για διέξοδο από έναν κόσμο ασφυκτικά κλειστό, είναι τα υπόγεια νήματα που συνδέουν τις δύο ιστορίες αυτού του βιβλίου.
ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ
 |
| Φωτογραφία: Χριστίνα Καραντώνη. |
Απόσπασμα από την πρώτη νουβέλα «Μέλισσες Ιέρειες»
Στις επτά του μήνα εξαφανίστηκε το πρώτο κορίτσι. Η Σταματία του Χοντροζυγούρα, ένα κοριτσάκι θαύμα. Λεπτεπίλεπτο, ψιλοδουλεμένο.Με μαύρα στιλπνά μαλλιά, τεράστια πράσινα μάτια και χείλη κερασένια.Πρώτη μαθήτρια στην έκτη δημοτικού, στις 28 του Οκτώβρη θα κράταγε και τη σημαία του σχολείου.Η μάνα της ήταν η Χρυσάνθη, μια νταρντανογυναίκα, πασίγνωστη για το χριστιανικό της ήθος και τις πλούσιες δωρεές στην τοπική εκκλησία-Κοίμηση της Θεοτόκου, μεγάλη η Χάρη της. Αλαφιάστηκε όταν στις εφτά το πρωί βρήκε το κρεβάτι της κόρης της άθικτο. Τα σεντόνια ατσαλάκωτα, οι πιτζαμούλες της στη γωνιά τους και η ίδια φευγάτη. Το σχολείο δεν είχε ξεκινήσει ακόμα, πού μπορούσε να είχε πάει τέτοια ώρα; Δεν βρήκε καν ένα σημείωμα, καμιά ένδειξη, το παραμικρό.
Μόνο μια μικρή μέλισσα είχε κατασκηνώσει στο προσκέφαλο του κρεβατιού. «Από πού μπήκε»; αναρωτήθηκε η Χρυσάνθη, αλλά την αγνόησε κι έτρεξε στην κρεβατοκάμαρα.
Αλλόφρων ξύπνησε τον άντρα της. Αναλόγων κυβικών και ο Παναγιώταρος, ο επονομαζόμενος και Χοντροζυγούρας, και είναι απορίας άξιον πώς από αυτό το ζεύγος ξεπήδησε ένα φυντάνι σαν τη Σταματία.
Οι χωριανοί είχαν θέμα να κουτσομπολεύουν. Οι γυναίκες κούναγαν το κεφάλι με περίσκεψη «Σε κανά δυο χρονάκια θα ανοίξει και εφτουνής η λεκάνη της, θα πάρει το σουλούπι της μάνας της. Θα το ειδείτε και θα μου το θυμηθείτε.»
Ο Παναγιώταρος ήταν δύσκολος άνθρωπος και αργοκίνητος. Δύσκολο και το ξύπνημά του. Τεντώθηκε δυο τρεις φορές, ρεύτηκε άλλες τόσες το χθεσινοβραδινό γουρουνόπουλο που είχε καταναλώσει συνοδεία άφθονου οίνου. Έριξε κάνα δυο χριστοπαναγίες στην κάργια που τον τάραξε πρωινιάτικα και τράβηξε κατά τον καμπινέ. Στρογγυλοκάθισε στη λεκάνη
κανένα μισάωρο. Απέξω η Χρυσάνθη σουρομαδιόταν. Ο Παναγιώταρος διάβασε όλον τον προχθεσινό τύπο για πολλοστή φορά και κάποια στιγμή εδέησε να τραβήξει το καζανάκι.
Ρουφώντας με θόρυβο τον πρωινό καφέ του, άρχισε επιτέλους να μπαίνει στο νόημα της συμφοράς που τους βρήκε.
-Τι θες να πεις, μωρή, δεν είναι στο κρεβάτι της; Και πού είναι;
-Πού θες να ξέρω η δόλια; Θα τά ‘μπλεξε με κανένα ρεμάλι η σκροφίτσα και θα την ξελόγιασε. Συφορά που μας βρήκε! Έτσι και μας πιάσει στο στόμα του ο κόσμος αλί….
-Σκάσε ,μωρή, μού πήρες τ’ αυτιά! Δεν κάνει τέτοια η δική μου κόρη! Εξάλλου μικρή είναι ακόμη. Ξέρει πως θα την κουρέψω με την ψιλή, έτσι κι ακουστεί τίποτα.
Ναι, μικρή, να σε χαρώ! Ένα χρόνο έχει που είδε περίοδο. Κοιμάσαι με τα τσαρούχια μού φαίνεται!
Απόσπασμα από τη δεύτερη νουβέλα «Ως τον μεγάλο ωκεανό»
Όταν επιτέλους αντίκρισε από μακριά τον ωκεανό, έπαθε ένα ισχυρό σοκ. Δεν τον φανταζόταν έτσι. Κατ’ αρχάς περίμενε να αγναντέψει το απόλυτο γαλάζιο. Κάτι σαν αντικαθρέφτισμα του ουρανού. Αντί γι’ αυτό, έβλεπε μπροστά της μια θεόρατη γκριζωπή μάζα νερού. Ο ωκεανός, που όλα τα βιβλία ισχυρίζονταν πως ήταν γαλάζιος, μούγκριζε. Θεόρατα κύματα έσκαζαν στην ακτή του. Αφράτες κορδέλες ξεδιπλώνονταν και συστρέφονταν. Από πού ερχόταν τούτη η υπόκωφη βοή; Την κατέλαβε μέγας τρόμος.
«Αποκλείεται» είπε «ο άρχοντας ωκεανός να καταδέχτηκε να στείλει τα μηνύματά του σε εμένα την ταπεινή για να με καλέσει κοντά του. Ιδέα μου ήταν. Τι να με κάνει εμένα αυτός ο ανυπόταχτος;» Ένιωσε εκμηδενισμένη.
Ύστερα από την απεραντοσύνη της ερήμου, μια δεύτερη απεραντοσύνη το ίδιο επίφοβη. Αν η έρημος ήταν ικανή να συντρίψει τους βράχους και να τους κάνει χαλίκια και τα χαλίκια άμμο, το ίδιο ακριβώς μπορούσε να κάνει και τούτη η υδάτινη μάστιγα. Αλλιώς πώς εξηγούνται τα χαλίκια στην ποδιά του;
Όταν ζύγωσε κοντύτερα, άλλαξε πάλι γνώμη. Η άμμος ήταν καυτή και βρεγμένη κάτω από τις πατούσες της. Τα κύματα υψώνονταν σε δυσθεώρητα ύψη για το μπόι της. Αναρωτήθηκε αν θα έπρεπε να περιμένει κανένα ψάρι να ξεβραστεί στα πόδια της. Όμως τίποτα τέτοιο δεν συνέβη.
«Πού είναι τα ψάρια; Δεν νιώθουν την αναταραχή;»
Είχε ξεμείνει στα 500 μέτρα από την ακτή να θαυμάζει. Δεν τολμούσε να πλησιάσει περισσότερο. Η έρημος μπορούσε να σε καταπιεί σε κάποια αναπάντεχη ρουφήχτρα και να σε αφανίσει. Μπορούσε να σε θάψει κάτω από μια δυνατή ανεμοθύελλα. Τις ίδιες ακριβώς ιδιότητες είχε και το ατίθασο νερό. Τόσο πολύ νερό μαζεμένο εδώ, τόση πολλή έρημος μαζεμένη εκεί. Τι αδικία!
Από εκεί που στεκόταν, μπορούσε να διακρίνει τα μικροσκοπικά ανθρωπάκια που τσαλαβουτούσαν ηδονικά. Και το χειρότερο, άλλα ανθρωπάκια, ασύλληπτης αποκοτιάς ήταν σκαρφαλωμένα σε κάτι λευκές σανίδες κι έτρεχαν κόντρα στον άνεμο που παράσερνε τις σανίδες τους, και το κύμα τούς δίπλωνε σαν υπερμέγεθες λαχανόφυλλο. Άλλοι πάλι ισορροπούσαν με χάρη πάνω σε ένα τίποτα και τους τραβολογούσε ξοπίσω της μια βάρκα που έτρεχε δαιμονισμένα.
Εκείνα τα ανθρωπάκια που αυθαδίαζαν απέναντι στον τρόμο της, της γέννησαν την υποψία πως μπορεί ο άνθρωπος να έχει τη δύναμη να δαμάσει τα κύματα. «Αλλά μπα,» είπε, «αποκλείεται».
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ
Η Χαρά Νικολακοπούλου γεννήθηκε στα Καλάβρυτα. Είναι φιλόλογος και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Δημιουργική Γραφή από το Πανεπιστήμιο Δυτ. Μακεδονίας.
Από το 1992 μέχρι το 1999 εργάστηκε ως κειμενογράφος σε πολυεθνικές διαφημιστικές εταιρίες.
Σήμερα ζει στην Καλαμάτα όπου από το 2013 λειτουργεί το δικό της εργαστήριο δημιουργικής γραφής.
Διηγήματα και παραμύθια της έχουν βραβευτεί σε πανελλήνιους διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευτεί στα λογοτεχνικά περιοδικά Μανδραγόρας, Παρέμβαση, Κοράλλι κ.α.
Στις ηλεκτρονικές εκδόσεις 24grammata βρίσκεται αναρτημένη η πτυχιακή εργασία της «Παραδοξολογίες και γλωσσικές ακροβασίες στο πεζογραφικό έργο του Γιάννη Σκαρίμπα».
Τον περασμένο χρόνο κυκλοφόρησε το βιβλίο της "Η δημιουργική γραφή στο Γυμνάσιο" από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη.
Από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη κυκλοφορεί το βιβλίο της "Μέλισσες ιέρειες" , που περιέχει δύο νουβέλες.
Γυναίκες-Δέντρα - Βίντεο
Απόσπασμα από την νουβέλα " Μέλισσες Ιέρειες "
Σχόλια και απόψεις φίλων
Το διάβασα Χαρά μου και είναι πραγματικά υπέροχο τόσο στη σύλληψη, στην εκφορά και την γλώσσα όσο και στο περιεχόμενο και στους συμβολισμούς.
Συγχαρητήρια από την καρδιά μου (το διάβασα απνευστί).
Βίκυ Ντίκου - Αντουέρα, φιλόλογος
Είμαι πολύ χαρούμενη για το νέο βιβλίο της αγαπημένης φίλης Χαράς Νικολακοπούλου που κυκλοφόρησε πριν λίγες ημέρες με εξώφυλλο μια πολύ ξεχωριστή φωτογραφία της ποιήτριας Χριστίνας Καραντώνη η οποία είναι καιφωτογράφος και φυσικά αγαπημένη.
Οι "Μέλισσες Ιέρειες" είναι δυο νουβέλες που μιλούν για το ταξίδι και τη φυγή, για την περιπλάνηση σε τόπους νοερούς και χειροπιαστούς μα κυρίως συνδιαλέγονται με μια διαρκή επιστροφή στα πάτρια εδάφη των λέξεων, στο ανεξάντλητο σύμπαν της λογοτεχνίας. Δυο νουβέλες που αξίζει να διαβαστούν και να αγαπηθούν.
Ελένη Κοφτερού, ποιήτρια
Διαβάζεται απνευστί, Ιδανική συντροφιά για τις καλοκαιρινές διακοπές, στην παραλία, το δάσος, αλλά και την έρημο. Ιδιαίτερα στη σκιά της χουρμαδιάς κι εσύ να ονειρεύεσαι τον μεγάλο ωκεανό.
Φωτεινή Βασιλοπούλου, εκπαιδευτικός
"Μέλισσες ιέρειες", δύο νουβέλες της Χαράς Νικολακοπούλου, στις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Δυνατή, ουσιαστική, γραφή από μια δοκιμασμένη, για χρόνια, κειμενογράφο στη διαφήμιση. Η υπέροχη φωτογραφία του εξωφύλλου είναι της ποιήτριας Χριστίνας Καραντώνη.
Γιώργος Θεοχάρης, εκδότης του λογοτεχνικού περιοδικού Εμβόλιμον
Παρόλο τον φόρτο της φιλοξενίας, έκλεψα λίγο χρόνο και διάβασα την πρώτη νουβέλα σου. Μαγική! Εξαιρετική, χυμώδης γραφή, ακροβασία ανάμεσα στο πραγματικό και στο φανταστικό, ολοζώντανες περιγραφές τόπων και χαρακτήρων.
Συγχαρητήρια, Χαρά, ολόψυχα! Καλοτάξιδο το βιβλίο σου!
Εξαιρετική γραφή, γλώσσα χυμώδης και λαγαρή, θαυμάσιες περιγραφές χαρακτήρων και τόπων. Το χιούμορ διάστικτο παντού. Το φανταστικό εισβάλλει δυναμικά στο πραγματικό και απογειώνει τη νουβέλα στο τελευταίο μέρος της. Ένα βιβλίο που αξίζει οπωσδήποτε να διαβαστεί!
Ελένη Λόππα, φιλόλογος- συγγραφέας
Χαρά
Τελειώνοντας και τη δεύτερη ανάγνωση στις δυο νουβέλες σου, θέλω να σε συγχαρώ,διότι ειλικρινά την απόλαυσα ως εμπειρία. "Οι Μέλισσες Ιέρειες"- τις οποίες και διάβασα απνευστί- πλησιάζουν τη μορφική αρτιότητα ως κείμενο τέχνης και λόγου και δη νουβέλας. Περιγραφές με αρκούντως λιτό ρεαλισμό , ηθογραφική επάρκεια στην κατανόηση των χαρακτήρων και ένας ακριβής τονισμός στο αισθηματικό σύμπαν των δρώντων προσώπων. Κανείς από τους χαρακτήρες δεν σου είναι αδιάφορος στο πώς υπάρχει και κινείται.
Στη δεύτερη νουβέλα που ο εσωτερικός μονόλογος πρωταγωνιστεί, συμπιέζεται κάπως το ηθογραφικό στοιχείο αν και η ενοραματική γραφή σου σχετικά με τη θέαση των πραγμάτων που μας ανησυχούν και διαρρηγνύουν τον σκληρό ιμάντα της ανίας μας είναι ζώσα και ενδιαφέρουσα: π.χ η ανθρώπινη μας φύση που δεν αντέχει πάρα πολλή πραγματικότητα.
Το λοιπόν, με αυτές τις λίγες σκέψεις περιμένω ως συνεπής πια αναγνώστης σου την επόμενη λογοτεχνική σου απόπειρα.
Μπάμπης Χαραλαμπόπουλος, δάσκαλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου