ΑΠΟΛΛΩΝ " ΑΧΕΡΩΝ "

πηγή φωτογραφίας 

Βουνά,πλατάνια δροσερά, στου ποταμού τις άκρες.. Πηγές κρυστάλλινες, αγνές την φύση ομορφαίνουν.. Πανάρχαια μυστήρια, διαδρομές με βάρκες.. Κάτω κόσμος και ψυχές, οι μύθοι ζωντανεύουν.. Στο ρεύμα του Αχέροντα κι εγώ περιπλανιέμαι.. Με κυριεύει ο ρυθμός, το ρίγος μεγαλώνει.. Γυρίζω πίσω με το νου, αφήνομαι, ξεχνιέμαι.. Νοιώθω το ψυχοπομπό δειλά να με ζυγώνει.. «Έχεις μήνυμα θνητέ» ακούω να μου λέει.. Σάστισα και τα ‘χασα, δονείται το κρανίο.. Και συνεχίζει να μιλά κι ο ποταμός να ρέει.. «Κατέβα ευθύς πιο χαμηλά, εκεί, Νεκρομαντείο».. Κατέφθασα τρεμάμενος, προσκύνησα και να ‘μαι.. Λαβύρινθοι, κελιά και καθαρμοί, μυήθηκα, τα είδα.. Συνεπαρμένος για καλά νομίζω πως θυμάμαι.. Εγλύστρισα πιο χαμηλά στη θολωτή αψίδα.. Περίεργα αισθήματα, χαρά κι ανατριχίλα.. Ανήκουστα, ανείπωτα, όχι, δεν τα κατέχεις.. Μα μέσα απ τη σιγαλιά, του σκότους τη μαυρίλα.. Φως λευκό μου ήχησε. «τη μάνα να προσέχεις!»..