ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ ΄Έρωτας νυν και αεί...''

Montserrat Gudiol - art

Στον αργόσυρτο χορό των εποχών οι λυγερόκορμες αισθήσεις ακολουθούν τη μακρινή την κοντινή μελωδία του έρωτα. Πότε σαν άγουρο παλληκαράκι, πότε σαν ώριμος άντρας πίσω από τα φυλλώματα της μνήμης απλώνει το χέρι και συγκατανεύοντας προσεγγίζει με χαμόγελο τη ζωή.Όμορφος σαν αυγή, ολοφώτιστος σαν ήλιος και κάποτε σκοτεινός σαν χειμωνιάτικος ουρανός.Φωνάζει για μένα για σένα ικετεύει να μην πιούμε το νερό της λησμονιάς.Να ξυπνάμε ,να κοιμόμαστε με την ονειρεμένη μορφή του στα μάτια, με το γέλιο στο στόμα το ακριβό,καρδιάς φτερούγισμα, τρυφερή φωλιά του σπουργιτιού στο στήθος.Τόσο εύθραστος σαν κλαράκι λυγαριάς ,τόσο σκληρός σαν το διαμάντι που δεν κόβεται. Προσκαλεί κι επιμένει να γεμίσει τις σελίδες της ζωής μας με ένα νόημα ακέραιο ,υπερβατικό.Στον αργόσυρτο χορό των εποχών ο έρωτας...η θάλασσα , ο αέρας κι ο ουρανός μας ...νυν και αεί.