".................
Ξέσκεπα τα μάτια κοιτούν
όσα γνώρισα
όσα έμαθα
ότι υπήρξα.
Υπήρξα άραγε;;
Ποια είμαι;;;
Ουτοπία που αυτοκτονεί
θεωρία που αρκείται
Δώρο Θεού σε μιας Νότας ζωή ίσως
Ίσως λέω.....
Θυμάμαι
Δρομάκια, πλατείες, φαντάσματα
το λευκό πύργο που δεν ανταμώσαμε.
Τοίχος αδιαπέραστος ο χρόνος.
Επιλέγω το τίποτα
κρύβω σε χρονοντούλαπα μοναξιές, μοναξιές, μοναξιές.
Μου ανήκω φωνάζω
η νύχτα σκεπάζει θανάτους
βιάζει αθόρυβα
ποτέ δε σταματά
αφομοιώνει σκέψεις, ιδέες, ψιθύρους
σ'αγαπώ προσποιείται, εποχές, πόζες, αμαρτίες
στο βάρος που ξέπνοα θρηνεί
κι έρχονται όνειρα δανεικά
παράλληλα μα άνισα
ν' ανταμείψουν με τυραννία τον εφιάλτη της Ψυχής
μ' ένα φόβο που απαιτεί, παραμελεί, πνίγει Ξέσκεπα τα μάτια κοιτούν... ΕΜΑΣ ίσως..
Ίσως λέω...
Ποια είμαι;;;;;;;
Maria Avgerinou"
Απόσπασμα από το Νέο μου Πεζοποίημα
-ΜΙΑΣ ΝΟΤΑΣ ΖΩΗ
Επιλέγω το τίποτα
ΑπάντησηΔιαγραφή"...κρύβω σε χρονοντούλαπα μοναξιές, μοναξιές, μοναξιές.
Μου ανήκω φωνάζω
η νύχτα σκεπάζει θανάτους
βιάζει αθόρυβα
ποτέ δε σταματά.."
https://www.youtube.com/watch?v=r6-vqsAhbvg