ΧΑΤΖΗΘΩΜΑ ΖΩΗ ''Οι ευεργέτες μας''

Oι άνθρωποι είναι σαν το κρασί, κάποιοι με τα χρόνια γίνονται ξίδι, ενώ άλλοι γίνονται καλύτερο κρασί. Με κάποιους όμως έχεις ρίξει τόσο νερό στο κρασί σου, που πια δεν πίνεται, ούτε ένα ποτηράκι στην παρέα! Ευτυχώς κάποια στιγμή έρχονται στη ζωή και εκείνοι που σε κάνουν να απορείς και να μονολογείς: '' Ίσως να είναι ήρωας με υπερφυσικές δυνάμεις, που διώχνει το κακό...δε μπορεί, θα είναι δώρο της ζωής, για να με ευεργετήσει...αλλά τι έχω κάνει, για να μου αξίζει τέτοια τύχη;...'' Και κρυφογελάς για τη σπάνια καλοτυχία σου και έχεις αγωνία μην είναι όλα ένα παραμύθι, ένα παιχνίδι που σκάρωσε η φαντασία σου και θα τελειώσουν όλα.

Είναι εκείνοι που στέκονται δίπλα σου ομπρέλα στη νεροποντή, τζάκι αναμμένο στην παγωνιά και φως στα σκοτάδια σου. Δε μιλούν πολύ, παρατηρούν περισσότερο, αλλά φλυαρούν με τα μάτια και τροφοδοτούν την καρδιά με σθένος και αισιοδοξία. Με τα βλέμματα κάνουν απίστευτες συζητήσεις, κρατώντας σου το χέρι και με ψυχραιμία και αλήθεια σε βοηθούν να γεννηθεί μέσα σου οτιδήποτε καλό και όμορφο. Έχουν ήρεμη όψη, μεγάλη και ζεστή αγκαλιά, όπου μόνο εκεί ξεχνάς τα προβλήματα και όσα σε πιέζουν. Καταφέρνουν να κάνουν όμορφη μια δύσκολη μέρα, χωρίς αδιέξοδα, ματαιώσεις και παραιτήσεις. Όλα γίνονται πιο ήπια και πιο υποφερτά.

Στην αγκαλιά τους ξεχνάς να κοιτάς και τα μηνύματα στο κινητό, στον υπολογιστή σου και νιώθεις ασφάλεια και ονειρεύεσαι, όπως όταν ήσουν παιδί. Όσο είναι μαζί σου, ελπίζεις. Και σου μαθαίνουν μέσα από τα πιο απλά και καθημερινά πως η χαρά και η ελπίδα είναι μεταδοτικά. Το πέρασμά τους από τη ζωή σου το σημειώνεις στο βιογραφικό σου, σαν το μεγαλύτερο προσόν και επίτευγμά σου...

Από το νοιάξιμο, την αγάπη και όσα σου έδωσαν, θα τους χρωστάς πάντα που σου έμαθαν τη διαφορά ανάμεσα στο ''μη στενοχωριέσαι'' και στο ''μη μου στενοχωριέσαι'', για να ξορκίζεις μια ζόρικη φάση στη ζωή σου, ή μια ολόκληρη ζωή. Μέσα από τα μάτια τους είδες τον κόσμο ακέραιο και πλήρη, με θάλασσες ακύμαντες και ουρανό καταγάλανο και ξύπνησαν μέσα σου όλα τα κομμάτια από ανατολές νεκρωμένες και δειλά δειλινά...Υπέροχη που είναι η ζωή, λατρεμένη η απεραντοσύνη και ευλογημένος εσύ που τα έζησες όλα