ΚΑΡΑΚΟΝΤΗ ΑΝΝΑ " Εκείνο το καλοκαίρι."

Φωτογραφία  : Αννα Καράκοντη  - Παλιόχωρα 

Εκείνο το καλοκαίρι 
ζούσαμε μ’ έναν μικρό πόνο κρυμμένο 
άλλος στον κρόταφο 
άλλος στους πνεύμονες 
άλλος στον λαιμό
Αυτά που μας άρεσαν 
παλινδρομούσαν απ’ τη μητέρα 
ως το φεγγάρι 
φανήκαμε ανέτοιμοι 
κι αφεθήκαμε να το ζήσουμε όπως-όπως

Αυτά που αγαπούσαμε 
μέρα με τη μέρα 
χάνονταν στον χρόνο αχρησιμοποίητα 
αγνά σχεδόν-μεγάλη αμαρτία

Εκείνο το καλοκαίρι 
κατανοήσαμε παντελώς πόσο τρωτοί ήμασταν 
και δεθήκαμε μεταξύ μας 
με μια αιμάτινη κλωστή
Σ’ αγαπώ λέγαμε 
ο ένας στον άλλον 
έτσι για να μην χαθούμε 

Εκείνο το καλοκαίρι 
πλοίο πού βυθίστηκε στην πραγματικότητα 
αύτανδρο 
δίχως εκπλήρωση καμμία
Πόσες φορές τσουγκρίσαμε τα ποτήρια 
για να ακούσουμε τον ήχο 
φίλοι, αγαπημένοι, συγγενείς 
μάρτυρες πως η εποχή μας άφησε πίσω
Πόσες φορές αγγιζόμαστε σαν μωρά 
για να σιγουρευτούμε 
πως δεν ήμασταν σε εφιάλτη 
κι ύστερα κυλούσαμε στην απογοήτευση
Εκείνο το καλοκαίρι 
ράψαμε ένα κουκούλι από βαμβάκι και γυαλί 
το φορέσαμε και παριστάναμε τη μονάδα την ακέραιη 
πόσο μας αδίκησαν Θεέ μου
α.κ.