ΘΑΝΟΣ ΖΟΡΜΠΑΣ " ΔΙΔΑΧΗ "

 Photo - Chema Madoz

ΔΙΔΑΧΗ (πρώτα σ' εμέ) Αγάπα το πλησίον σου, σαν και τον εαυτό σου αγάπα την ατέλεια, σαν πού 'χεις και εσύ θαρρώ πως η συγχώρεση, είναι μεσ' το γραφτό σου μέθα μ' αυτή σαν το παλιό, το κόκκινο κρασί. Αγάπα τον πανέξυπνο, και ευφυή παλιάτσο αγάπα τη βασιλική, και πορφυρή γραφή αγάπα τον επαίτη που, βαδίζει βήμα φάλτσο για να κερδίσει έδαφος, έστω ως προς ταφή. Αγάπησε πρωτίστως τον, ημιμαθή .. εσένα αγάπα το φωστήρα και, τον άγιο το σοφό την ικανότητα π' έχει, η ευέλικτη η πένα της γνώσεως αγάπησε, τον αέναο τροφό. Τη Δόξα αγάπησε κι απέ, σε Τελετής αφάνεια την Αρετή ασήμωσε, με δυό χρυσά φλουριά κοντοζύγω και διώξε την, άσχημη περηφάνεια κλωθωγύρνα τη, δέστη, σταυρωτά με δυό λουριά. Αγάπα την εκμάθηση, του πως να αγαπήσεις τη διδαχή, αγάπα την, απλή, καθημερνή αγάπα και ποτέ ξανάς, φίλε μη λησμονήσεις πως ίσως είναι [μη το πείς] για σένα η στερνή. Αγάπα τ' απαλό τ' αγέρι, τ' άγριοφιλντισένιο το φύλλο του χρυσόδεντρου, στη τρυφερή τη γη τ' αγιόκλημα, το γιασεμί, το ρόδο τ' ασημένιο τ' ανθού αγάπα άνθρωπε, την εύοσμο σιγή. Για την αγάπη γράφτηκαν, και γράφω άλλα τόσα το δύσκολο είναι να δεις, εσύ πως αγαπάς εγώ που λες εκίνησα, για τη κορφή, την Όσσα και .. την αγάπη απάντησα, καταμεσί ατραπάς, και σκέφτηκα: βοήθεια μιά, μαθές της ας ζητήσω για το δρομί τ' ανάσκελο, που βγάνει στη κορφή το γρίφο τούτο έλαχε, μεσοβουνίς να λύσω και τη συγχώρεση .. αν βρω, να κάμω αδερφή. Υ.Γ Aγάπα και αυτόνε που, δε ξέρει ν' αγαπάει, με λάθος τρόπο π' αγαπά, ~αρκεί να αγαπάς~ λυπήσου κι απεχθάσου μον', όποιο δε συγχωρνάει και στην ευχή του λόγου σου, απο δολιχό να πας.