ΑΡΣΙΝΟΗ ΒΗΤΑ " Kάλεσμα καρδιάς."

Tι φταις κι εσύ...Δεντράκι σε αφιλόξενο δάσος. Εκεί που το φως είναι λειψό , μέσα σε μια άγρια σιωπή που τη διακόπτουν που και που φωνές, φθόγγοι , λαρυγγισμοί ακατανόητοι μοναχικών ανθρώπων.Τι φταις κι εσύ... Διψάς για του ήλιου τη φωτεινή αγκαλιά, για το τρυφερό χάδι ενός ήπιου ανέμου αγάπης, να δροσίσει τα φύλλα της καρδιάς σου.Να πέσει μια βροχούλα από εκείνες τις φθινοπωρινές με απαλοσύνη , να γλυκάνει με ελπίδα τα ριζά της ψυχής σου.Στο δάσος του εγωισμού που κατοικείς πώς θα ζήσεις;Στις δικές σου αξίες τις αρχαίες ,τις παντοτινές να στηριχτείς. Βρίσκονται εντός σου είσαι η φωνή τους.Θα αφήσεις πίσω σου εκείνους που δεν κατάλαβαν πόσο πολύτιμη είναι η ζωή του Ανθρώπου.Θα αφήσεις πίσω σου τα φορτία της ανασφάλειάς τους , της κακίας τους ,της απληστίας τους ,τις ατέλειωτες παρεξηγήσεις .Κάθε υπερφίαλη λέξη , κάθε ηλίθια γνώμη, το σκοτάδι του αρρωστημένου νου, την παγωνιά της καρδιάς τους.Η ώρα ήρθε !Κι αν ξέσφιγγες τα δάχτυλά σου να αγγίξεις τα δικά μου; Kι αν άπλωνες το χέρι στη σκοτεινιά να αναγνωρίσει το δικό μου;Μαζί να διαλέξουμε το μονοπάτι της λύτρωσης.Να αλλάξει χρώμα ο ουρανός,να ανθίσει το μπουμπούκι της ζωής.Να πεις εγώ είμαι εδώ για σένα κι εσύ για μένα.Βαθαίνει η αγκαλιά σαν αγαπιέσαι.Μαζί εμείς κάτω από το ζεστό φως του ήλιου σε πείσμα των καιρών. Σε αυτή τη γη το μερτικό μας στον έρωτα,στη φιλία, στη ζωή,στην ελπίδα ,στο καλό, στο δίκαιο.Περιμένω. Έλα να φτάσουμε τον Άνθρωπο εκεί που του πρέπει, εκεί που του αξίζει!