ΕΙΡΗΝΗ ΛΙΒΑΝΟΥ " Αγάπη είναι:"

Πλησίαζε το τέλος εκεί στην εντατική.

Έμεναν δεν έμεναν δυο- τρεις μέρες της είχαν πει πριν λίγο οι γιατροί.Όχι κλάματα σκέφτηκε η γυναίκα. Όχι κλάματα τώρα. 

Πήρε μια βαθειά ανάσα και του χαμογέλασε 

«Έκλεισα δυο εισιτήρια για Βενετία με το συνηθισμένο μας γκρουπ. Πάντα ήθελα να πάμε στη Βενετία θυμάσαι που στόλεγα?»Εκείνος της χαμογέλασε. Ήταν έξυπνος άντρας ήξερε τι συμβαίνει. 

«Θα είναι ωραία!» Του είπε η γυναίκα χαϊδεύοντας το μάγουλό του τρυφερά. «Θα μπούμε σε μια γόνδολα οι δυο μας. Τον γονδολιέρη τι να τον κάνουμε λες? Αν δεν θέλει να μας αφήσει μόνους λέω να τον πετάξεις στη θάλασσα.» Κούνησε το κεφάλι του καταφατικά, και ένα χαμόγελο αχνό ζωγραφίστηκε στα χείλη του. 

Θεέ μου τον κοροϊδεύω εγώ αλλά με κοροϊδεύει κι’ εκείνος, σκέφτηκε η όμορφη γυναίκα και συνέχισε:Ο άντρας της χαμογέλασε κάνοντας της νόημα, σαν να της έλεγε να συνεχίσει. Θα κρατήσουμε από ένα κουπί και θα τραγουδήσουμε το αγαπημένο σου τραγούδι. 

Η γυναίκα κοίταξε γύρω της. Βρίσκονταν στην εντατική. Πως μπορούσε να τραγουδήσει εκεί μέσα?«Πέστο τώρα.» Τα κατάφερε να ψελλίσει ό άνδρας που με το μπόι του και τις φαρδιές του πλάτες έπιανε όλο το κρεβάτι. 

« Πέστο» της ξαναείπε με φωνή που μόοολις και ακούστηκε. Ποιος? Εκείνος! Που όταν τραγουδούσε με την υπέροχη φωνή του, τρίζανε τα τζάμια του σπιτιού τους.

Δεν πάει στην ευχή! Είπε με το νου της η γυναίκα, θα του το τραγουδήσω. Είναι η τελευταία φορά που θα ακούσει ένα τραγούδι!

«Ο σόλε μίο» άρχισε η γυναίκα χαμηλόφωνα σωστά γλυκά, κι’ εκείνος την κοιτούσε αχόρταγα. Σαν να ήθελε να πάρει τη φωνή της μαζί του εκεί που ποιος ξέρει που θα βρισκόταν.

Ο γιατρός σηκώθηκε απ’ το γραφείο του και ήρθε κοντά τους να της τα ψάλει.

Κοίταξε τη γυναίκα στα μάτια που τον κοίταξε θαρραλέα, συνεχίζοντας να τραγουδάει.

Ο ξαπλωμένος άντρας κοίταξε το γιατρό μ’ ένα μορφασμό που έμοιαζε με χαμόγελο.

« είδες τι ωραία που τραγουδάει ?» ήταν σαν να του έλεγε ο μορφασμός. 

Στο κάτω- κάτω τραγουδάει χαμηλόφωνα και τόσο γλυκά σαν νανούρισμα σκέφτηκε ο γιατρός και δεν είπε λέξη.

Οι άρρωστοι της εντατικής , όσοι μπορούσαν είχαν γυρίσει προς το μέρος της γυναίκας και απολάμβαναν την όμορφη γλυκιά φωνή.

Το τραγούδι τελείωσε και ο άντρας εξακολουθούσε να της χαμογελάει.

Τα αδύνατα χειροκροτήματα των αρρώστων και του γιατρού έκαναν μερικούς επισκέπτες της εντατικής να σκουπίσουν τα μάτια τους.------------------ 

Ειρήνη Λιβανού.