ΜΠΡΙΛΗ ΜΑΙΡΗ ¨ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ"

Γ.Βαρλάμος - "μπλε χωνάκια"

Τότε.., 

Δεν ήξερα τι δένδρο ήσουν

Μήπως ποτέ είχα δει κάποιο καρπό 

στο χώμα ή τα κλαδιά;

Μόνο τα μικρά σκαλοπάτια 

που πέταγαν οι ρίζες σου 

τον ψηλό κορμό και τον ίσκιο 

που τα ήσυχα φύλλα σου 

ύφαιναν ενωμένα μυστικά 

ανασκαπτόμενα αισθήματα 

σε δίχτυα επικοινωνίας.

και ήθελα να σε πάρω μαζί 

όταν έφευγα στην πόλη

μα πως να μάθει ένα δένδρο 

να περπατά;

-μα μου χάιδευε τα μαλλιά- 

η μυρωμένη σκέψη σου

και μπορούσα να καταλάβω 

ότι χαμογελούσες.

Μόνη μου, πνιγόμουν 

σε καπνούς και σκοτάδια

 και δύσκολους δρόμους 

της πόλης περπάτησα 

να βρω τους καρπούς 

που ήθελα να σου πω...

μα.., σαν εξαϋλωση όλων, 

πώς μπόρεσες να φέρεις

-το χάδι στα μαλλιά μου-;

και τότε.., 

Ήξερα πως ήσουν

''όλων των μύρων του κόσμου'' 

Το δένδρο

                                                                      ΜΑΙΡΗ ΜΠΡΙΛΗ