Guiseppe Pellizza de Volpedo, Η τέταρτη τάξη. 1901 |
Φευγάτε...έρχονται...
Δύο παιδιά στα χέρια,ένα μωρό στην αγκαλιά
κι οι σφαίρες να πέφτουν σαν χαλάζι
από την μιά των ανταρτών κι από την άλλη του στρατού.
Ποιά σφαίρα να σε βρεί,να σε τελειώσει
για νάβρεις θάνατο άξιο και τιμημένο.
Τέσσερις ώρες στο άγριο βράδυ
περπάτημα μες το βουνό
με τα παιδιά να τουρτουρίζουν
και το μωρό να κλαίει
στα κατουρημένα σπάργανα.
Μετά ερχόντουσαν εναλλάξ
να τους μιλούνε για τιμή,πατρίδα και δημοκρατία
κι εσύ να στέκεσαι στην μέση διχασμένος
να διαλέξεις την πίκρα που σ' αρμόζει.
Δυό κοιμητήρια χωριστά
σ' ένα μικρό χωριό
απο την μια μαρμάρινοι σταυροί
κι απο την άλλη άσκεποι δίχως πλάκα
ακόμα κι ο θάνατος τους χώριζε.
Μόνο τα δάκρυα των μαυροντυμένων μανάδων
μοιάζαν να είναι ίσα κι όμοια
στου θάνατου μπροστά
την άσπλαχνη δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου