Για τ’ ακροδάχτυλα που καίει η επιθυμία
τα χέρια αιχμάλωτα να μη σ’ αγγίζουν ,ας κρατήσεις...
Τη σκέψη όμως σε ποια γωνιά θα εξορίσεις;
Δεν φυλακίζεται η ψυχή μήτε κι η σκέψη...
Κάστρα δεν έχει μέσα να τις κλείσεις
φραγμούς δεν έχει να αντισταθούν...
σε ποθεινές διαδρομές , ονείρου πτήσεις
θ’ αναζητούν το άρωμα σου , να μεθούν ...
Νύχτα και παγωνιά στη θύμηση σου
και το ξημέρωμα ποιός θέλει να φανεί;
Aκούω τα ουρλιαχτά μου στο σκοτάδι
και ζωντανεύουν της καρδιάς μου οι παλμοί,
ίδια αστραπές που σκίζουνε της μοναξιάς τα πλάτη
φύση χειμώνα , θλίψη παγερή....
Χιονιάς εδώ χωρίς τη ζεστασιά σου
τη θαλπωρή σου η καρδιά μου πως ποθεί !
Στ’ άστρα θα σε γυρεύει ...στο φεγγάρι...
μήπως ανέλπιστα κοντά σου εκεί βρεθεί.........
~ ~ ~ V.K. ~ ~ ~ (24/9/2013)
Σ΄ευχαριστώ πολύ Γεωργία μου για την τιμή που μου κάνεις!!! Έχεις την ειλικρινή εκτίμηση μου και την αγάπη μου !!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ σε ευχαριστώ Βούλα μου ...Η εκτίμηση και η αγάπη είναι αμοιβαία ! :))
Διαγραφή