ΚΑΠΙΡΗ ΒΟΥΛΑ - ΠΟΙΗΜΑΤΑ

  Η Βούλα Καπίρη κατάγεται από την Καλαμάτα και ζει στον Πειραιά. Είναι μητέρα τριών παιδιών και άρχισε να γράφει ποιήματα μετά από ένα συγκλονιστικό γεγονός που συνέβη στη ζωή της, εξωτερικεύοντας έτσι τον έντονο πόνο αλλα και μία βαθειά ευαισθησία . 

Τα ποιήματά της φανερώνουν  δυνατά συναισθήματα και διακρίνονται από πλούσιο λυρισμό.Γ.Κ.

    ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ  

(Το κείμενο που ακολουθεί το έγραψε η Βούλα όταν της ζήτησα να γράψει  κάποια στοιχεία για τον εαυτό της)
 "Γεννήθηκα στις 29 Δεκέμβρη του 1960 στην Καλαμάτα...Τη νύχτα εκείνη, αψηφώντας το κρύο, η γιαγιά μου με έβγαλε έξω να με λούσει με το φως του φεγγαριού. Ίσως γι' αυτό ασκεί τέτοια μαγεία επάνω μου έως τώρα...Μεγάλωσα και έζησα σε συνοικίες του Πειραιά, όπου ζω έως τώρα...Είμαι απόφοιτος Λυκείου με κλίση στη Φιλολογία που τελικά δεν ακολούθησα και γνωρίζω την  Αγγλική γλώσσα. Παντρεύτηκα στα 21 και έγινα μητέρα τριών παιδιών.. Έχω δύο αγόρια και μια κόρη τα οποία φρόντισα ίσως και υπερπροστατευτικά.....

    Λάτρης των Αρχαίων Ελληνικών, με άγγιξαν ιδιαίτερα οι τραγωδίες, αν και οι αναζητήσεις μου ξεκίνησαν από την παιδική μου ηλικία..Δεν βολευόμουν ποτέ στην επιφάνεια...Αντίθετα έψαχνα το βάθος στις λέξεις ,στα βλέμματα, στις συμπεριφορές, στις καταστάσεις ,στα αισθήματα,  στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων γύρω μου,    κάνοντας χόμπι τις ψυχολογικές αναλύσεις, ατελείωτες ώρες, ιδίως τα βράδια... Ακόμα και τώρα δεν βγάζω εύκολα συμπεράσματα επηρεασμένη από τη δική μου μόνο ματιά. Προσπαθώ να εμβαθύνω στην ψυχολογία του άλλου και να δω τα πράγματα με τη δική του οπτική...Πρεσβεύω σταθερά το ''εν οίδα ότι ουδέν οίδα''...Δεν μετανιώνω εύκολα, αλλά αν μου συμβεί ξέρω να ζητάω ειλικρινά συγγνώμη...Έμαθα από παιδί να δίνομαι απλόχερα και να προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ, όπου με έχουν ανάγκη, ξεπερνώντας πολλές φορές τον εαυτό μου. Δεν αντέχω την αδικία,ούτε τον πόνο των άλλων.. Λατρεύω την αλήθεια και μισώ το ψέμα...Με μαγεύει το καθαρό βλέμμα,  το διεισδυτικό , αυτό που και σιωπώντας ακόμα μιλάει... Είμαι λιτός άνθρωπος...δεν με απασχολούν τα υλικά αγαθά πέρα από την επιβίωση...Αντιθέτως αναζητώ υπερβολικά την πνευματική ευχαρίστηση....

    Αυτοί που σμίλεψαν το χαρακτήρα μου είναι αρχικά ο πατέρας μου που με προβλημάτιζε ιδιαίτερα.. Αργότερα ο Λουντέμης, ο Καζαντζάκης, ο Ντοστογιέφσκι που λάτρεψα και χάθηκα μαζί του,ο Σωκράτης και ο Χαλίλ Γκιμπράν που απογείωσε την ψυχή μου! ......

    Παθιάζομαι με την τέχνη σε πολλές μορφές, τοποθετώντας πρώτη τη μουσική, που είναι το μεγάλο μου πάθος ! Εκστασιάζομαι αγγίζοντάς την ποικιλοτρόπως και θεωρώ τη ζωή μου ανούσια χωρίς το χρώμα της να με τυλίγει....Αγαπώ τη ζωγραφική ,το θέατρο, την έκφραση της τέχνης γενικότερα. Είμαι αθεράπευτα ρομαντική, πολύ συναισθηματικός άνθρωπος και ευαίσθητη.. Μα το έχω πληρώσει ακριβά αυτό..........Έφαγα τα χαστούκια μου, πληγώθηκα τόσο πολύ, που επιζητούσα το τέλος μου....Έτσι ενώ κάποτε έλεγα '' όλοι είναι καλοί ,έως αποδείξεως του εναντίου'', κατέληξα να λέω τώρα ''όλοι είναι κακοί έως αποδείξεως του εναντίου''...Μόνο έτσι μπορώ να με μαζέψω λιγάκι! Ό,τι αγγίξω και αγαπήσω ,το αγαπώ με πάθος και για πάντα.. Λάτρης του έρωτα, των στιγμών, της φύσης 

    Αγάπη μου ο ήχος της βροχής, η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος, το θρόισμα των φύλλων μέσα σε μια ήσυχη ρεματιά, τα λιλά χρώματα του δειλινού, το πέταγμα των γλάρων, το λευκό του χιονιού, το χάραμα μιας ανοιξιάτικης μέρας ,η πρωινή δροσιά όταν περπατάς μέσα στο πράσινο, το δυνατό γέλιο, το κελάρυσμα του νερού μέσα σε ρυάκι, το χάσιμο στο απέραντο της θάλασσας ,τα ταξίδια στο αστρικό στερέωμα σε νύχτα ανέφελη ,μακριά από τα φώτα της πόλης και εννοείται το λατρεμένο μου φεγγάρι σε οποιαδήποτε φάση του....

    Η τελευταία μου αδυναμία είναι η Ποίηση!!!! Μετά από ένα γεγονός που στιγμάτισε βαθιά τη ζωή μου, το χαμό της μοναδικής μου φίλης που λάτρευα 38 χρόνια ,από παιδί δηλαδή, άρχισα να διαβάζω ποίηση ,να συγκλονίζομαι ,να συγκινούμαι έως να κλαίω για ώρα ,εγώ που δεν κλαίω σχεδόν ποτέ, και να χάνομαι μέσα στις λέξεις, στα συναισθήματα απορώντας με τον εαυτό μου πως έζησα τη ζωή μου έως τώρα χωρίς το άγγιγμα της... Έτσι αυθόρμητα μια νύχτα άρχισα να μονολογώ και να γράφω στίχους...... Και συχνά νιώθω την ανάγκη να εκφράσω αυτό που ξεχειλίζει από μέσα μου, χωρίς να μπορώ να του αντισταθώ, ούτε να το συγκρατήσω"  ΒΟΥΛΑ ΚΑΠΙΡΗ 

ΠΟΙΗΜΑΤΑ 

ΑΓΡΙΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ

Άγριο ένστικτο...!

-Από που έρχεσαι ; Τόσο άγριο!

-Από το Βαθύ Παρελθόν σου!

-Μα από που;;; Δεν σε θυμάμαι! Δεν σε ξέρω!

-Από τον Άγνωστο Εαυτό σου! Είμαι δικό σου!

-Αρχέγονο Ένστικτο!!! 

Ανάθεμα και Λύτρωση αντάμα!!!

~~~~ V. K. ~~~~ 16/5/2013

 Η ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ..........

Ανοίγω την αγκαλιά της ψυχής μου και γεμίζει με τη σκέψη σου!!! 

Σε κρατώ σφιχτά και τριγυρίζω στα μονοπάτια που βαδίζαμε μαζί......

..Πόσο γέμιζε η παρουσία σου το χώρο μου!!! 

Τα μάτια σου , το γέλιο σου,τα λόγια σου ,ο ήχος της φωνής σου.

....Όλος ο κόσμος............!!!! 

~ ~ ~ V.K. ~ ~ ~ 22/5/2013 

ΚΙΤΡΙΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΑ......

Για Σένα....... Άδειες οι Στιγμές ,Aλυχτούν στην Απουσία Σου...! 

Λογομαχούν τα Θέλω,με τα Γιατί... ! Θέλω να βρεθώ Κοντά Σου ,

μα Τείχη Θεόρατα Τροχοπεδούν το Πέταγμα μου....

Τα Μάτια μου υγρά, ζητάνε τη Ματιά σου...

Τα Ακροδάχτυλα μου Απελπισμένα,γυρεύουν όπως παλιά ν' Αγγίξουν τα δικά Σου...

Η Φωνή μου θέλει να την Ακούσεις...Θέλω να σ' ακούσω να Γελάς....Να Μιλάς ...

Να με λες ''Ροδούλα μου'', με τον Ιδιαίτερο Τρόπο Σου και να τσιμπάς το μάγουλο μου...! Όλα τα Δικά Σου, τα Θέλω Πίσω....! 

Πονάει όμως η Σκέψη σε κάθε Άγγιγμα Σου....Ματώνει..! 

Τα βελούδινα Όνειρα μας,,,Σέρνονται Εκεί που τα Άφησες....Κουρέλια, Αξιολύπητα Τραγικά...! Οι Προσδοκίες...Παγωμένα Κρύσταλλα... Θρύψαλα,,,

Σκορπίζονται στη Χώρα του Ποτέ...! Λυσσομανάει ο Άνεμος της Απαντοχής...! Ανοιγοκλείνει τα Παραθυρόφυλλα της Καρδιάς μου...Σκορπίζει Φόβο και Ερημιά...! 

Μα εγώ Δεν τα Κλείνω ...! Σε περιμένω η Τρελή.........! Ξέρω πως Έφυγες σε Δρόμο Χωρίς Επιστροφή...! ''Έφυγες''....! Λέξη είναι...! Αδιαφορώ για τις Λέξεις...! 

Λέω ''Κακό Όνειρο'' είναι...! Θα Ξυπνήσω...! Ιχνηλατώ σε Αδιέξοδες Διαδρομές ....

χωρίς Τέλος...! Ουρλιάζουν οι Αντοχές μου...! Δεν Ακούς;;;;; Η Απελπισία με πολιορκεί Ασφυκτικά...! Πού Είσαι Φεγγαρένια μου ;;;;; Γιατί Δεν Είσαι Εδώ ;;;;;;; 

Όλα Δικά Σου Μάτια μου....κι ο Πόνος Σου ....Δικός μου...!!!!

~~V . K.~~

 ~~~ Στη Μουσική ~~~ 

Μάγισσα μου, Εσύ!!! Ερωμένη του Πόθου μου ! 

Άγγιξε με ! Ταξίδεψε με ! Λιώσε με ! 

Το Μαγικό σου Άγγιγμα, Στάλσιμο στον Παράδεισο των Αισθήσεων ! 

Αγγελικός Χορός, η Αύρα της Εξουσίας σου πάνω μου ! 

Στην αγκαλιά της Σαγήνης σου... Απογειώνω την Ύπαρξη μου...! 

Πάθος μου Εσύ ! Λατρεία Εσύ ! Γαλήνη και Τρίσβαθος Αναστεναγμός...!!! 

~~~ V . K . ~~~ 15/7/2013 

ΣΕ  ΝΑΞΙΩΤΙΚΟ ΑΚΡΟΓΙΑΛΙ 

Κρύσταλλα , διάφανα νερά 
δροσιά μου, θάλασσα μου... 
Χάνεται ,φεύγει η ματιά , 
γαλήνη στα βαθιά ζητά.
Σ’ αυτά τα γαλανά νερά, 
αγγέλοι φτερουγίζουν 
κι απάνω στο ξημέρωμα, 
τριαντάφυλλα σκορπίζουν!
Εδώ είναι που χάνομαι... 
Στο πέλαγο αρμενίζω... 
Βαρκούλα στην αγκάλη σου, 
θέλω να σεργιανίζω! 
Τ’ άσπρο θαλασσινό πουλί, 
ζηλεύω που πετάει .... 
Με τόση χάρη εκεί ψηλά, 
πανέμορφα γλυστράει! 
Με την ψυχή σ’ ακολουθώ, 
αλαργινό μου ταίρι... 
Και σιγοψιθυρίζω σου 
παρ’ το μικρό μου χέρι! 
Ταξίδεψε με στ' όνειρο 
Πάρε με στα φτερά σου... 
Αχ! Να μπορούσα αγάπη μου, 
να πέταγα κοντά σου !
~ ~ ~ V. K. ~ ~ ~ (14/8/2013)

Η ΦΥΓΗ ...

Πετούν οι γλάροι .... Φτερά ανοίγει η ψυχή και πετάει μαζί τους..

Δροσιά θαλασσινής αύρας,ζωντανεύει το πέταγμα... 

Αρμενάκι εγώ στα νερά σου κι εσύ Θάλασσα ...

Πάρε με..! 

Κοχύλια και βότσαλα και φίλος ο ήλιος... 

Αποζητώ τη Μούσα μου...

Στο γαλάζιο Ερατώ σε γυρεύω..! 

Σαν μελωδία αρμονική 
ξεχύνεται γύρω μου κι εγώ τη Λατρεύω.! 

Πάρε με Ερατώ των Κυμάτων, μαζί σου στα Πέλαγα.....

Πάρε με....!!! 

~~~ V. K. ~~~ 21/7/2013 

  ΤΟ ΚΕΡΙ ΜΟΥ........

Ήρθα Αρχόντισσα..! Είμαι κοντά σου Ομορφιά μου..! 

Πρωινό τσιγάρο μαζί σου..! Εδώ που ο Χρόνος δηλώνει Άχρονος..! 

Η Αύρα σου πλημμυρίζει το Είναι μου..!

 Πέλαγος ατελείωτο με Ταξιδεύει.........

Υγρασία περονιάζει την ψυχή μου....Υγρασία και κάψα μαζί..! 

Ξεπλένω τα Όνειρα στο ποτάμι των Ψευδαισθήσεων..! 

Τα βλέπω να Λιώνουν μαρτυρικά, Άσβεστα Κεριά στο βωμό της Θυσίας σου..! 

Κερασμένα από σένα... ευλαβικά τα Αγκαλιάζω κι ας Καίγομαι..! 

Ξέρεις , τα Κίτρινα Τριαντάφυλλα που σου έφερα σήμερα,είχαν Αγκάθια 

και με τρύπησαν..! 

Ματώνουν οι Στιγμές στην Απουσία σου...Μη με μαλώνεις..! 

Πονάω..! Σε Προκαλώ... Λύτρωσε με ,αν μπορείς.......................

Λύτρωσε με ........................ 

~~V. K. ~~

ΣΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ ..........

Θεός εσύ κι εγώ ιέρεια , 

να 'ρχομαι το ναό σου να φροντίζω, 

με ιεροτελεστίες τη λατρεία μου να ζεις ...

κοσμήματα ακριβά να σου προσφέρω, 

κοσμήματα απ’ το χέρι της ψυχής, 

κομψοτεχνήματα, όπως σου πρέπει να δωρίζω,

τη θεική μορφή σου να εξευμενίζω!

Θυσία στο βωμό να σου προσφέρω, 

τα φύλλα της καρδιάς εκεί να ρίξω, 

να εξαγνίσω την ψυχή μου μες τις φλόγες,

τον ιερό χρησμό σου να αξίζω!

Σα μέταλλο να λιώσει να χυθεί, 

Μελένια φύλλα, χρυσαφένια να σου πλέξω, 

με όρκους σε χρυσό κλαδί να δέσω, 

να προσκυνήσω σε λατρευτική στιγμή, 

στεφάνι,στα μαλλιά σου τα σπαστά να το στολίσω,

κι ας μην είναι της δάφνης, που ποθείς!

Κάθε σου λέξη χρυσοστόλιστη μετρώ, 

θαμπώνομαι απ’ το ηλιόφωτο σου κάλλος....

εκστασιάζομαι στα λόγια της ψυχής σου, 

δώρο ευλογίας που αξιώνομαι να ζω! 

Απλόχερα σκορπίζεις τις ακτίνες σου.... 

Δίνει ζωή και ζεστασιά το άγγιγμα σου! 

Αναστατώνεις τις αισθήσεις με τη λύρα σου, 

μαγεύει η χαρά της μουσικής σου! 

Απόλλωνα θεέ πανέμορφε,

Ήλιε ζωοδότη,ολοπόρφυρε εσύ....

Να ξεχωρίζεις πάντα ολόδροσος στον Όλυμπο, 

ν’ απολαμβάνεις τη λατρεία τη θνητή!

Κι εγώ θα σε λατρεύω θεέ της Ποίησης, 

στο Πάνθεο μου, αιώνια εφηβική μορφή!

~~~ V . K. ~~~ (20/8/2013)

ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ 

Για τ’ ακροδάχτυλα που καίει η επιθυμία 

τα χέρια αιχμάλωτα να μη σ’ αγγίζουν ,ας κρατήσεις... 

Τη σκέψη όμως σε ποια γωνιά θα εξορίσεις; 

Δεν φυλακίζεται η ψυχή μήτε κι η σκέψη...

Κάστρα δεν έχει μέσα να τις κλείσεις

φραγμούς δεν έχει να αντισταθούν...

σε ποθεινές διαδρομές , ονείρου πτήσεις

θ’ αναζητούν το άρωμα σου , να μεθούν ...

Νύχτα και παγωνιά στη θύμηση σου

και το ξημέρωμα ποιός θέλει να φανεί;

Aκούω τα ουρλιαχτά μου στο σκοτάδι

και ζωντανεύουν της καρδιάς μου οι παλμοί,

ίδια αστραπές που σκίζουνε της μοναξιάς τα πλάτη

φύση χειμώνα , θλίψη παγερή.... 

Χιονιάς εδώ χωρίς τη ζεστασιά σου

τη θαλπωρή σου η καρδιά μου πως ποθεί !

Στ’ άστρα θα σε γυρεύει ...στο φεγγάρι...

μήπως ανέλπιστα κοντά σου εκεί βρεθεί.........

~ ~ ~ V.K. ~ ~ ~ (24/9/2013)

ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΤΟΥ ΔΑΝΤΗ..... 

Όμορφο άσπρο Άλογο , με παίρνει στο σκοτάδι 

Και καβαλάρη στ’ Άβατο του λογισμού με πάει.... 

Στον καλπασμό νιώθω δροσιά, του ‘Ονειρου τη γεύση... 

Εκστατικά αφήνομαι, στ’ άγνωστο που μ’ αρέσει!

Αφήνω πίσω αναστολές,δεσμά ,ευθύνες κι ενοχές....

Δικό μου τ’ Άλογο! Τολμώ.. το χαλινάρι να κρατώ!

Να πάω , όπου με πάει !

Να λαβωθώ ,να λυτρωθώ ,να κλάψω ,να γελάσω...

Να συγκλονίσω το Είναι μου,να το ποτίσω αλμύρα, 

μες τη φωτιά μου να καώ ,μικρή πυγολαμπίδα! 

Εδώ ο Κήπος της Εδέμ κι η Κόλαση του Δάντη, 

η Ευλογία της χαράς, με Αμαρτωλό Σημάδι!

Πάθη ,πόθοι και έρωτας, φωτιές κι αγγέλων χάδι....

Τόξου πληγές που αιμορραγούν κι αλμύρα από δάκρυ!

Να βρώ Κρυστάλλινη Καρδιά ,Κόκκινη να τη βάψω...

Να στάξω μέσα της βαθιά,στο Αίμα της ν’ αγιάσω!

Να λιώσω και να λυτρωθώ , να γίνω ένα με κείνη, 

Μύρο Αγάπης να χυθεί, στου πυρετού τη δίνη!

Μέλι τα χείλη να ποθούν κι ανασεμιές να πιούνε , 

να μπερδευτούνε τα κορμιά, οι αισθήσεις να γευτούνε, 

χάδια κι αγγίγματα καυτά, ν’ ανάψουν , να καούνε! 

Αγκαλιασμένες οι ψυχές ,στ’ αστέρια να σβηστούνε! 

Να ανοίξουν θεικά φτερά, στ’ άπειρο να χαθούνε!

Στην ιερή τους ένωση ,να σκύψει το φεγγάρι, 

να γονατίσουν στεναγμοί κι όλα να γίνουν χάδι!

Αγγέλων σάλπισμα χαράς ,σε ουράνια μελωδία , 

να μας γελά κι ο Έρωτας ....τα πάντα σε Αρμονία!!!

~~~ V. K. ~~~ (17/8/2013)

 ΠΕΤΑ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ...ΠΕΤΑ...

Τι να την κάνω την Ψυχή ! 

Θέλει να φεύγει σαν πουλί... 

Κι όταν σιμώνω της κοντά, 

Ανοίγει κι άλλο τα φτερά ! 

Να μην σταθεί ,

να μην πιαστεί.......

Αδέσμευτη να τριγυρνά...

Να χάνεται πίσω απ'τα σύννεφα,να φεύγει..... 

Με τ' Άλογα του Νου να ταξιδεύει ! 

Μ' αφήνει μόνη μου εδώ,

ν' αντιπαλεύω τον καιρό....

τις μάσκες και τα ψέματα,

τα βράδια τ' αξημέρωτα...!

Φύγε Ψυχή μου εσύ μακριά....

Μη ρίχνεις πίσω ούτε ματιά....

Mη λογαριάζεις τον καιρό .... ας είναι κόντρα ...στο χρωστώ...! 

Κάλπασε στ' άβατα σκαλιά ..

Φτάσε όσο μπορείς ψηλά ! 

Με συντροφιά τον άνεμο , 

πλέξε Υφαντό Αθάνατο...

Άλικο...Aσημοστόλιστο

και τύλιξε το στο λαιμό,

να ανεμίζει Αστραφτερό !

Στίγμα Ψυχής Μοναδικό..! 

Να μη χορταίνω να θωρώ 

τη Λεύτερη θωριά σου..! 

Κι όταν τον κόσμο αρνηθώ ,

επάνω του θε να πιαστώ ,

να τυλιχτώ ,ν' αγκαλιαστώ ,

ζωσμένη στα φτερά σου .....

Μαζί στο Πέταγμα σου...!

~~~ V . K . ~~~ 3/8/2013

.