ΒΓΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΕΛΙΣΣΑΙΟΣ "σταγόνες "

ψιχάλιζε ασυνεννοησία κι ανακρίβειες

από τις πευκοβελόνες που μαζεύτηκαν στη χούφτα της σιωπής

συμπέρανε ότι είναι μακριά το καλοκαίρι της προσδοκίας 

έψαχνε ανάμεσα στις γρίλιες των στιγμών

δεύτερες και περισσότερες σκέψεις 

για τα τελευταία γεγονότα

και μάζευε με το δάχτυλο

τη σκόνη της μελαγχολίας

τα επιφωνήματα της μετάνοιας

το δοξάρι λόγχιζε τα εντόσθια της μέρας

το μαντολίνο ταξίδευε στ’ ανοιχτά τ’ ουρανού

χωρίς καμία πιθανότητα επιστροφής 

άπλωσε τις παλάμες

πάνω στον εύφορο κάμπο

με τις συνήθειες

και φύσηξε μ’ όλη τη δύναμη μιας κραυγής

και τα γεννήματα λύγισαν

μέχρι το έδαφος των προσδοκιών του

οι ώρες ξεμάκραιναν κρατώντας στο ράμφος τους

κορδέλες με πολύχρωμες τύψεις

κάποιες μηρύκαζαν και τον πόνο

των αναίτιων χωρισμών

είναι τρομαχτικό να περιστρέφεσαι

στον κύκλο του χρόνου

χωρίς τους λεπτοδείχτες ενός πόθου

και τον άξονα ενός ονείρου 

14.9.13