Στεντόρεια φωνή
στο μισοσκόταδο
εχθρός
της καθημερινής μου μιζέριας.
Ταράζομαι,
φοβάμαι,
ξαγρυπνώ.
Κι όμως
κάτι θυμίζει ο ήχος της.
Κραυγή αγωνίας είναι.
Σε μένα,
σε σένα,
σ’ όλους μας.
Κραυγή αγωνίας
από τα Τάρταρα
των πεθαμένων μας ποιητών.
γιώργος θ. τζιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου