«Η ιστορία γνωρίζει ένα νόμο, το νόμο να κυνηγάει το ψέμα και να παρουσιάζει την αλήθεια.»Τάκιτος
«το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό, ό,τι είναι αληθινό» ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΣΟΛΩΜΟΣ
Είναι βέβαιο, ότι η ελληνική ιστορία έχει γραφτεί στρεβλωμένα κι έτσι την έχουμε μάθει γενιές και γενιές Ελλήνων. Το πιο χαρακτηριστικό σημείο είναι, ότι έχουμε ηρωοποιήσει και τιμάμε πρόσωπα, τα οποία σαφώς και δεν άξιζαν τέτοια τιμή. Πρόσωπα που είχαν - αν μη τι άλλο- θολό ή σκοτεινό παρελθόν και ζωή που επ' ουδενί μπορούν να χαρακτηριστούν ήρωες. Η δε πολιτική ζωή τους, ήταν πλήρης ιδιοτέλειας που ...χαρακτηρίστηκε ηρωισμός!.Θα επιχειρήσουμε μια όσο το δυνατόν πιο εμπεριστατωμένη καταγραφή κάποιων από εκείνους που η ιστορία μας καταγράφει ως ήρωες παραθέτοντας οσα πιο πολλά στοιχεία μπορούμε.Για τον κάθε ιστορικό πρόσωπο θα παραθέτουμε τα αρνητικά σχόλια που έχουν γραφτεί για κάποια ενέργεια του αλλα και για το ίδιο γεγονός τα θετικά σχόλια αν υπάρχουν. Δεν έχουμε πρόθεση να απομυθοποιήσουμε κανέναν, παρά μόνο να μπορέσουμε να συνειδητοποιήσουμε ότι η ιστορία που μας διδάσκουν έχει πάμπολλες στρεβλώσεις και αναλήθειες.
........................................................................................................................................
1765....
Ο Ιγνάτιος Ουγγροβλαχίας γεννήθηκε στη Μυτιλήνη το 1765. Το κοσμικό του όνομα ήταν Ιωάννης Μπάμπαλος ή Κακουγδός. Οι γονείς του ήταν από τα Χρύσαφα της Σπάρτης και οι οποίοι είχαν μεταναστεύσει στη Λέσβο άγνωστο πότε ακριβώς. Τα πρώτα του γράμματα τα έμαθε κοντά στον θείο και αδελφό του πατέρα του ιερομόναχο Γεράσιμο, ο οποίος τον έκανε μοναχό. Με προτροπή του θείου του, μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου φοίτησε στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του προχειρίσθηκε αρχιδιάκονος του μητροπολίτη Εφέσου Σαμουήλ.
1794-1805.....
Σε ηλικά 28 ετών, το 1794, χειροτονήθηκε επίσκοπος και απεστάλη στην κενή Μητρόπολη Άρτας.
Έντεκα συνολικά χρόνια, από το 1794 μέχρι το 1805, ποίμανε την επισκοπή Άρτας.
Στην Άρτα, γίνεται αμέσως άνθρωπος του Αλή Πασά και καταδυναστεύει την περιοχή του, αφού ήταν αγορανομικός επόπτης στην επαρχία του και εισπράκτωρας φόρων. Σημαντικό μέρος αυτών, καταλήγει στο πουγκί του, με αποτέλεσμα να ζει μεγαλοπρεπώς και εκτός των ορίων της Εκκλησίας.
Ο Αλή πασάς του είχε παραχωρήσει μεγάλη πολιτική και οικονομική εξουσία κι εκείνος κατέφευγε σε τόσο σκληρά καταπιεστικά μέτρα, ώστε σημειώθηκε εξέγερση των κατοίκων και χρειάστηκε η διαμεσολάβηση του ίδιου του Αλή για να επέλθει η ηρεμία.
Με θρησκευτική ηγεμονία και στη Ναύπακτο, έρχεται σε σύγκρουση με τους Κλέφτες και Αρματολούς της Ρούμελης, ενώ απειλεί να ...αφορίσει τους Σουλιώτες, επειδή επιζητούν την ελευθερία τους!
Ο Τζώρτζ Φίνλεϋ,( 1799 - 1875, ήταν Βρετανός ιστορικός Σκωτικής καταγωγής και φιλέλληνας.) πάλι, αναφέρει πως ήταν σχολαστικά ευσυνείδητος στην είσπραξη των φόρων, τόσο πολύ που κατέφευγε σε καταπιεστικά μέτρα, προκαλώντας την εξέγερση των κατοίκων.
1806-1820....
Ο ρόλος του Ιγνατίου στην άλωση της Πρέβεζας
Μετά την απομάκρυνση των Βενετών από τα Επτάνησα και την κατάληψη της περιοχής από τους Γάλλους, τα σχέδια του Αλή πασά για διεύρυνση του ζωτικού του χώρου ευνοούνταν, από την εύνοια που του έδειχαν οι Γάλλοι.Μετά τη ρήξη των Γαλλοτουρκικών σχέσεων και την ήττα των Γάλλων στο Αμπουκίρ, ο Αλή πασάς προσανατολίστηκε προς τους Άγγλους και τους Ρώσους, των οποίων την διείσδυση στην Ήπειρο ήθελε να προλάβει. Έτσι κατέλαβε αιφνιδιαστικά το Βουθρωτό, την Ηγουμενίτσα και τον Οκτώβριο του 1798 την Πρέβεζα.Ο ρόλος του Ιγνατίου στα γεγονότα της Πρέβεζας, συνίστατο στο να δώσει μυστικές οδηγίες στον κλήρο της πόλης να εμποδίσει τον ντόπιο ελληνικό πληθυσμό να βοηθήσει τους Γάλλους, ενώ παρακίνησε-κατόπιν υπόσχεσης σχετικής του Αλή πασά πως δεν θα τους έβλαπτε- τους Πρεβεζάνους που είχαν καταφύγει στο Άκτιο να επιστρέψουν στην πόλη τους, όμως όταν αυτοί το έκαναν , συνελήφθησαν και σφαγιάστηκαν.
Ο Χριστόφορος Περραιβός( αγωνιστής της Επανάστασης του 1821.) τον κατηγορεί γι αυτό, αλλά ο Πουκεβίλ (Γάλλος διπλωμάτης, γιατρός, ιστορικός και φιλέλληνα)λέει πως εξαπατήθηκε αφού ο Αλή πασάς περί του αντιθέτου του είχε υποσχεθεί.
Άλλοι πάλι ιστορικοί είναι αμφίρροποι στην εκτίμησή τους: ο Κυριάκος Σιμόπουλος(δημοσιογράφος, ιστορικός και συγγραφέας) λέει, «Άν παρέδωσε τους Πρεβεζάνους στο φάσγανο του Αλή ενσυνείδητα ή γιατί τον παραπλάνησε ο βεζύρης με τις υποσχέσεις του είναι άγνωστο»
Η επιδείνωση των Ρωσοτουρκικών σχέσεων προκάλεσε την καχυποψία σε βάρος όσων Ελλήνων είχαν φιλικές σχέσεις με τους Ρώσους της Επτανήσου Πολιτείας, όπως και τον Ιγνάτιο.Η θετική στάση του Ιγνατίου απέναντι στα συμφέροντα της Ιονίου Πολιτείας εκτιμήθηκε από τους Ρώσους που από τότε κιόλας άρχισαν να βλέπουν το μητροπολίτη με φιλικό μάτι.Τέλη του 1805 δραπετεύει για τα Επτάνησα.
Τις εκδοχές-ερμηνείες της φυγής του συνοψίζει ο Κυριάκος Σιμόπουλος, «Είχε εξαντληθεί η ψυχική αντοχή του; Έβλεπε ότι ο Αλής τον μεταχειριζόταν ως όργανο των επιδιώξεών του κι ότι οι πρωτοβουλίες του κατέληγαν πάντοτε εις βάρος των ομοεθνών του; Επηρεάσθηκε από τη συγκρότηση του ευρωπαϊκού συνασπισμού (1805) που στρεφόταν και κατά της Τουρκίας και προοιώνιζε νέες εξορμίσεις του Αλή; Αντιμετώπισε κινδύνους προσωπικής εμπλοκής. Ή έννοιωσε το βάρος της ευθύνης του και τον βασάνιζαν τύψεις για την για την ως τότε πολιτεία του »
Φυγή και δράση στα Επτάνησα
Ανεξάρτητα από τα κίνητρα της φυγής του, αναχώρησε με τη βοήθεια του Ρώσου προξένου Flory για τη Λευκάδα κι έπειτα για την Κέρκυρα, συνοδευόμενος από τον αδελφό του, τον γραμματέα του Μόστρα και τον γιατρό Νικ. Μαυρομάτη. Ο Αλής θα τον αναζητήσει στην Κέρκυρα στέλνοντας κάποιον Τούρκο για να τον δολοφονήσει, τελικά, όμως έγινε αντιληπτός και καταγγέλθηκε από τον Ιγνάτιο στις τοπικές αρχές.
Στην Κέρκυρα ο Ιγνάτιος αποτέλεσε τον πυρήνα κοινής δράσης των Ελλήνων κλεφταρματολών που ζούσαν στα Επτάνησα αλλά και διαφόρων σημαινουσών προσωπικοτήτων, όπως του Καποδίστρια, του αρχηγού των Ελληνικών ταγμάτων του εκεί Ρωσικού στρατού, Εμμανουήλ Παπαδόπουλου και του πληρεξουσίου της Ρωσίας Γεώργιου Μοτσενίγου. Υπό την προεδρία του Ιγνατίου, στα 1806, λαμβάνει χώρα στη Λευκάδα σύσκεψη των αρματολών της Ακαρνανίας, και Ηπειροθεσσαλίας. Με την έναρξη του Ρωσσοτουρκικού πολέμου, ο Παπαδόπουλος κινητοποιεί τους Έλληνες αρματωλούς, τον Μάρτιο του 1807, ορίζοντας ως καθοδηγητή τον Ιγνάτιο, ο οποίος προσδοκούσε στη Ρωσική βοήθεια για την Ελληνική υπόθεση.
Τέλη του 1806 αρχές του 1807 αρχίζει η πολιορκία της Λευκάδος από τα στρατεύματα του Αλή πασά. Ο Ιγνάτιος είχε ενεργό ρόλο στην άμυνα, του νησιού, από τον Απρίλιο του 1807, οπότε έφτασε στο νησί, έχοντας υπό τις διαταγές του 400 Ηπειρωτοσουλιώτες, δηλαδή σώματα διαφόρων οπλαρχηγών. Τον Μάιο της ίδιας χρονιάς έρχεται κι ο Καποδίστριας και συντονίζουν απο κοινού την ελληνορωσική στρατιωτική συνεργασία. Το καλοκαίρι όμως του 1807 υπογράφεται ανακωχή Γαλλορωσική (συνθήκη του Tilsit), και τα Ιόνια νησιά περνάνε στους Γάλλους. O Ιγνάτιος αν και δέχεται δελεαστικές προτάσεις από τους Γάλλους, οι οποίοι γνωρίζουν την επιρροή του στους Έλληνες, για να αναλάβει τη διοίκηση των Ελλήνων μισθοφόρων, αλλά και τους Άγγλους, οι οποίοι του προτείνουν να πάει στη Μάλτα, εκείνος αρνείται. Ανάλογη βολιδοσκόπηση του γίνεται κι από τον Αλή πασά. Τελικά, αναχωρεί με τον Γεώργιο Μοτσενίγο, για τη Νεάπολη της Ιταλίας στα τέλη του 1807. Ο Μοτσενίγος στέλνει υπόμνημα εγκωμιαστικό των υπηρεσιών του Ιγνατίου προς τον Ρώσο υπουργό των εξωτερικών και τελικά εγκρίνεται από τον Τσάρο η μετάβασή του στην Πετρούπολη, τον Απρίλιο του 1809
Αργότερα, γίνεται Μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας και εγκαθίσταται στο Βουκουρέστι.Εκεί αναλαμβάνει υπεύθυνος στο ελληνικό σχολείο στην περίφημη Ακαδημία Βουκουρεστίου.Τον διορισμό επικύρωσε η Σύνοδος της Εκκλησίας της Ρωσίας με την συγκατάθεση του Τσάρου. Η συμπαράσταση των Ρώσων προς τον Ιγνάτιο έχει να κάνει με την πίστη του τελευταίου στην Ρωσία. Ο Ιγνάτιος είχε στηρίξει την ρωσική πολιτική στα Επτάνησα και είχε αναλάβει να επιτύχει την συνεργασία μεταξύ των ενόπλων ελληνικών τμημάτων, των κλεφταρματολών και των καπεταναίων της Στερεάς Ελλάδας και της Ηπείρου προς όφελος της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής. Ο ρόλος του Ιγνάτιου στην Μητρόπολη της Ουγγροβλαχίας ήταν ανάλογος με εκείνον στα Επτάνησα. Στις Παρίστριες Ηγεμονίες υπήρχε έντονο ελληνικό στοιχείο το οποίο μαζί με τον Βλαχικό πληθυσμό έπρεπε ο Ιγνάτιος να επηρρεάσει υπέρ των Ρώσων τη στιγμή μάλιστα που εμένετο ο Ρωσσοτουρκικός πόλεμος.
Οι στόχοι του Ιγνάτιου Ουγγροβλαχίας τους οποίους κατάφερε να επιτύχει ήταν: Η αναδιοργάνωση της σχολής Βουκουρεστίου που μόλις εσώζετο και από τούδε και στο εξής ονομάστηκε Λύκειο Βουκουρεστίου. Και η έκδοση, το 1811, της εφημερίδας «Ερμής ο Λόγιος» στην Ελληνική παροικία της Βιέννης. της οποίας η συμβολή στην πνευματική ανάπτυξη του γένους ήταν σημαντική.
Οταν αυτοεξορίστηκε ο Καρατζάς( Ιωάννης Καρατζάς (1745-1844) Ηγεμόνας της Βλαχίας) και ο ανιψιός του Μαυροκορδάτος στην Πίζα, πήγε μαζί τους και μάλιστα φιλοξενούσε τον δεύτερο στο σπίτι του. Εκεί, οι δυο τους, γίνονται συνεταίροι στις φιλοδοξίες τους για την...μελλοντικά ελεύθερη Ελλάδα.
Η μύηση στη Φιλική Εταιρεία
Από τον Απρίλιο του 1818 οι ηγέτες της Φιλικής σχεδίαζαν να προσεγγίσουν τον Ιγνάτιο, προκειμένου να πείσει τον Καποδίστρια να αναλάβει την ανώτατη αρχή της Εταιρείας. Τον Νοέμβριο του 1819 ο Αθανάσιος Τσακάλωφ τον επισκέφθηκε στην Πίζα και του γνωστοποιεί τα σχετικά με τη Φιλική Εταιρεία και τον μύησε στην Εταιρεία. Το 1820 δέχθηκε άλλη μία επίσκεψη, από τονΠαναγιώτη Αναγνωστόπουλο για τον ίδιο σκοπό. Οι Φιλικοί είχαν δώσει στον Ιγνάτιο το κρυπτογραφικό όνομα Μαυροφόρος και τον είχαν συμπεριλάβει στο επαναστατικό συμβούλιο που θα περιέβαλε τον Αρχηγό της Επανάστασης.
1821-1828.....
Η στάση του απέναντι στην έναρξη της Ελληνικής Επανάστασης και τον Αλέξανδρο Υψηλάντη
Η Συνέλευση της Βοστίτσας βολιδοσκόπησε τον Ιγνάτιο, σχετικά με το πότε θα έπρεπε να ξεκινήσει η Επανάσταση και στάλθηκε για να τον συναντήσει ο Ιωάννης Τομαράς. Η απάντηση που του έδωσε ήταν σκοτεινή και αμφίβολη. Ο Ιγνάτιος έβλεπε πρόωρη την έναρξη του Αγώνα χωρίς την αναγκαία πνευματική και υλική προετοιμασία.
Σε υπόμνημά του με τίτλο, Παρατηρήσεις εις την παρούσαν κατάστασιν της Πελοποννήσου με ημερομηνία 20 Μαΐου 1821, επικρίνει την πρόωρη έναρξη της Επανάστασης.
Το ίδιο επαναλαμβάνει και σε άλλες του επιστολές σε όλη τη διάρκεια του 1821. Παράλληλα επιρρίπτει ευθύνες στον Αλέξανδρο Υψηλάντη και στη Φιλική Εταιρεία ως προπαρασκευαστικού οργανισμού της Επανάστασης, για την πρόωρη έναρξή της. Η στάση του αυτή υπαγορευόταν από «...μόνην την φιλοδοξίαν να του δοθή μαζί με τον Καρατζάν η εξουσία εις την Ελλάδα » και να αποδυναμώσει «τον Δημήτριον Υψηλάντην, του οποίου η δύναμις απέρρεεν από την θέσιν του αδελφού του Αλέξανδρου ως επιτρόπου της αρχής της Εταιρείας» ενώ χαρακτηρίζει ανταρσία την επανάσταση και τους αγωνιστές τυχοδιώκτες!Επιπλέον, για να έχει καλυμένα τα νώτα του από τους Τούρκους, σε συνεργασία μαζί τους, επαινεί την προσπάθεια των κοτσαμπάσηδων και των μητροπολιτών του Μοριά, για να ματαιωθεί η επανάσταση.
Με την έναρξη της Επανάστασης προοδευτικά ο Ιγνάτιος ενεργοποιείται υπέρ αυτής. Με επιστολές, υπομνήματα, μηνύματα, αγγελιαφόρους, αξιοποιώντας τις γνωριμίες του με πρόσωπα πολιτικοστρατιωτικά στην επαναστατημένη Ελλάδα και στο εξωτερικό
Σχόλια και μαρτυρίες για την δράση του....
«Εγκατεστάθη εν Άρτη μεγαλοπρεπώς (σ.σ. μετά την εκλογή του ως μητροπολίτης) ως ελληνικόν και χριστιανικόν αντίβαρον των Τούρκων αγάδων. Εν τω οίκω του ενεφανίζετο μετ' ανατολίτικης μεγαλοπρεπείας, την οποίαν διετήρησεν και αργότερον, ότι η Πρέβεζα υπήχθη υπό τον Αλή...».
Εμμανουήλ Πρωτοψάλτης, στο βιβλίο με τίτλο Ιγνάτιος μητροπολίτης Ουγγροβλαχίας, που εξεδόθη το 1959.
«Η αστυνομία και τα οικονομικά βρίσκονται στα χέρια του Έλληνα αντιπροσώπου του Αλή (σ.σ.που είναι ο Ιγνάτιος)...Στο Μητροπολιτικό μέγαρο βλέπεις ανατολίτικα μεγαλεία. Κανένας Μουσουλμάνος δεν θα τολμούσε τέτοια ζωή στην επικράτεια του βεζύρη. Αν εξαιρέσεις την απουσία όπλων και το παπαδίστικο ράσο, που βρίσκονται σε αντίθεση με τις πλούσιες οθωμανικές ενδυμασίες, το παλάτι του δεσπότη, σου θυμίζει κατοικία, πλούσιου αγά».
Χριστ. Περραιβός στο βιβλίο του με τίτλο «Ιστορία Πάργας και Σουλίου»
«Μένων εν Άρτη δεν εκαλλιέργει το πνεύμα, εκτελών τας σκληράς διαταγάς του τυράνου, φοβούμενος περί της υπάρξεώς του. Όργανον εγένετο πολλάκις του Αλή αρπαγών και πολιτικών αντικειμένων. Δεν διέφυγεν δε και την αργυρολογίαν...».
Στον Δ΄ τόμο, σελίδα 37, των «Γενικών Αρχείων του Κράτους, του Ι. Λαμπρίδη.
«Μια μυστική εταιρεία αποτελούμενη από ημιμαθείς τυχοδιώκτες και άμυαλους νέους, έχοντες επικεφαλής τον πρίγκιπα Υψηλάντη, έδωκε το σύνθημα της εθνεγερσίας στις ηγεμονίες της Μολδοβλαχίας»
Στο βιβλίο « Ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα του 1821» του Γ. Λάιου.
Το 1822, καταμεσής της επανάστασης, στέλνει άλλη επιστολή στην ελληνική κυβέρνηση και την...μαλώνει γράφοντας ότι πρέπει να αποκυρήξει την Φιλική Εταρεία:«...να παύσει το όνομα της Εταιρείας, διότι αυτή η φωνή ενώνει όλας τας δυνάμεις της Ευρώπης εναντίον μας...»
«Βλασφημίας φρικωδεστέρας κατά της αληθείας των πραγμάτων και κατά του εθνικού πνέυματος εξεφώνει ο Ιγνάτιος, αναιρών την κυρίαν αρχήν του υπέρ της ανεξαρτησίας ελληνικού αγώνος και καταδικάζων την επανάστασιν ως απλούν έργον απάτης. Τίνα έφυγον έπη εκ του έρκους οδόντων του ιεράρχου αυτού; Δι' απάτης συνώμοσαν οι Έλληνες κατά του τυράννου αυτών ή εκ προαιρέσεως; ...Ευρίσκομεν τον μητροπολίτην Ιγνάτιον βαττολογήσαντα μετά πολλής θρασύτητος...»
Ιωάννης Φιλήμων «Δοκίμιον Ιστορικόν περί της Ελληνικής Επαναστάσεως .
Τέλος, πρέπει να καταγράψουμε ότι στην άμεσο επιρροή του, ήταν δυο άνθρωποι που βυσσοδομούσαν εναντίον της Ελλάδας και της επανάστασης.Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονιάδης και ο Παναγιώτης Κροκιδάς.
Ο Πολυχρονιάδης αποκαλούσε τους Έλληνες επαναστάτες «ληστές», όπως ακριβώς έκαναν οι Τούρκοι, ενώ εξέφραζε συχνές απορίες για το πώς ήταν δυνατόν ο ευγενικής καταγωγής πρίγκιπας Υψηλάντης, να καταδέχεται να ασχολείται με την Αλβανική Ελλάδα (σ.σ.!!!).Αυτά καταγράφονται,στη σελίδα 491 του βιβλίου του Κ. Σιμόπουλου «Πως είδαν οι ξένοι την Ελλάδα του '21», που εξεδόθη το 1987.
Ο έτερος φίλος του Ιγνάτιου, ο Παναγιώτης Κροκιδάς, από τη Γαλλία που ζούσε την ώρα που η επανάσταση ήταν στην κορύφωσή της, έγραφε«...η Εταιρεία και το άδοξον τέλος της έκαμε περισσότερο κακό από ότι ήθελαν να μας κάνουν οι εχθροί μας». Δηλαδή, άκρως προδοτική θέση. Καλύτερα οι...Τούρκοι, παρά η Φιλική Εταιρεία...
Γ. Λάιος στη σελίδα 258 του βιβλίου του «Ανέκδοτες επιστολές και έγγραφα του 1821»
Επίλογος....
Αυτός ήταν ο Ιγνάτιος και μακάρι κάποτε, να βρεθούν άνθρωποι χωρίς δεσμεύσεις, δογματισμούς και θρησκευτικές προκαταλήψεις, που θα βάλουν τις αλήθειες στα στόματα και στα μυαλά των νεοελλήνων, οι οποίοι παραμυθιάζονται για τον αγώνα ορισμένων κληρικών στην επανάσταση του 1821!
ΠΗΓΕΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου