Ξυπνήσαμε νωρίς.
Η μητέρα μας έδωσε τα γιορτινά ρούχα
πήραμε μέρος στη παρέλαση,
μας είδαν φίλοι και γνωστοί
να φτιάχνουμε δάφνινα στεφάνια
που εναπωθέσαμε στη μνήμη τους
χωρίς νά έχουμε ιδέα
πως στεφανώναμε τη νεκρή μνήμη μας..
Μετά ανοίξαμε τη τηλεόραση
για να εισπράξουμε διθύραμβους
για τα ηρωικά μνημόσυνα
της χαμένης αθωότητας
εντελώς ανίδεοι
πως αφήναμε το πιο γερό
κομμάτι του ευατού μας
σε χέρια που μήτε
από τυπικές διαδικασίες γνωρίζαν.
Πέρασαν χρόνια
χωρίς ήρωες
τα όμορφα ρούχα γέμισαν τρύπες
ο σκώρος της χαμένης ιστορίας μας
βρήκε χώρο για εκδίκηση,
νιώσαμε μια ανησυχία
πως κάτι περίεργο συμβαίνει
είχαμε κάπως μάθει αλλιώς...
Στα βραδινή ραστώνη
ψάχνουμε τις αλήθειες
του μέλλοντος μας
γιατί στα όνειρά μας
δεν έρχονται πλέον πρόβατα
εκείνο που ξεχωρίζει
είναι ροζ ελεφαντες...
Τόσο χρόνος που πέρασε......
Ντίνα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου