ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ ..."βροχή"...

Να , τούτη δα τη στιγμή θέλω βροχή , έχω ανάγκη από βροχή.

Θέλω να ρίξει κατακλυσμό , να πλημμυρίσουν οι δρόμοι , οι πλατείες βρόχινο καθάριο νερό.

Να ξεπλύνει τη βρωμιά , όχι , όχι αυτή της σκόνης , όχι , των ανθρώπων , αυτή τη βρωμιά.

Να ξεπλύνει φόβους , μετάνοιες , λάθη ... να ξεπλύνει δάκρυα , ντροπή , οργή ...

Κι ύστερα ... ύστερα θέλω να βγει ουράνιο τόξο κι εγώ κρυφά να κλέψω τα χρώματά του και να πασαλείψω την καρδιά σου , την καρδιά μου ... έτσι δε θα 'χουμε τίποτα να φοβόμαστε ...

Θα πιαστούμε απ' το χέρι και θα τρέχουμε στους βρεγμένους δρόμους, δε θα μας νοιάζει αν θα λερωθούμε γιατί θα μας προστατεύουν τα χρώματα ... μετά θα φτιάξουμε χάρτινες βαρκούλες να κυλήσουν λεύτερα κατά όπου θέλουν αυτές ... Εμείς θα διαλέξουμε τη μωβ , θα μπούμε μέσα της και θ' αφήσουμε να μας ταξιδέψει στον άγνωστο προορισμό της γιατί δε θα 'χουμε να φοβόμαστε τίποτα , θα 'χουμε τα χρώματα φύλακα άγγελό μας ...

--Μ.Π.