Γράφει ο Γιάννης Δημάκης
Ο Ηρώδης Αττικός γεννήθηκε το 103 μ.Χ. επί Αυτοκράτορα Τραϊανού.Καταγόταν από τον Μαραθώνα και ήταν γιος του Αττικού Ιππάρχου, ενός βαθύπλουτου Αθηναίου, ο οποίος όφειλε τον πλούτο του στη μεγάλη τύχη που είχε να βρει έναν αμύθητο θησαυρό στο σπίτι του! Ως καλός υπήκοος, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, ενημέρωσε για το γεγονός τον αυτοκράτορα Νέρβα, ο οποίος του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει το εύρημά του. Ο πλούτος του Αττικού ήταν τόσος ώστε η διαθήκη του όριζε να δίνεται ετησίως μετά τον θάνατό του ένα ποσόν σε κάθε Αθηναίο πολίτη. Ο κληρονόμος του Ηρώδης αποφάσισε αντί γι' αυτό να πάρει εφάπαξ κάθε πολίτης πέντε μνας. Οι περισσότεροι όμως δεν πήραν τίποτε, γιατί σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο Ηρώδης οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους χρωστούσαν στον πατέρα ή στον παππού του.
Ο Ηρώδης Αττικός γεννήθηκε το 103 μ.Χ. επί Αυτοκράτορα Τραϊανού.Καταγόταν από τον Μαραθώνα και ήταν γιος του Αττικού Ιππάρχου, ενός βαθύπλουτου Αθηναίου, ο οποίος όφειλε τον πλούτο του στη μεγάλη τύχη που είχε να βρει έναν αμύθητο θησαυρό στο σπίτι του! Ως καλός υπήκοος, με την κυριολεκτική σημασία της λέξης, ενημέρωσε για το γεγονός τον αυτοκράτορα Νέρβα, ο οποίος του επέτρεψε να χρησιμοποιήσει το εύρημά του. Ο πλούτος του Αττικού ήταν τόσος ώστε η διαθήκη του όριζε να δίνεται ετησίως μετά τον θάνατό του ένα ποσόν σε κάθε Αθηναίο πολίτη. Ο κληρονόμος του Ηρώδης αποφάσισε αντί γι' αυτό να πάρει εφάπαξ κάθε πολίτης πέντε μνας. Οι περισσότεροι όμως δεν πήραν τίποτε, γιατί σύμφωνα με στοιχεία που παρουσίασε ο Ηρώδης οι ίδιοι ή οι πρόγονοί τους χρωστούσαν στον πατέρα ή στον παππού του.
Ρωμαϊκή προτομή του Ηρώδη , Λούβρο
Ο Ηρώδης πήρε λαμπρή μόρφωση και έγινε φιλόσοφος, περίφημος σοφιστής και ρήτορας. Ο πατέρας του, Αττικός επιμελήθηκε την καλή ανατροφή του γιου του αναθέτοντας σε έξοχους άνδρες της εποχής την εκπαίδευσή του. Έτσι στους δασκάλους του Ηρώδη συγκαταλέγονται ο Θεαγένης ο Κνίδιος, που του δίδαξε διαλεκτική, ο φιλόσοφος Ταύρος ο Τύριος, που τον μύησε στη Πλατωνική φιλοσοφία, καθώς και ο Αθηναίος φιλόσοφος Σεκούνδος. Από τα πολυάριθμα έργα του θεωρείται ότι σώθηκε ένα (Περί Πολιτείας), το οποίο και αυτό είναι αμφιβόλου γνησιότητος. Οι πηγές αναφέρουν ονόματα των πολυάριθμων μαθητών του, μεταξύ των οποίων και των Ρωμαίων αυτοκρατόρων Λουκίου Βέρου και Μάρκου Αυρηλίου. Ο Ηρώδης έγραψε τις λεγόμενες «Εφημερίδες» τις οποίες ο Σουίδας( ένα από τα σημαντικότερα ελληνικά λεξικά ή εγκυκλοπαίδειες το οποίο γράφτηκε τον 10ο αιώνα) αποκαλεί «σύγγραμμα πολυμαθές», επίσης επιστολές καθώς και λόγους αυτοσχέδιους. Κατά τη μαρτυρία του Φιλόστρατου ο Ηρώδης μπορούσε ν΄ απαγγέλλει αυτοσχέδιους λόγους που χαρακτηρίζονταν από χάρη, ευπρέπεια, κομψότητα, σαφήνεια και πρωτοτυπία χωρίς εκζητήσεις. Σημειώνεται ότι περί των αρετών αυτών τίποτα δεν μπορεί να διασταυρωθεί, αφενός γιατί τα συγγράμματά του απωλέσθηκαν και αφετέρου όσα διασώθηκαν δεν θεωρούνται γνήσια.
Κατάφερε να αυξήσει σημαντικά την πατρική περιουσία, επενδύοντας σε αγροτικές εκτάσεις σε διάφορες περιοχές (Μαραθώνα, Κόρινθο, Γύθειο, Εύβοια, Θυρεάτιδα). Η επιλογή των περιοχών αυτών φανερώνει ότι ενδιαφερόταν για την παραγωγή λαδιού και κρασιού. Εκμεταλλευόταν επίσης τα περίφημα λατομεία μαρμάρου της Πεντέλης, που τότε ήταν ιδιαίτερα κερδοφόρα, καθώς το μάρμαρο αυτό ήταν περιζήτητο σε όλη τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Οι επιτυχείς επιχειρηματικές δραστηριότητές του αλλά και οι άριστες σχέσεις του με τους ρωμαίους αυτοκράτορες τον ανέδειξαν στον πλουσιότερο και ισχυρότερο άνθρωπο της Ελλάδας. Τιμήθηκε με διάφορα αξιώματα στην Αθήνα και στη Ρώμη, έγινε μάλιστα ύπατος το 142 μ.Χ.
 |
| Ρήγιλλα |
Επιπλέον νυμφεύθηκε Ρωμαία, τη Ρήγιλλα, ζούσε σύμφωνα με το ρωμαϊκό πρότυπο της εποχής και έφθασε στο σημείο να τροποποιήσει το όνομά του επί το λατινικότερον. Από Ηρώδης Αττικού Μαραθώνιος ονομάστηκε Βιβούλιος Ιππαρχος Τιβέριος Κλαύδιος Αττικός Ηρώδης.
Ευεργέτης ή εγκληματίας;
Πέρα από το περίφημο Ωδείο με στέγη από πανάκριβο ξύλο κέδρου που ανήγειρε το 160 μ.Χ. προς τιμήν της Ρηγίλλης και τα άλλα κτίρια που δώρισε στην Αθήνα, πολλά ακόμη λαμπρά οικοδομήματα σε διάφορες πόλεις και ιερά (Ολυμπία, Δελφοί, Αλεξάνδρεια, Κόρινθος κ.α.) αποτελούν δωρεές του. Αναμφισβήτητα ήταν ιδιόρρυθμης ιδιοσυγκρασίας και η προσωπικότητά του παραμένει αμφιλεγόμενη. Μερικοί τον θεωρούσαν ευεργέτη και άλλοι διεστραμμένο εγκληματία. Οι πολυάριθμοι και αδιευκρίνιστοι θάνατοι που συνέβησαν στο άμεσο περιβάλλον του τροφοδότησαν τη δεύτερη άποψη.
Σύμφωνα με τον σοφιστή Φιλόστρατο (βασική πηγή για τον βίο του Ηρώδη) με εντολή του ένας δούλος σκότωσε με κλωτσιά την έγκυο Ρήγιλλα. Ο αδελφός της, ο ύπατος Βραδούας, τον μήνυσε και ο Ηρώδης προσήχθη σε δίκη στη Ρώμη αλλά αθωώθηκε, παρά τις αναπάντητες υποψίες. Επίσης τα παιδιά του Ελπινίκη, Παναθηναΐς, Αθηναΐς και Ρήγιλος, πέθαναν σε νεαρή ηλικία υπό σκοτεινές συνθήκες, όπως και οι τρεις νεαροί νέγροι (Πολυδευκίων, Αχιλλεύς και Μέμνων), που αποτελούσαν την ιδιαίτερη συντροφιά του, ενώ οι αγαπημένες του δίδυμες οινοχόοι φέρονται ότι σκοτώθηκαν από κεραυνό. Ο μόνος από την οικογένεια που απέμεινε ήταν ο γιος του Αττικός, ο οποίος έπασχε από διανοητική ασθένεια και για να μάθει την αλφάβητο ο Ηρώδης ανέτρεφε μαζί του 24 αγόρια που το καθένα είχε για όνομα ένα γράμμα της αλφαβήτου! Πάντως ο Ηρώδης εμφανίστηκε να πενθεί για τους θανάτους αυτούς στήνοντας αγάλματα της Ρηγίλλης και των τριών εφήβων στις επαύλεις του, όπως ακριβώς είχε κάνει και ο φίλος του αυτοκράτωρ Αδριανός για τον δικό του πρόωρα χαμένο ευνοούμενο, τον Αντίνοο, του οποίου το άγαλμα που έστησε ο Ηρώδης στη Λουκού . Σε επιγραφή που βρέθηκε στην Κηφισιά, από άγαλμα που έστησε ο Ηρώδης για τη Ρήγιλλα, τη χαρακτηρίζει «φως της οικίας» («Αππία Αννία Ρήγιλλα Ηρώδου γυνή, το φως της οικίας») και αναφέρεται ότι την πένθησε αναρτώντας στην έπαυλή του μαύρα παραπετάσματα. Ο Φιλόστρατος περιγράφει τους ακραίους τρόπους με τους οποίους πένθησε τις κόρες του και τους χαρακτηρίζει και αυτός υπερβολικούς («επένθει δε ταις υπεροβολαίς ταύταις τας θυγατέρας»).
Ανάγλυφο από την έπαυλη του Ηρώδη και της Ρηγίλλης, Μουσείο του Λούβρου.
Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Ηρώδης ο Αττικός διέμενε στις επαύλεις του που είχε κτίσει στο Μαραθώνα και στη περιοχή της Κηφισιάς. Εκεί συναντούσε τους φίλους και πολλούς θαυμαστές του με τους οποίους και έκανε σπουδαίες συζητήσεις που περιέγραψε ο Αύλος Γέλλιος στη λατινική, στο έργο του «Αττικαί νύκτες» . Ο Ηρώδης τελικά πέθανε από μαρασμό στην έπαυλή του στο Μαραθώνα το 179 μ.Χ. και ετάφη επί του βορείου λόφου του υπερκείμενου Παναθηναϊκού Σταδίου. Στο τάφο του χαράχτηκε το επίγραμμα:
«ΑΤΤΙΚΟΥ ΗΡΩΔΗΣ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΟΥ ΤΑΔΕ ΠΑΝΤΑ ΚΕΙΤΑΙ ΤΩΔΕ ΤΑΦΩ ΠΑΝΤΟΘΕΝ ΕΥΔΟΚΙΜΟΣ»
Μια σημαντική ανακάλυψη
Ως το 1977, λόγω των γλυπτών και των επιγραφών που είχαν βρεθεί, οι επιστήμονες είχαν πια πεισθεί για την ορθότητα της ερμηνείας του Κωνσταντίνου Ρωμαίου( ήταν αρχαιολόγος, γεννήθηκε στα Βούρβουρα Αρκαδίας το 1874 και πέθανε στην Αθήνα το 1966.) και για την ύπαρξη έπαυλης του πάμπλουτου Ηρώδη κάπου στην περιοχή στην Εύα Κυνουρίας Αρκαδίας. Στην περιοχή της μονής Λουκούς .Όπως γράφει ο Κ. Ρωμαίος, εδώ βρισκόταν «η Εύα, η μεγίστη των Θυρεατικών κωμών», σύμφωνα με τον περιηγητή Παυσανία. Εδώ επίσης ήταν το Ιερόν του Πολεμοκράτους, φημισμένο θεραπευτήριο, που περιέθαλπε όσους προσέτρεχαν σε αυτό και «τιμάς παρά των προσοίκων είχε».
Αγνωστη όμως παρέμενε η ακριβής θέση της, καθώς τίποτε δεν είχε αποκαλυφθεί από το ίδιο το οικοδόμημα.
Η ανασκαφή της Έπαυλης άρχισε από την Ε΄ ΕΠΚΑ το 1978 από τον Γ. Σταϊνχάουερ και τον Π. Φάκλαρη, ο οποίος δημοσίευσε τα πρώτα ευρήματα. Με τις αποκαλύψεις αυτές επιβεβαιώθηκε απολύτως η υπόθεση που ο Ρωμαίος είχε διατυπώσει 70 χρόνια νωρίτερα και η πρόβλεψή του ότι «όποιος σκάψει την έπαυλη θα βρει έργα πέρα και πάνω από κάθε προσδοκία».
Περιγραφή
Ο πατέρας του Αττικός είχε ήδη στην Εύα μια μικρή έπαυλη από την οποία φαίνεται να διεύθυνε τις οικονομικές επιχειρήσεις του στην Πελοπόννησο. Ο Ηρώδης Αττικός,αποφάσισε να επεκτείνει την έπαυλη που κληρονόμησε από τον πατέρα του, εξωραΐζοντάς την με υδραγωγεία, λουτρά, αγάλματα κλπ.
Στην απόφασή του αυτή φαίνεται να συντέλεσε και η πλούσια ιστορία της περιοχής, όπως και η γειτνίασή της με το διπλανό ιερό του Πολεμοκράτη, αλλά και το ωραίο και ήρεμο τοπίο, η πλούσια βλάστηση και η ποικιλία των θηραμάτων, καθώς και η ευφορία του εδάφους που απέδιδε μεγάλες ποσότητες λαδιού και κρασιού
Το μνημειακό συγκρότημα της Ρωμαϊκής έπαυλης κοντά στη Μονή Λουκούς περιλαμβάνει την κυρίως έπαυλη με τα προσκτίσματά της (βασιλικές, τρικλίνια, λουτρά και το υδραγωγείο που μετέφερε το νερό για αυτά). Το συγκρότημα ανήκει στον τύπο της ''αγροτικής έπαυλης'', villa rustica, μιας μεγάλης, δηλαδή, εγκατάστασης που εκμεταλλευόταν τη γη μιας μεγάλης ιδιοκτησίας (latifundium), αλλά διέθετε και πολυτελείς εγκαταστάσεις για τον πλούσιο ρωμαίο ιδιοκτήτη, την οικογένειά του και τους φιλοξενούμενούς του, καθώς και για τους υπηρέτες και ντόπιους πελάτες. Η διάταξη των κτισμάτων της βρίσκεται σε χαρακτηριστική συμφωνία με τα κτίρια της βίλλας του αυτοκράτορα Ανδριανού στο Τίβολι(Περίπου 30 χιλιόμετρα ανατολικά από τη Ρώμη,), προς τον οποίο ο Ηρώδης θέλησε έτσι να εκφράσει την ευγνωμοσύνη του για την αυτοκρατορική εύνοια που απολάμβανε.
Ψηφιδωτό δάπεδο. Παράσταση ρωμαϊκού ιπποδρόμου και αρματοδρομιών στον νότιο εξωτερικό διάδρομο της βίλας, αρχές 4ου αι. μ.Χ.
Στην πολυτελή έπαυλή του της Εύας συγκέντρωσε λοιπόν ο Ηρώδης Αττικός ένα μεγάλο μέρος από τη συλλογή του σε έργα τέχνης της εποχής όπως και προγενέστερα, μετατρέποντας την έτσι σε ένα είδος Μουσείου αρχαίας τέχνης και σε καλλιτεχνικό και επιστημονικό ίδρυμα, αντάξιο των μεγάλων ιδρυμάτων της Ελληνιστικής Ανατολής.
Πρόσφατα ήρθε στο φως μια επιγραφή, στην οποία ο Ηρώδης χαρακτηρίζεται ως «φιλογυμναστικός», αποτελώντας ακόμα μία σημαντική μαρτυρία. Ο Ηρώδης ο φιλογυμναστικός εξέφρασε με το γλυπτό διάκοσμο της έπαυλής του (στήλες, αγάλματα αθλητών κ.τ.λ.) την εμμονή του στις ελληνικές παιδευτικές αξίες, στην ελληνική αρετή και παρέπεμπε και στις δικές του αθλήσεις και του πατέρα του Αττικού, που είχε ηγηθεί χορού εφήβων στην Σπάρτη, στην οποία αναβίωσαν οι Λυκούργειοι θεσμοί και οι ομαδικές αθλήσεις παίδων και εφήβων.
Μέχρι σήμερα έχει αποκαλυφθεί το κεντρικό τμήμα της έπαυλης, με τους επίσημους χώρους υποδοχής, οι οποίοι διαμορφώνονται γύρω από αυλή με περιστύλιο, που ορίζεται στο εσωτερικό της από τάφρο που γέμιζε νερό.Περιβάλλεται από ένα τεχνητό ποτάμι, το οποίο την μετέτρεπε σε μία πραγματική νησίδα, στην οποία ο Ηρώδης μπορούσε να περάσει μόνο με φορητές γέφυρες.
Κατά την τελευταία οικοδομική φάση που ανάγεται στον 5ο μΧ αιώνα, οι διάδρομοι γύρω από την αυλή κοσμούνται με ψηφιδωτά δάπεδα που χαρακτηρίζονται από την πολυχρωμία των σύνθετων γεωμετρικών κοσμημάτων και τον πλούτο του εικονογραφικού διακόσμου. Στα εικονιστικά θέματα περιλαμβάνονται πορτραίτα ιδιωτών, αγώνες σε Ιππόδρομο, Μούσες, Πηγές και Ποταμοί, οι άθλοι του Ηρακλή, και το κυνήγι της Διδούς και του Αινεία στη Λιβύη. Δύο μεγάλα γλυπτά που σώθηκαν από πρωιμότερη φάση κατοίκησης, τα συμπλέγματα του Αχιλλέα με την Πενθεσίλεια και του Οδυσσέα με τον Πάτροκλο, τα οποία απεικονίστηκαν και στο ψηφιδωτό δάπεδο μπροστά από το βάθρα τους.
 |
| Μούσες |
Οι τρεις πλευρές της έπαυλης έξω από το ποτάμι έφεραν στοές με ψηφιδωτά δάπεδα σε όλο το μήκος τους, ενώ στην τέταρτη (δυτική πλευρά) υπήρχε Νυμφαίο, η δυτική πρόσοψη του οποίου σχημάτιζε μία εξέδρα με κόγχες και εσοχές ώστε να φιλοξενούνται αγάλματα και προτομές αυτοκρατόρων και άλλων διάσημων προσωπικοτήτων. Στις στοές, οι οποίες προορίζονταν για περιπάτους, αποτύπωσε ο Ηρώδης την ελληνορωμαϊκή κοσμοθεωρία.
Το αρχαιότερο και επισημότερο κτίσμα της έπαυλης είναι η Βασιλική της βόρειας πλευράς, χώρος υποδοχής αλλά και συγκέντρωσης καλλιτεχνικών έργων και λατρευτικών αγαλμάτων. Ανατολικά αυτού του κήπου υπάρχει ένας ακόμη υπαίθριος και στεγασμένος κήπος, που έχει το σχήμα αρχαίου σταδίου. Η νότια πλευρά της έπαυλης είχε τρία σημαντικά κτίρια: Ναός-Ηρώο του Αντίνοου( του αγαπημένου συντρόφου του αυτοκράτορα Αδριανού, ), λουτρά, οκταγωνικό φυλάκιο. Τέλος στη δυτική πλευρά, πίσω από το Νυμφαίο( λατρευτικός χώρος αφιερωμένος στις νύμφες ) υπάρχει μία ακόμα Βασιλική με εξωτερική αψίδα και κόγχες για την τοποθέτηση αγαλμάτων και δύο πτέρυγες δωματίων στα άκρα. Τα δωμάτια ήταν προφανώς χώροι διαμονής των κατοίκων της έπαυλης. Η καταστόλιστη με γλυπτά (αγάλματα, στήλες, ανάγλυφα, πορτρέτα) και ψηφιδωτά έπαυλη αποτελεί Μουσείο όχι μόνο της γλυπτικής αλλά και όλων των αρχαίων τεχνών.
Το μικρό λουτρό, στην ίδια πλευρά, περιλαμβάνει όλους τους απαραίτητους για τη λειτουργία του χώρους (λουτήρες, δεξαμενές κρύου και ζεστού νερού). Διατηρείται σε καλή κατάσταση το υπόκαυστό του. Το Υδραγωγείο έχει κτιστεί λίγο νοτιότερα, για τη δέσμευση και μεταφορά του νερού στην έπαυλη. Σώζεται το τόξο, το οποίο γεφυρώνει το ρέμα ανάμεσα στην πηγή και τις εγκαταστάσεις της έπαυλης. Πρόκειται για την πλουσιότερη πηγή νερού στην περιοχή και σίγουρα απετέλεσε τον κύριο πόλο έλξης για τις κατά καιρούς γειτονικές εγκαταστάσεις. Σήμερα από τη «Μάνα του Νερού" υδρεύεται το Άστρος και η γύρω περιοχή.
Σήμερα η Έπαυλη του Ηρώδη Αττικού θεωρείται ένα από τα πλουσιότερα αρχαιολογικά μνημεία της Ευρώπης. Ο πλούτος των αρχιτεκτονικών, γλυπτών και ψηφιδωτών της ευρημάτων είναι εκπληκτικός. Η Έπαυλη είναι ένα τεράστιο κτιριακό και πολεοδομικό συγκρότημα που ξεπερνά τα 20.000 τ.μ. Κτίστηκε σύμφωνα με τις αρχές της ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής και πολεοδομίας.
Η ανασκαφή συνεχίζεται ως σήμερα από την ίδια Εφορεία Αρχαιοτήτων, φέροντας στο φως την ασύλληπτη πολυτέλεια της έπαυλης που οικοδόμησε ο Ηρώδης στη Θυρεάτιδα, για να εκμεταλλευθεί τον απέραντο ελαιώνα της, αλλά και δεκάδες έργα πλαστικής, τα οποία μαρτυρούν το συλλεκτικό πάθος που έτρεφε για τα γλυπτά, σε μια εποχή παρακμής και υποτέλειας για την Ελλάδα. Είναι βέβαιο ότι η αποκάλυψη περισσότερων γλυπτών και αρχιτεκτονικών ευρημάτων θα συνεχισθεί.
Ψηφιδωτός πίνακας με παράσταση της απόλαυσης
ΟΙ “ΣΤΗΛΕΣ ΤΟΥ ΜΑΡΑΘΩΝΑ” ΚΑΙ Ο “ΤΥΜΒΟΣ ΤΟΥ ΗΡΩΔΗ”
Ο τύμβος του Μαραθώνα τελικά δεν ήταν δημιούργημα των Αθηναίων προκειμένου να τιμήσουν τους νεκρούς της περίφημης μάχης. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της αρχαιολογικής έρευνας, ο τύμβος κατασκευάστηκε τη ρωμαϊκή περίοδο από τον Ηρώδη Αττικό.Οι ανασκαφές που πραγματοιεί ο αρχαιολόγος Γ. Σπυρόπουλος στην έπαυλη του Ηρώδη στην Εύα Κυνουρίας τον έφεραν αντιμέτωπο με ένα παράδοξο εύρημα. Συγκεκριμένα, βρήκε μια ενεπίγραφη στήλη με τα ονόματα των πεσόντων της μάχης του Μαραθώνα τα οποία ανήκαν στην Ερεχθηίδα φυλή. Με βάση τα παραπάνω προκύπτει ότι το αρχικό μνημείο που έστησαν οι Αθηναίοι αποτελείτο από 10 στήλες, μία για κάθε φυλή, τοποθετημένες προφανώς σε κάποιο ενιαίο βάθρο.Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, οι νεκροί της μάχης του Μαραθώνα τάφηκαν κοντά στο χώρο της μάχης, σε ιδιαίτερους τάφους όπου είχαν τοποθετηθεί στήλες με τα ονόματά τους κατά φυλές. Τη μαρτυρία επιβεβαιώνει ο Παυσανίας. Αξιοσημείωτο είναι όμως το γεγονός ότι ο Παυσανίας δεν αναφέρει την ύπαρξη τύμβου στο Μαραθώνα, αλλά μόνο τάφων με στήλες. Είναι λοιπόν δυνατόν ο τύμβος να είναι μεταγενέστερος του Παυσανία, και να δημιουργήθηκε με αφορμή μια ανάπλαση του χώρου, άγνωστη μέχρι και σήμερα. Την ύστερη χρονολογία του τύμβου επιβεβαιώνει και η σύνθεσή του: τα ανασκαφικά δεδομένα έχουν δείξει ότι έχει δημιουργηθεί από συσσώρευση χώματος από διαφορετικές θέσεις, ενώ περιείχε όστρακα διαφόρων εποχών, από την Πρωτοελλαδική μέχρι τα μεταγενέστερα χρόνια.Θραύσματα από μνημεία που μοιάζουν προς τη στήλη με τα ονόματα των Μαραθωνομάχων της Ερεχθηίδας φυλής που βρέθηκε στην έπαυλη του Ηρώδη του Αττικού στην Εύα Κυνουρίας αποτελούν ένδειξη ότι ο γνωστός «μαικήνας» είχε μεταφέρει εκεί και τις στήλες που αντιστοιχούσαν στους υπόλοιπους Αθηναίους νεκρούς της μάχης.
Λεπτομέρεια της στήλης
Ο Ηρώδης ο Αττικός, κατασκευαστής του Ωδείου και του Παναθηναϊκού σταδίου, είχε καταγωγή τον Μαραθώνα και θεωρούσε ότι ήταν απόγονος του Μιλτιάδη. Η προγονολατρεία και η αγάπη του για τη κλασική αρχαιότητα που τον διέκριναν είχαν σαν αποτέλεσμα να μεταφέρει το αρχικό μνημείο στην έπαυλή του στην Αρκαδία. Στη θέση που βρίσκονταν οι στήλες έστησε τον χωμάτινο τύμβο.
Έτσι, η έπαυλη στην Κυνουρία ήταν τελικά, εκτός από πολυτελής ιδιωτική κατοικία, και ένα μνημείο στο ένδοξο παρελθόν της οικογένειας του Ηρώδη Αττικού αλλά και της Ελλάδας.
ΠΗΓΕΣ
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%97%CF%81%CF%8E%CE%B4%CE%B7%CF%82_%CE%BF_%CE%91%CF%84%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου