ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ
Κάθε φορά λοξοδρομούν τα όνειρα
Μπερδεύοντας τα βήματα στις πλάκες του απείρου
Κι είναι πολλά τα σοκάκια που σε παρασύρουν
Και τα μάτια λαίμαργα δεν αντιστέκονται..
Έτσι απλά χάθηκα …
λοξοδρομώντας στα σοκάκια των ονείρων.
Πολύ πριν βρω το δρόμο της επιστροφής.
Ίσως κι από την ώρα που ξεκινούσα..
Γιατί το ξερα από την αρχή μα δεν τα αρνήθηκα
Πως θα χαθώ…
Κι αντάμωσα στο δρόμο μου χιλιάδες μάτια
Τους χαμογέλασα σ ‘όλα σχεδόν
Ελάχιστα σταθήκαν.. μα..
Πιότερο με παραπλάνησαν, με γήτεψαν..
Παρασύροντας με σε άλλα σοκάκια
να περπατώ αόρατη πλάι σε σκιές
Μα πόσες φόρες μου λοξοδρόμησε το όνειρο
Γιατί είχα μόνο μάτια διψασμένα
και την ψυχή μου ελεύθερη
Κι έστριβα στο λάθος δρόμο ,
Αν ήταν στην αρχή η στο τέλος δεν θυμάμαι.
Γιατί έπρεπε να χαθώ..
Αλλιώς θ ακολουθούσα μονάχα
Τα προκατασκευασμένα μου όνειρα..
Αθηνά Κοτσόβολου © 11/6/2011
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://athinakotsovolou.blogspot.gr/
Γιατί έπρεπε να χαθώ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η Αθηνά!
Καλημέρα Γεωργία μου!
καλό μεσημέρι Αριστέα μου φιλάκια από Καλαμάτα
ΑπάντησηΔιαγραφή