John Martin, The Bard |
Ο ποιητής μιλάει πυκνά / χτενίζει τα γένια του / με λέξεις δίκοπες / και αρμυρά φιλιά.
Ένα δρεπάνι φως / φτερουγίζει / στα υγρά του μάτια / κάθε μεσάνυχτα.
Με προσευχές / ποτίζει τις πέτρες / και με στίχους / που δε θα κυκλοφορήσουν ποτέ.
Βλέπει τον κόσμο / απ’ το κλειστό παράθυρο / χωρίς αστέρια / χωρίς λουλούδια / χωρίς αστείες μάσκες.
Νεκρός από καιρό / νεκρός από έρωτα / αφήνει τις λέξεις του / να χτίζουν αλλού φωλιές / κι αυτός τους εύχεται καλό ταξίδι.
Καλό ταξίδι μαύρα μου χελιδόνια
Καλό ταξίδι όνειρά μου λευκά…
[04/12/97]
(Από τη συλλογή ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΚΙ ΕΣΥ ΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, η οποία δε θα εκδοθεί…)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου