πριν ακόμη φανείς
άκουσα την καρδιά σου να με καλεί
Θυμάμαι πριν ακόμη φανείς
μύρισα τα αρώματα της ψυχής σου
τότε πρώτο σκίρτησε η καρδιά μου
Θυμάμαι πριν ακόμη φανείς
πνιγόμουν σε πελάγη μοναξιάς
τρώγοντας τις σάρκες μου
σε οργασμούς άψυχους
Θυμάμαι πριν ακόμη φανείς
την ανάσα μου να με πεθαίνει
και κάθε μου βήμα να βυθίζεται στην απόγνωση της μοναξιάς μου
Θυμάμαι ότι πέθαινα
και άκουσα την φλέβα μου να κτυπά ξανά όταν σε ανάσανα
Θυμάμαι θυμάμαι θυμάμαι
μην κλαις
Θυμάσαι όταν σε πρώτο έπιασα το χέρι
πως τα δάκρυα μου
πότισαν τον έρωτα μας
Θυμάσαι το πρώτο μας φιλί
τότε που φώναξα σ' αγαπώ
Θυμάσαι όταν ακουμπήσαμε την γυμνή μας σάρκα
που με ρώτησες γιατί προσεύχομαι
Θυμάσαι το μεγαλείο της ηδονής
που νιώθαμε όταν κλείναμε τα μάτια
Θυμάσαι που σε κάθε μας κοίταγμα βλέπαμε την γη από ψηλά
θυμάσαι θυμάσαι θυμάσαι
δεν κλαίω
Τώρα θυμόμαστε το τότε μας
οι ρυτίδες δεν αφήνουν τα δάκρυα μας να πέσουν κάτω
πότισαν κάποτε τον έρωτα μας
και τον θέριεψαν σε αγάπη
Την σάρκα μας δεν χρειάζεται να την αγγίξουν τα χέρια
αρκούν τα μάτια και η σκέψη
Η ηδονή μας πλέον αρκείται στο χαμόγελο μας
Τώρα αξίζει να κλάψουμε μαζί
Μ' αγαπάς ;
δεν θα πάψω να το ρωτώ
θέλω να ακούσω την φλέβα μου να κτυπά ξανά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου