Η σκέψη μου ανεξέλεγκτα
τρέχει στο βράδυ εκείνο
που στο φως μιας πανσελήνου μου θύμισες
τα ταξίδια στις νυχτιές του Έρωτα.
Στη νύχτα εκείνη
που το σκοτάδι από το φεγγάρι φωτίστηκε.
Και το κορμί, από κορμί αλλότριο φλογίστηκε!
Πόσο ανάγκη τα έχει όλα το σώμα.
Πόσο ευφραίνεται με ελάχιστα η ψυχή.
Η σκέψη τρέχει κι αποζητά
κάθε σημείο του αλαβάστρινου κορμιού
που ηλεκτρισμούς ζωής μου χάρισε...
Διαπέρασαν το σώμα
μα δεν το έκαψαν.
Σαν άλλος Φρακενστάιν μιας τρελής, ανυπόστατης ιστορίας...
Πνοή κι εμένα μου εμφυσήθηκε!
Η ύπαρξη μου,
το νόημα της ξαναπαζάρεψε.
Ζωντανή ξανά, εδώ, με τη θύμηση πλάι μου
να τρέχει ανεξέλεγκτα...
Δεν τη μαζεύω.
Το άτι ξεχύθηκε...
Το άτι ελευθερώθηκε....
Για να σε φθάσει....
@ριστέα
ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://princess-airis.blogspot.gr/2013/07/blog-post_31.html
Αχ τι ωραία που βγήκαν εδώ τα άλογα....σε μεγάλη φωτογραφία! :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεωργία μου σε ευχαριστώ πολύ και πάλι!
Καλό βράδυ! ♥
Εγώ σε ευχαριστώ Αριστέα μου να είσαι παντα καλά και να μας χαρίζεις τόσο όμορφα κείμενα :))
ΑπάντησηΔιαγραφή