"Ξεδιπλώνοντας μια ανακατωμένη σκέψη καπνίζεις το τελευταίο τσιγάρο, που μαζεύεται στεγνό, στο τσαλακωμένο πακέτο σου/
τραβώντας αχόρταγα, μια βαθιά ρουφηξιά από τον ξεχασμένο σου καφέ, στην μισογεμισμένη κούπα/
ο ήλιος έχει πάρει πάλι το συνηθισμένο δρόμο του, ξεκινώντας βιαστικά, νωρίς το ξημέρωμα/
όλα δείχνουν περίεργα, ακόμα κι οι γνωστές συνήθειες μας, σε χρόνια κρίσης αλλάζουν/ ως αντιστάθμισμα της μετριότητας, αυτής που συνειδητά ή ασυνείδητα απλώνεται, γύρω μας/
λες και θέλει να κερδίσει, τον όποιο χαμένο χρόνο, που της στέρησαν κάποιες συγκινήσεις μας/
λες και θέλει να χορτάσει, από τις στερήσεις των αναγκών μας, τις βασικότερες".
Γιάννης Βέλλης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου