Η ΓΡΑΤΖΟΥΝΙΑ
Το βλέµµα λάγνο, αισθαντικό, μα έχεις το κουσούρι το κακό, να πετάς άμυαλε αλμυρή βρισιά, τι να μου κάνουν μετά τα παρακαλητά; Άνθη, λουλούδια, ακριβά δώρα πολλά, ρόδα, σπάνια αρώματα, ταξίδια μακρινά, του πλάνου έρωτα η φλογερή σαιτιά, όλα τα χατήρια πρόσχαρα, με απλωχεριά. Νέα τραγούδια, τραπέζια αρκετά, μερικά φρέσκα ρούχα και χρυσαφικά, ωραίες εκπλήξεις με γέλια πολλαπλά, διάφανα χάδια, φιλιά και πάθη ερωτικά. Μα ξαφνικά στην αέρινη στιγμή, σου ξεφεύγει μέσα απ την ψυχή, κι αυτή η άσχημη γλώσσα, η κακή, αγκάθι πετάει, αχ πως γρατζουνεί! Είναι η συνήθεια κακιά, στραβή, κρίμα όλα να τα χεις μα μια πληγή, να σε στραβώνει και μετά να κλωτσάς, το γάλα που μαζεύεις με μιας να σκορπάς! Τι να τα κάνω όλα αυτά τα υπερβολικά, πλούσια δώρα, μίσχους, κόκκινους λωτούς, ταξίδια, λεφτά, χρυσαφικά, βράδια ερωτικά, αφού το πικρό γιατί μας αφήνει μοναχούς. © ΝΕΑ ΣΥΛΛΟΓΗ
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΡΑΜΑΝΔΑΝΗ
Η φωτογραφία έχει δημιουργηθεί με το AI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου