ΣΚΕΤΟΣ ΚΑΦΕΣ ΜΕ ΟΛΙΓΗ
Στο ίδιο τραπεζάκι κάθε μέρα πίνοντας σκέτο τον καφέ
συνοδεύοντάς τον πάντα με άφιλτρο Sante.
Ζητούσε μετά τις πρωινές εφημερίδες,
διάβαζε το πρωί το ΒΗΜΑ κατά τις εννέα
και αργότερα το μεσημέρι τα ΝΕΑ.
Ένας μοναχικός αξιοπρεπής κύριος,
με το μπαστούνι και το καπέλο του,
και ένα ζευγάρι τιράντες να συγκρατεί
το πανταλόνι του μια και ζώνη δεν τον χωρούσε.
Γλύκαινε την ώρα του
στην καθιερωμένη έξοδο στο συνοικιακό καφενείο.
Ύστερα, άρχιζε να παίζει αμήχανα με το κομπολογάκι του.
Που και που προσπαθούσε να τοποθετήσει το παχύσαρκο σώμα
πιο αναπαυτικά στην άβολη καρέκλα.
Πότε πότε έριχνε καμιά κλεφτή ματιά έξω από τη τζαμαρία,
χαζεύοντας τους περαστικούς που περνούσαν.
Όταν χτυπούσε δύο το ρολόι της εκκλησιάς, έφευγε
πάντα στην ώρα του, επέστρεφε κατά τις πέντε
αμέσως κατέφθανε, ο πικρός σκέτος καφές.
- Θέλετε να σας φέρω άλλη εφημερίδα ;
Ρωτούσε ευγενικά ο καφετζής.
Ήταν τα μόνα λόγια που αντάλλαξε εκείνο το απόγευμα.
- Όχι σας ευχαριστώ, σε λίγο θα αναχωρήσω.
Το είχε αποφασίσει, άλλωστε δεν υπήρχε λόγος να μείνει άλλο..
Σχεδόν αμέσως έσκυψε, πήρε τη μοναξιά του κι έφυγε.
Σε ελάχιστο χρόνο ακούστηκε ανατριχιαστικός ήχος φρεναρίσματος.
Το αργοπορημένο βάδισμά του δεν το σεβάστηκε ο βιαστικός οδηγός.
Έτρεξε κόσμος κι ανάμεσα του ο καφετζής και κατευθύνθηκε εκεί.
Έφυγε, πριν απολαύσει τον τελευταίο καφέ….με ολίγη.....
Μας τον πρόσφερε αντ’ αυτού ο καφετζής την άλλη μέρα…..
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΚΚΑΛΑΣ
Η φωτογραφία ανήκει στο μπλογκ και έχει δημιουργηθεί με το πρόγραμμα AI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου