Ιωάννα Νταρίλλη "Περιμένοντας το τρένο που δε θα ‘ρθει ποτέ"

 

Κ
Περιμένοντας το τρένο που δε θα ‘ρθει ποτέ

------------------------

Στάθηκε με μια βαλίτσα σιγουρεμένα όνειρα
Εδώ τα θέλω, εκεί τα πρέπει
Τα ταίριαξε καλά
κι οι αγρύπνιες έντυσαν πολλές προτεραιότητες
Είχε προνοήσει για εισιτήριο
Από καιρό πληρωμένο το αντίτιμο
για να' χει από τη θέση του περίλαμπρη θέα
(όπως του είχαν μάθει)
Όλα σωστά
Η ώρα αναχώρησης, ο σταθμός άφιξης,
αυτός που θα τον περίμενε
Δε σκέφτηκε, όμως
πως στη χώρα του
όσοι βαλίτσες ονείρων ετοιμάζουν
χάνουν το τρένο, το σταθμό, το εισιτήριο...
Δε σκέφτηκε, πως δίχως σφαίρες και πυροβολισμούς
μπορεί να χαθεί μια χώρα
και να απομείνει μόνο μια σημαία
κάτι να θυμίζει στα ερείπια
Έπειτα βάλθηκε να ισορροπεί στις ράγες όπως έκανε παιδί
"γρήγορα φύγε από 'κει", άκουγε τη φωνή της μάνας του
"θα σε πατήσει το τρένο... γρήγορα φύγε.."
Μα το τρένο δε θα ξανάρθει ποτέ
κι άφοβα μπορεί τώρα να παίξει
το παιχνίδι της ισορροπίας
στις σκουριασμένες ράγες...

Ιωάννα Νταρίλλη

Φωτογραφία : Ιωάννα Νταρίλλη
Σιδηροδρομικός σταθμός στο χωριό Νικηφόρος της Δράμας