Κωνσταντίνος Μπασούρης "Ολόγραμμα"

Θα 'ναι εκείνη η νύχτα,
που θα μοιάζει με τις άλλες,
μα θα 'ναι μοναδική και μόνη,
να θυμίζει πάλι
κάτι απ' τα παλιά,
να κυλάει ανάμεσα
σ' ένα βέβαιο παρελθόν
κι ένα μέλλον ενδεχόμενο.

Θα 'ναι κι εκείνη η σιωπή,
που θα μοιάζει απροσπέλαστη,
να ακούγεται μονάχα η σκέψη
κι εκείνο το ρυθμικό ψιλόβροχο,
καθώς οι στάλες πέφτουν
και κυλούν επάνω στο παράθυρο -
χιλιάδες υδάτινες ριπές
σε μεταμεσονύχτιο κονσέρτο.

Θα 'μαστε κι εμείς εκεί,
να μοιάζουμε παρά τις διαφορές,
μονοπάτια π' αντάμωσαν τυχαία
ανάμεσα σε τόσα,
σε δαιδαλώδεις διαδρομές,
μοναδικοί και μόνοι
σ' ένα σμάρι ανθρώπων
κι ένα κενό απάνθρωπο θαρρείς
το μεταξύ γεμίζει.

Θα 'ναι τα λόγια σαν πουλιά,
που σιωπηλά πετούν και φεύγουν,
δίχως απόκριση κι απάντηση καμιά,
να διαπερνούν το κενό
και να χάνονται,
καθώς πέφτουν και κυλούν
πάνω σ' ένα ιδανικό ανύπαρκτο,
ένα ολόγραμμα.

Κωνσταντίνος Μπασούρης