ΣΤΑΜΑΤΙΝΑ βΑΘΗ - ΠΕΝΤΕ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Photo: Georgia Petropoulou

Χρυσά βότσαλα

Έκλεψε το χρυσό από τον ήλιο,
στολίδια στο πράσινο φόρεμά της,
νανουρίζοντας μέσα στην αγκαλιά της
όλο το γαλάζιο του ουρανού.

Δυο χεράκια μικρά,
μέσα στην χούφτα της αγκαλιασμένα,
μάτια γλυκά ,
με μητρική φροντίδα και στοργή λουσμένα.

Ας βάλουμε και άλλες πινελιές χρυσές,
βότσαλα στης ακροθαλασσιάς τη δαντέλα,
να γευτώ το φωτεινό φιλί,
να ταξιδέψω στης ματιάς σου το ταξίδι.

Και εκεί,
στο τρυφερό φιλί σου ,
στην αμέριστη προσοχή σου,
να σου πλέξω στεφάνι,
από όλα τα χρυσά που μου ζωγράφιζες,
να στα προσφέρω,
στην μνήμη που μου φωτίζει το κάθε σκοτάδι.

Ένα δάκρυ,
μια τελίτσα ηλιάνθιστη,
μιμόζα καμωμένη,
πάνω στον καμβά,
σε κάθε χτύπο της καρδιάς μου που σε θυμίζει.

Αγόγγυστα βράχος και φάρος σταθερός,
να ζωγραφίζουμε μιμόζες και σπιτάκια,
κάμπους και λόφους τορνευτούς,
σιμά σιμά να νιώθω την μυρωδιά σου.

Και η σκέψη μου εκεί.
Βότσαλα χρυσά πάνω στο καφέ των ματιών σου,
στο βλέμμα σου το στοργικό,
στο βάθος της αγάπης σου ,
στο γλυκό χαμόγελό σου.

Αφιερωμένο στην μητέρα μου

10-2-2024

🌼

Παραθυρόφυλλα

Ήθελα να είναι ο κόσμος μια ματιά,
παραθυρόφυλλα ανοιχτά,
μέσα σε λουλουδένιες, μυρωδάτες αυλές,
πουλιά, κελαηδίσματα
και του ονείρου γλυκές αγκαλιές.

Και οι ηλιαχτίδες να παίζουν με τα πέταλα από την τριανταφυλλιά,
μόνο να μην ματώσει η σάρκα,
ροδαλό αίμα σε μάγουλα καυτά.
Να γουργουρήσει η γάτα από την ανάσα την ζεστή,
κάψα στο σώμα και στο κορμί.
Δροσερό νερό στο στόμα το φιλί.

Παραθυρόφυλλα ανοιχτά,
μέσα στην ματιά σου την μελιά,
με την ψυχή να νανουρίζεται νωχελικά,
δροσιά δροσιά μέσα στην λάβα που ξεπηδά.

Ένας κοκκινολαίμης μου έφερε νέα από τον βορειά,
ψηλά βουνά και αγέρωχα, δυνατά,
να μου θυμίζουν τις πλάτες τις κοφτερές,
στενά, σοκάκια ,φαράγγια και στητές βουνοκορφές.

Και είναι αυτό το φεγγάρι το θαλασσινό,
όπως χαϊδεύει τα φύλλα,
σε μια συνάντηση κάτω από τον νυχτερινό ουρανό,
μέσα στα σοκάκια χέρι χέρι εσύ και εγώ,
να δίνουμε όρκο με την πανσέληνο για οδηγό.

Παραθυρόφυλλα του ήλιου φαεινά,
του πόθου μαύρα σαν την νυχτιά
μέσα στην δική σου αγκαλιά.
Ο κοκκινολαίμης ήπιε μέσα από την χούφτα μου νερό
και το φεγγάρι με τις γάτες θα τραγουδήσει της αγάπης τραγούδι ευλαβικά ερωτικό.

Μέσα στην μελιά σου την ματιά,
κάρβουνα στην θράκα ολόκαυτα ζεστά,
πέταλα στο κορμί,
υφάσματα και χάδια πάνω στο γυμνό μας το κορμί.
Ματιά, ματιά,
φιλί, φιλί,
εγώ και εσύ.

4-2-2024

🌼

Αλητεία


Μέσα στην εκκωφαντική βουή της αδικίας,
στην πρόστυχη διπροσωπία της ζωής,
αλάνια μιας άλλης ευκαιρίας,
νομοτελείς της υποταγής,
έπεσαν πάνω σε πέτρες και ντουβάρια
να γράψουν συνθήματα μιας αντίδρασης εκρηκτικής.

Αλλά χωρίς στόχο και ουσία,
χαμένοι στην ξέρα χωρίς πυξίδα
και καπετάνιο πουλημένο στην πατριδογνωσία.
Βίρα την άγκυρα χωρίς πανί.
Και το σχοινί πολύ.

Αδικία και κοροϊδία,
ρόλοι, θέσεις και υπουργεία,
ομάδες να γεννάνε στρατιώτες για ψηφοδουλεία
και ο χρόνος τρέχει σε ένα βίντεο στο τικ τοκ για διασημότητα και αποδοχή.

Ο καπνός φιδογυρίζει από τα φορτηγά,
σκόνη, καυσαέριο και νοθευμένα καύσιμα και ναρκωτικά.
Άλογα πολλά να σχίζουν την Αττική οδό
και τα σκουπίδια να πάνε να πνίξουν την πόλη με θυμό.

Στέγη και μεσίτες τα τιμαλφή,
μετανάστες στην ίδια την πατρίδα για λίγη καλύτερη ζωή,
ξένοι στο τόπο μας και υποδουλωμένοι ,
τρένα αχόρταγα του Άδη στρατονόμοι.

Γκρίζα και αποπνικτικά,
θάλασσα βαθιά τα ένστικτα και τα μυστικά,
και σε λήθαργο τα ιδανικά.
Κέρδη και μπίζνες στην στιγμή,
σε ένα δρόμο χωρίς αναστροφή.
Και το σχοινί πολύ.

Και οι κόρνες από τις εθνικές,
αγροτιά με άϋπνα μάτια και λίγες αντοχές ,
να ατενίζουν τον καιάδα της απόγνωσης μετά την καταστροφή
και να αναρωτιούνται τι μέλλον τους περιμένει το άλλο το πρωί.
Να είναι καλά οι μεσάζοντες...
Και το σχοινί πολύ.

Θα ήθελα να ήμουν ο γλάρος που αλήτευε αγέρωχος αυτό το πρωί.
Με τον δυνατό αγέρα που αντιστεκόταν έντεχνα στην δυνατή βουή,
και την παρέα του να κράζει από προσμονή.
Να πέταγα ψηλά στα ουράνια με του ανέμου την ριπή
και να έπεφτα τσαλαβουτώντας όχι στα σκουπίδια αλλά στην θάλασσα την γαλανή.

Και ο μαύρος γάτος αλήτευε για προστασία,
όπλα, βόμβες και αρχηγία,
αποθήκες χωρίς παραλήπτες,
ψυχές στιβαγμένες με τολουόλιο και βενζοδιαζεπίνες.
Αγχος και εφιάλτες,
είμαστε συνηθισμένοι στις οφθαλμαπάτες.

Οι πέτρες εάν είχαν φωνή,
τα σκουριασμένα σκαριά τα χτυπημένα από την αλητεία και την κακοζωή ,
ίσως..,
ίσως μας έλεγαν καμιά κουβέντα σοφή,
να πνίξουμε τον πόνο,
να χαρεί το φυλλοκάρδι μας,
να πλαταγιάσει το καρδιοχτύπι από ελπίδα,
ίσως και αγάπη αληθινή.

Και ας είμαι ρομαντική ,
η ζωή και οι άνθρωποι σε κάνουν σκληρή.
Και το σχοινί πολύ.

Και η αδικία φωνάζει και φέρνει αντίδραση χωρίς ρυθμό,
χωρίς στόχο,
μόνο θυμό.
Συμμορία εσύ, συμμορία και εγώ.
Και που μυαλό.

Θέλω έναν αλήτη που έχει φάει τη ζωή με το κουτάλι, έναν σοφό.
Που έχει πει όχι αλλά με σκοπό.
Ίσως υπάρχουν τέτοιοι ακόμα ή κάνουν βίντεο για το τικ τοκ.

Βάρκα χωρίς πανιά,
τρένα χωρίς φρένα και ιδανικά,
εργάτες χωρίς ελπίδα για το τι θα τους βρει,
φορτηγά χωρίς φρένα στην εθνική.

11-2-2024

🌼

Έλα μικρή μου...

Έλα μικρή μου, έλα ωραία,
πάρε μια πόζα,
ξέρεις ότι είσαι μοιραία.
Εφτάψυχη και κατεργάρα,
πονηρή και ερωτιάρα.

Έλα σιμά μου στην καρέκλα,
κοίτα τον κόσμο.
Των ανθρώπων τα σούρτα φέρτα,
δίπλα στον δρόμο.
Κοίτα και για κανένα μεζέ,
κανένα μπαξέσι,
στο δίνουν βερεσέ...

Μικρή μου χαδιάρα και γλυκιά,
κάνε μου παρέα,
καθώς διαβάζω στην αντηλιά,
μέσα στον Φλεβάρη με τραγιάσκα και μπουφάν...
Έλα να τα πούμε ψιθυριστά,
τα μυστικά όλου του κόσμου
και τα ραγίσματα της καρδιάς τα συμπαντικά.

Άκρατος οίνος, διονυσιακός,
να βάλω νερό στο ποτήρι της ζωής,
της μοναξιάς εχθρός.
Να βρω και μια θηλυκιά στην αγορά.
Αυτή, εσύ και εγώ για ξενύχτια στα αστέρια μοναδικά.

Έλα να σε χαϊδέψω,
στα ταξίδια με το βιβλίο να ανατρέξω,
να βάλω και σταυροπόδι να καθήσω
και με την παρέα σου σε μακρινούς τόπους να σεργιανίσω...

Έλα μικρή μου, πάρε μια πόζα...

5-2-2020

🌼

King of my heart

The wind is spelling his name in my ears,
reminds me his words, dreams and fears.
Tickling tenderly my chics, making me smile,
a smile on my face like a sun in the sky.

The rain plays a song with the help of the thunder,
a lighting and a storm in his eyes, a reminder.
A heart is wet by the rain of my tears,
drops of love, of amazing dreams and cheers.

A river of tenderness his words,
stones to enemies to fight them with all his swords.
His laugh like the oxygen of the trees,
giving to me life, giving to me the freedom wings.

Oh my soul don't forget him.
Remember his feelings, his breathtaking kisses.
A rainbow in the sky, a road of my love to be his soul light.
A king of my heart, a fearless command. My love.

13-12-2016