Rima Salamoun - Syrian Artist
Πάλι άνομβρη η νύχτα,ξανά στεγνοί θα κοιμηθούμε.
Ούτε σταγόνα έλεος δεν περίσσεψε
από την ανελέητη ανατολή,
άνθρωποι και τρώγλες
ξεπεσμένα σ αγαπώ
που αργοπεθαίνουν,
άνθρωποι και φλόγες
κουβαριασμένα ίσως
που λιποψυχούν.
Κι εσύ απόκαμες να κλαις
κι εγώ με ξέκανα
με φρούδα θέλω,
κι έτσι σακάτηδες
σε ανάπηρα κρεβάτια
θα ξαπλώσουμε,
στον πυρετό του κόσμου
να καούμε,
άρρωστα να ονειρευτούμε.
ΑΓΓΕΛΙΝΑ ΣΠΟΝΤΗ
Πολύ καλό ποίημα! Μεταφέρει την προσωπική εμπειρία!.. Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφή