ΝΑΝΣΥ ΔΑΝΕΛΗ "Το φως του Οκτώβρη"

Franklin Carmichael -October Gold

 
Το φως του Οκτώβρη πονάει
εκτός κι αν έχεις στα μάτια σου
μια θάλασσα.

Εκτός αν μια έρημη ακτή
δεν σε πληγώνει.
Δεν σου ραγίζει την καρδιά
το μακρινό βουητό
του ανέμου
που μεθάει τα νερά.

Εκτός κι αν αφήνεις
να πετούν οι σκέψεις και οι λέξεις πέρα
μακριά από τις πολιτείες
ακόμα και οι φθόγγοι
- με τον Οκτώβρη δίχως μι παρακαλώ-
Γιατί το μι είναι για τη μοναξιά
ενώ ο Οκτώβρης, εραστής σου στοργικός,
χαλιά σου στρώνει
από χρυσοκόκκινα φύλλα
να πατήσεις.

Δίχως μι παρακαλώ
γιατί το μι είναι για τη μελαγχολία
ενώ ο Οκτώβρης,
χαμηλώνοντας το φως
σκηνοθετεί μονάχα
μελαγχολική ατμόσφαιρα.

Κι αν σου σερβίρει
φθίνουσες οπώρες ημερών
στου δειλινού τη ρέμβη.
σαν κεριά του εσπερινού
τις σβήνει.με πνοή απαλή.

Μα είναι παιδί και παίζοντας
λιγοστεύει το φως
μιας και όλα είναι ένα παιχνίδι φωτός.

Κι αυτό το ξέρουν τα δέντρα
που δίχως αντίσταση
χάνουν τα πιο ωραία τους φύλλα.
Το ξέρουν τα αποδημητικά
που δίχως θλίψη φεύγουν.

Το φως του Οκτώβρη πονάει.

Εκτός κι αν έχεις στα μάτια σου
έναν ουρανό.