Τα χρώματα σκουριάζουνε στη ζωγραφιά του κόσμου.
Τα χέρια κουραστήκανε,να στέκονται υψωμένα.
Θωρώ τις τρύπες τις πολλές στο νοτισμένο τοίχο.
Τάχα γιατί τις άφησε έτσι ανοιχτές ο χρόνος;
Δεν είναι τρύπες σκαλιστές,που ανοίχτηκαν για μόστρα.
Είναι καρδιές και όνειρα πολυτουφεκισμένα,
από τους ‘’φίλους’’τους καλούς που ήρθανε να μας σώσουν.
Κι αν βλέπεις την Καισαριανή μπαρουτοκαπνισμένη,
δεν είναι απ΄τις κατάστηθες και ματωμένες σφαίρες.
Είναι που νότισε ο νους και σκούριασε η μνήμη...
Μίμης Κούρτης,Καισαριανή,3 Δεκεμβρίου 2 0 1 7 .
(Σαν σήμερα άρχισαν τα Δεκεμβριανά).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου