Η μαύρη σκέψη αγκαλιά με το κενό
Αφίλητο ήτανε κι αδάκρυτο τ' αντίο
Παρηγοριά καμιά
Κι η Σαλονίκη μίκραινε
Κραυγής ηχώ του τρένου τ' άγριο βογγητό
.
Μαστίγιο ήταν στα παράθυρα η βροχή
Κλάμα αθώο ως τα σώψυχα της γης
Δεν έφτανε όμως η δροσιά ως την πληγή
Παρηγοριά καμιά
Κι η Σαλονίκη χάθηκε
Πίσω απ' τις ράγες στον αδιάφορο συρμό
.
Θα πληρωθείς μ’ ένα χαμόγελο πικρό
Και με μια πλάνη που τη ζήση σου θα λιώνει
Με κάποιες νύχτες το σεντόνι σου υγρό
Παρηγοριά καμιά
Αφή μου χάθηκες
Ούτε το ίδιο σου το δέρμα δε γνωρίζεις
.
Παραμιλάν οι ελεγκτές των συνειδήσεων
Το εισιτήριο τρυπημένο αίμα στάζει
Ρωγμή στο πάτωμα σπασμένων αναμνήσεων
Με μια μαχαιριά
Έρωτα χάθηκες
Τυφλή ματιά ποιους παραδείσους αντικρύζεις
Κ.Χ
* H φωτογραφία είναι από το google
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου