 |
| Gustav Klimt - Το φιλί |
Φώτα σβηστά,διπλό κρεβάτι,δυο προσκεφάλια αραδιασμένα.
Ένα κορμί παραδαρμένο απ’ τον χαμό,ακίνητο σαν κούκλα της βιτρίνας.
Δεν κουλουριάζεται,μήπως και κλέψει χώρο στο κρεβάτι.
Μήπως ζαρώσει το σεντόνι το μισό,μήπως τσαλακωθεί το μαξιλάρι.
Σαν έρθει η μουσαφίρισσα,στα καθαρά να πέσει.
Μην βρει τούτη την αφορμή,και σηκωθεί και φύγει.
Κι αναμονή στην προσμονή,ο ύπνος ήρθε πρώτος.
Ήρθε βαρύς,ξανάφυγε και γύρισα το βλέμμα.
Ω !θείο θαύμα.Στο μαξιλάρι τ’ αδειανό,πελώρια δύο μάτια,
ορθάνοιχτα,άβαφα,γλυκά,κοιτάζουν στη μεριά μου.
Έχουνε τόση ομορφιά,χρώμα που δεν ξανά ΄δα.
Κι ανοιγοκλείνουν ήρεμα κι αργά οι βλεφαρίδες,
και σχηματίζουν όμορφα του Έρωτα την αλέα.
Πως θέλω να περνοδιαβώ,μέσα τους να με κλείσουν.
Να με γεμίσουνε δροσιά,με το απαλό τους δάκρυ.
Κι έτσι,όπως θα ‘ναι σφαλιστά,για πάντα να με κλείσουν
στου παλατιού τους το άπειρο και βασιλιάς να νοιώσω.
Μα τα δικά μου βλέφαρα με πρόδωσαν και πάλι,
κι όπως λοξοκοιτάξανε,μάτια γλυκά δεν είδαν.
Κι απλώθηκε τρεμάμενο το παγωμένο χέρι,
κι ακούμπησε διακριτικά το άδειο μαξιλάρι.
Σαν ποια βροχή το εμούσκεψε και στάζει δάκρυ κι αίμα;
Ίσως ξανάνοιξε η ρωνιά στο χαμηλό ταβάνι,
όπως ξανάνοιξε η πληγή μεσ’ του μυαλού τη σκέπη.
Μίμης Κούρτης - Λευκάδα,9 Αυγούστου 2 0 1 7.
(Η συμμετοχή μου στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης,που διοργάνωσε το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Λευκάδας,σε συνεργασία με τον Σύνδεσμο Φιλολόγων Λευκάδας,και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου