ΓΡΗΓΟΡΙΑ ΠΕΛΕΚΟΥΔΑ " Σκόνη και λόγος "

πηγή φωτογραφίας 

Στις μικρές χειμωνιάτικες ώρες
οι ωδές των ματιών αναζητούν
τον χαμένο χρόνο όπου όλα
ξεθωριάζουν
και αχνοφαίνονται στα όρια.

Στο ανατρίχιασμα της νύχτας
περιμένουμε τη ζωή
όταν έρθει χαροποιός η άνοιξη
να σκορπίσει του χιονιά την αγωνία
πρόσκαιρης χαράς.

Μα ποιος θα πιστέψει
πως κυνηγήσαμε το αιώνιο,
όταν αποζητούσε το φως
η νύχτα της ψυχής μας απ΄το βοριά
και την καταιγίδα;

Η ζωή μοιάζει σιωπηλό βιβλίο
όπου γράφουμε φανταστική ιστορία
στο έρμο δωμάτιο άγρυπνη σκέψη
μέσα στη σιγή της
κάθε φορά που ονειρεύεται αυγινά ρόδα.

Το μέσα το έξω από τη ζωή μας
είναι το φως,
και το σκοτάδι του είναι μας
και τα όρια του χρόνου,
είναι το κορμί και η ψυχή μας
είναι η αφύπνιση.

Είναι η ελευθερία της σκέψης
του απόλυτου χάους
κι ο ορίζοντας που εξαγνίζει
την έξοδο, εκεί ξαμολιέσαι,
γίνεσαι ένα με το σύμπαν
ένα τίποτα...

Γρηγορία Πελεκούδα
4/10/1997