Το κοκόρι σερνάμενο κουνάμενο ανέβηκε στο φράχτη και λάλησε ότι ξημέρωσε πια. Η Αγγελικώ έκανε να γυρίσει από την άλλη μεριά του κρεβατιού μισάνοιξε τα μάτια της κι είδε τη μάνα να στέκεται στο προσκεφάλι της και να τη θωρεί με εκείνη τη ματιά που αποχωρισμό φανερώνει. Ήρθε σιμά της κι έπιασε να της μιλά. ''Σήμερα είναι Πέμπτη δυχατέρα μου. Σήκω! Έλα να με βοηθήσεις να χαλάσουμε το γιούκο με τα προικιά σου. Σε λίγο θα΄ρθουν οι φιλινάδες σου να αρχίσουν το δίπλωμα'' . Η Αγγελικώ ανακλαδίστηκε και κοίταξε μια τη μάνα της μια το γιούκο. Οι πρώτες αχτίνες του ήλιου πέρασαν χαρούμενες μέσα από το παραθύρι της και σαν να ήταν συνεννοημένες στάθηκαν στο γιούκο με τα προικιά της.
Πόσες μέρες, πόσες νύχτες πέρασαν που δούλευε στον αργαλειό έχοντας ένα χαμόγελο βαθιά στην ψυχή της για τον ερχομό του καλού της. Σαΐτες, χτένια «βάραγαν» συνεχώς για να βγάλουν τα υφάδια, τα μαντάνια για τις καραμελωτές και τα σαΐσματα.''Παῖξε ἀργαλιέ μου, βρόντησε, πέτα χρυσή σαΐτα,/τρίχτε καημένα χτένια μου, βαστᾶτε τον ἠχό μου,/νὰ βγοῦν τά ὑφάδια γλήγορα, νά ράψω τά προικιά μου,/γιατ᾿ ὁ καλός μου βιάζεται, βιάζεται νά μέ πάρει!'' Στοιβαγμένα τώρα το ένα πάνω στο άλλο τα έργα των επιδέξιων χεριών της ξεπερνούσαν το μπόι της. Αυτό ήταν κι η απόδειξη για τους πεθερούς της πως θα μπει στο σπίτι τους άξια νύφη. Κουβέρτες καραμελωτές, του νερού, σωκούφια, τραγότσιαλα, στρωσίδια, νταντέλες.
Ως την καμαρή της έφταναν οι χαρούμενες φωνές από τις φιλινάδες της που κατέφθασαν να τη βοηθήσουν να διπλώσει τα προικιά, να τα κάνει δέματα και να πάρουν το δρόμο για το νέο σπιτικό της. Χαμογέλασε η Αγγελικώ καθώς είδε τώρα τη μάνα της να χαλάει το γιούκο. Σηκώθηκε από το κρεβάτι, ντύθηκε γρήγορα κι έφτιαξε τα μαλλιά της μια πλεξούδα που τη στερέωσε σα στεφάνι στο νεανικό κεφάλι και ομόρφυνε το λαμπερό γλυκό πρόσωπό της. Κοιτάχτηκε στο μικρό ασημοχτυπημένο καθρέφτη και είδε το πρόσωπό της μα δεν ήταν μόνο το δικό της. Δίπλα της φάνηκε ένα παλικαράκι όμορφο, πιο ψηλό απ΄αυτήν, περήφανο που την είχε διαλέξει ανάμεσα στις νιες του χωριού της για γυναίκα του κι έστειλε τη μάνα του να τη ζητήσει. Η φαμίλια του στεκόταν καλά κι εκείνος δουλευτής στα πατρογονικά χτήματα υποσχέθηκε ότι δε θα της λείψει τίποτα. Μα κι η φαμίλια της Αγγελικώς ήταν καλή. Οι συνεννοήσεις έγιναν , οι αρραβώνες, το προικοσύμφωνο έτοιμο και τώρα ήρθε η στιγμή για να μεταφερθούν τα προικιά στο νέο της σπίτι.
Τα προικιά κάλυπταν το πάτωμα της κάμαρης κι η μάνα τα έρανε με αγιασμό και ρύζι. Οι φιλινάδες της έπιασαν δουλειά. Αρχίνησαν το τραγούδι καθώς τα δίπλωναν και τα έφτιαναν όμορφα δέματα. Ήταν ανάγκη να είναι απολύτως περιποιημένα γιατί θα πέρναγαν από σοβαρό έλεγχο. Η πεθερά δεν τα παραβλέπει αυτά. Πώς θα κρινόταν η νοικοκυροσύνη της νύφης; Άσε που ο έλεγχος θα γινόταν και από όλη την (καινούρια) γειτονιά. Έπειτα το ‘νιωθαν και δική τους υπόθεση. Έρχεται και η σειρά τους.
Κόσμος πολύς περίμενε έξω από το σπίτι να κατεβάσουν τα προικιά της νύφης. Τα μουλάρια στέκονταν στην εξώπορτα έτοιμα να μεταφέρουν το πολύτιμο φορτίο. Οι ευχές σμίγαν στον αέρα μαζί με το ρύζι που άφθονο έρανε κάθε δέμα. Τα γλυκά μοιράζονταν στις μπακιρένιες πιατέλες χωρίς φειδώ. Στριφτά, κουραμπιέδες όλα φτιαγμένα από την Αγγελικώ και την άξια μάνα της. Να καμαρώνει το νέο συμπεθεριό, να ζουλεύει το χωριό , να χαίρεται το παλικαράκι που σε τρεις μέρες θα γινόταν ο άντρας της. Τα πράγματα φορτώθηκαν με προσοχή. Έμεινε τελευταίο το μπαούλο της νύφης. Εκεί ήταν οι φορεσιές κι όλα τα απαραίτητα μα και τα λιανώματα αυτά που είχαν μείνει τελευταία και δεν έφτιαχναν ένα καλό δέμα. Το μπαούλο δεν το έβαζαν μαζί με τα άλλα προικιά. Το μετέφεραν στους ώμους οι ανύπαντρες φίλες της Αγγελικώς.
Στο κατώφλι του σπιτιού η μάνα έβλεπε την πομπή που ξεκινούσε για το σπίτι των συμπεθέρων. Το νέο σπίτι της κόρης της. Τα τραγούδια αντηχούσαν πέρα ως πέρα στις ραχούλες του χωριού.
''Στη ρίζα στην τριανταφυλλιά φτιάχνει πέρδικα φωλιά
μέσα τη φτιάχνει με φλωριά κι απόξω με τριαντάφυλλα
το μάθαν τρεις αρχόντισσες και τρεις καλές γειτόνισσες
και πάνε να το μασούνε, ροδόσταμο να φτιάξουνε
να λούσουν νύφη και γαμπρό και όλο το συμπεθεριό.''
Ένιωθε περήφανη για τούτη την τελετή. Όλα ετοιμάστηκαν σωστά. Όλα έγιναν όπως έπρεπε όπως πριν χρόνια έγιναν και στο δικό της γάμο. Μια μικρή σκιά πέρασε από τα μάτια της. H γυναίκα που μέσα στα χρόνια αναζητούσε την ανεξαρτησία της και την ισοτιμία της με το σύντροφό της αργούσε να φανεί. Παρηγορήθηκε μόνο με το βλέμμα του δικού της άντρα που την κοιτούσε με αγάπη κι ευχήθηκε έτσι να κοιτά τη μοναχοκόρη της τώρα και πάντα ο άντρας της.
Η φωτογραφία είναι από εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου