ΥΔΡΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΔΟΥΝΑ

"Γραφική και αρχοντική,σε απόσταση αναπνοής από την Αθήνα (μιάμιση ώρα από τον Πειραιά),συγκεντρώνει πολλούς «άσους» στο μανίκι της.Αποτελεί ιδανικό προορισμό για ποιοτική χαλάρωση,ρομαντικές βόλτες,ιστορικές περιηγήσεις και εξορμήσεις στην φύση.Η πρώτη εικόνα που θα αντικρίσετε προσεγγίζοντάς τη με το δελφίνι,είναι τα χαρακτηριστικά πετρόχτιστα κτήρια που θυμίζουν ζωγραφιά,τα γαϊδουράκια που αποτελούν το μοναδικό μέσο μεταφοράς εδώ μαζί με τα θαλάσσια ταξί,και τα μαγαζιά του λιμανιού.

Αν σας αρέσει το περπάτημα μην χάσετε την εμπειρία μιας παραθαλάσσιας πεζοπορίας από τη πόλη στα Καμίνια κι εντέλει στο Βλυχό, καθώς και της υπέροχης διαδρομής που σας οδηγεί από την πόλη στον Προφήτη Ηλία με την εντυπωσιακή θέα.

Στην Ύδρα, από τα πρώτα κιόλας λεπτά που περπατάς στα σοκάκια της αισθάνεσαι ένα πράγμα.Νιώθεις πως αρκεί ένα πέρασμα «απέναντι» κι ευθύς μεταφέρεσαι σε μια άλλη εποχή.Οι κόρνες και τα φανάρια δεν έχουν χώρο εδώ,τα σύγχρονα κτήρια δίνουν τη θέση τους σε παραδοσιακά σπίτια με κεραμιδένιες σκεπές,σκούρες μπλε πόρτες και παράθυρα,κι ο χρόνος αποκτά μια άλλη διάσταση.Αυτή που θα έπρεπε να έχει παντού,με κάθε λεπτό να μεταφράζεται σε απόλαυση..."(Νάντια Μασσαχού)

------------

Ίσως να έχετε παρόμοια άποψη με τη δική μου,πριν εξερευνήσω το νησί!Ακρίβεια,πολυτέλεια,φασαρία και παραλίες απαγορευτικές για κολύμπι...Μεσούντως του καλοκαιριού μπορεί να παρουσιάζει αυτήν την εικόνα(άλλωστε ποιο νησί κινείται χαλαρά τον Αύγουστο,ειδικά όταν βρίσκεται τόσο κοντά στην Αθήνα)όμως η Ύδρα του φθινοπώρου παρουσιάζει μια τελείως διαφορετική εικόνα(τόσο όσο...)και μπορείς να απολαύσεις τα πάντα!Φυσικά και υπάρχουν παραλίες(λίγες και καλές),όρεξη μόνο να έχετε για πεζοπορία!

Ιnfo:Βικιπαίδεια,newsbeast

 Ιδιαίτερα δημοφιλής προορισμός για ξένους τουρίστες αλλά και Αθηναίους,δεδομένης της σχετικά μικρής της απόστασης από την πρωτεύουσα.Οφείλει το όνομά της στα άφθονα νερά,που ανάβλυζαν από τις πλούσιες πηγές που είχε κατά την αρχαιότητα.Έχει σημαντική ναυτική ιστορία και παράδοση.Αναπαλαιωμένα αρχοντικά,το παλιό γραφικό λιμάνι με τις πολεμίστρες και τα κανόνια, τα μουσεία, τα μοναστήρια, η ναυτική σχολή, συνθέτουν την εικόνα του νησιού, η οποία μας μαρτυρεί την σημαντική ιστορική σημασία της. Κατά τον αγώνα της επανάστασης του 1821 η Ύδρα μαζί με τις Σπέτσες και τα Ψαρά έπαιξαν σημαντικό ρόλο, λόγω της μεγάλης ναυτικής δύναμης που διέθεταν. Στην Επανάσταση του 1821 η Ύδρα διέθετε 186 πλοία.

Μεγάλοι πλοιοκτήτες, ναυμάχοι του 1821 και πολιτικοί κατάγονται από το νησί. Ανάμεσά τους οι Ανδρέας Μιαούλης, Κουντουριώτης, Κριεζής, Τσαμαδός, Σαχίνης, Τομπάζης, Σαχτούρης κ.α. Αυτή η ναυτική παράδοση συνεχίζεται μέχρι σήμερα με έναν μικρό αλιευτικό στόλο και την Ακαδημία Εμποροπλοιάρχων, που άρχισε να λειτουργεί αμέσως μετά την επανάσταση του 1821 και είναι η αρχαιότερη σχολή εμποροπλοιάρχων της ανατολικής Μεσογείου· στις μέρες μας στεγάζεται στο αρχοντικό του Λάζαρου Τσαμαδού και της Μαρίας Δ. Σαχίνη και βοηθητικά κτίρια δωρεάς Αθ. Κουλούρα.

Η πόλη της Ύδρας, που είναι και η μοναδική πόλη του νησιού, έχει ανακηρυχθεί διατηρητέα και απαγορεύονται τα τροχοφόρα. Είναι απλωμένη σε δύο βραχώδεις λόφους και σφύζει από παραδοσιακά σπίτια με κεραμιδένιες σκεπές, έντονες μπλε πόρτες και παράθυρα. Η Ύδρα εδώ και δεκαετίες, είναι ένας από τους αγαπημένους προορισμούς Ελλήνων και ξένων επισκεπτών. Στο νησί υπάρχουν 300 εκκλησίες και πέντε μοναστήρια.

Η σημαντικότερη γιορτή σήμερα στην Ύδρα είναι τα Μιαούλεια, τα οποία είναι εκδηλώσεις, αφιερωμένες στη δράση του Ναύαρχου Μιαούλη και πραγματοποιούνται κάθε χρόνο, προς το τέλος του Ιουνίου.

Η Ύδρα, περισσότερο από όλα τα Ελληνικά νησιά, ενέπνευσε τις Καλές Τέχνες. Διάσημοι Έλληνες και ξένοι ζωγράφοι απεικόνισαν στα έργα τους τα τοπία της. Μεγάλοι καλλιτέχνες, όπως ο Πάμπλο Πικάσο και ο Μαρκ Σαγκάλ, την επισκέφτηκαν και αποτύπωσαν σε σχέδια τα αυστηρά της σχήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι στην Ύδρα υπάρχει παράρτημα της Σχολής Καλών Τεχνών από το 1936, το οποίο στεγάζεται στο τετραώροφο αρχοντικό του Εμμανουήλ Τομπάζη και της Ξανθής Δ. Σαχίνη στα δεξιό τμήμα του λιμανιού.

Η Ύδρα συνδέεται ακτοπλοϊκώς, όλο το έτος, με τα υπόλοιπα νησιά του Αργοσαρωνικού, καθώς και με τα Μέθανα, την Ερμιόνη, το Πόρτο Χέλι, το Ναύπλιο, τον Tυρό. Δεν διαθέτει αεροδρόμιο και ίσως ποτέ να μην αποκτήσει εξαιτίας του ορεινού εδάφους της. Το νησί δεν διαθέτει ούτε ελικοδρόμιο, όμως υπάρχει κοντά στην πόλη της Ύδρας μία επίπεδη περιοχή την οποία τα ελικόπτερα χρησιμοποιούν σαν χώρο απογείωσης και προσγείωσης.

Η Ύδρα σύμφωνα με νεότερες αρχαιολογικές έρευνες, έχει κατοικηθεί από τη Νεολιθική εποχή. Δρύοπες, Μυκηναίοι, Κάρες, Σάμιοι, Αθηναίοι πρόσφυγες της εποχής των περσικών πολέμων, εποίκησαν και κατοίκησαν την Ύδρα. Η ακμή του νησιού συνέπεσε με την Πρωτοελλαδική και την Μυκηναϊκή εποχή. Το νησί ήταν εμπορικό-ναυτικό κέντρο, ανάμεσα στην Πελοπόννησο και τα νησιά του Αιγαίου. Η περιοχή της Επισκοπής, του Αγίου Γεωργίου-Αγίου Νικολάου Μπίστη, το Μπαλί, η ακρόπολη του Βλυχού και η περιοχή της Ζωοδόχου Πηγής της Ζούρβας, ήταν σημαντικοί οικισμοί εκείνης της εποχής, ενώ την Κλασσική εποχή η Ύδρα ήταν στη δικαιοδοσία της Ερμιόνης. Από αυτούς, την αγόρασαν Σάμιοι πολιτικοί εξόριστοι που οχύρωσαν την ακρόπολη του Βλυχού. Οι Σάμιοι, αφού ήρθαν σε σύγκρουση και μετά από ήττα με τους Αιγινήτες, πούλησαν την Ύδρα στους Τροιζήνιους. Την Κλασσική εποχή η Ύδρα παρουσιάζει έναν συγγραφέα κωμωδιών, τον Ευάγη τον Υδρεάτη. Την Ρωμαίικη και κατόπιν την Βυζαντινή περίοδο το νησί κατοικείται ανελλιπώς. Κατά των 15ο αιώνα αρχίζει η σημαντική ανάπτυξη της Ύδρας με την εγκατάσταση Αρβανιτών φυγάδων, καταδιωγμένων από τον σουλτάνο Μωάμεθ Β΄ τον Πορθητή, που είχε κυριεύσει την Πελοπόννησο. Τότε είναι που ξεκινά να χτίζεται και η σημερινή πόλη της Ύδρας και συγκεκριμένα γύρω από τον λόφο του Κιάφα για λόγους ασφαλείας από πειρατικές επιδρομές.

Ένα δεύτερο μεγάλο εποικιστικό κύμα έφτασε στην Ύδρα στα τέλη του 16ου αιώνα όταν μεγάλες οικογένειες έρχονται στο νησί. Μεταξύ αυτών οι οικογένειες Λαζάρου και Ζέρβα μετέπειτα Κοκκίνη και Κουντουριώτη από την Ήπειρο, οι οικογένειες Μπαρού από την Κύθνο, Νέγκα, Γκιώνη, Γκούμα, Γιακουμάκη μετέπειτα Τομπάζη από τα Βουρλά της Σμύρνης, Κιοσσέ μετέπειτα και Σαχίνη από τη Γένοβα, Μπουντούρη από την Εύβοια, Βώκου μετέπειτα και Μιαούλη από τα Φύλλα Ευβοίας. Τον 17ο αιώνα ήταν κτήση των Ενετών και τον 18ο αιώνα περιέρχεται στους Τούρκους έως την επανάσταση του 1821 κατά την οποία αριθμούσε περί τους 27,000 κατοίκους...

Η Ύδρα στην Επανάσταση του 1821:Η Επανάσταση βρίσκει την Ύδρα κάτοχο αμύθητου πλούτου απο χρυσά νομίσματα της εποχής, αποτέλεσμα κυρίως της επιτυχημένης εμπλοκής της στο εμπόριο σίτου κατά τους Ναπολεόντειους πολέμους. Το εμπόριο μετά το 1810 είχε κάμψη αλλά ο στόλος της αριθμούσε 186 μικρά και μεγάλα πλοία συνολικής χωρητικότητας 27.736 τόνων δηλαδή ήταν διπλάσιος απο αυτόν των Σπετσών που διέθεταν ως δύναμη 64 πλοία συνολικά 15.907 τόνων. Τα Ψαρά διέθεταν 35 - 40 πλοία και η Κάσος 15. Τα πληρώματα είχαν αποκτήσει και πολεμική εμπειρία λόγω των συγκρούσεων με πειρατές της Αλγερίας. Τουλάχιστον από το 1820 οι προεστοί είχαν μυηθεί από τη Φιλική Εταιρεία στο μυστικό της Επανάστασης. Όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση στην Πελοπόννησο, οι Υδραίοι ενημερώθηκαν με αλληλογραφία από τους πελοποννήσιους οπλαρχηγούς. Με επιστολή της 24 Μαρτίου 1821 οι προύχοντες της Πελοποννήσου ενημερώνουν τους Υδραίους και Σπετσιώτες ότι η Επανάσταση άρχισε νωρίτερα γιατί το μυστικό είχε προδοθεί από "τουρκολάτρες", και ζητούν τη βοηθειά τους για ναυτικό αποκλεισμό του εχθρού. Οι Σπετσιώτες ύψωσαν τη σημαία της Επανάστασης την 26 Μαρτίου, αλλά οι Υδραίοι φάνηκαν διστακτικοί στο να εξεγερθούν αμέσως, θυμούμενοι τις καταστροφές που είχαν πάθει κατά την προηγούμενη αποτυχημένη εξέγερση του 1770 και λαμβάνοντας υπόψη την στρατιωτική υπεροχή του εχθρού. Τελικώς κήρυξαν την επανάσταση στις 14 Απριλίου με εκκλησιαστική πομπή. Ταυτόχρονα εκτύπωσαν ειδικό συνοδευτικό έγγραφο για τα πλοία που απέπλεαν από το νησί για καταδρομικές επιχειρήσεις. Το έντυπο αυτό, στην ελληνική και ιταλική, αποτελούσε και γραπτή επαναστατική διακήρυξη που έφερε τον τίτλο "Διαβατήριον των Ελληνικών Μαχομένων Πλοίων".Είχε κενό το όνομα του καπετάνιου, του πλοίου, τον αριθμό των κανονιών και την ημερομηνία, τα οποία συμπληρώνονταν κατά περίπτωση...

Επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τα υδραίικα πληρώματα αποκαλούνταν "Σουλουτζαλήδες", έναντι των Σπετσιώτικων που αποκαλούνταν "Τζαμουτζαλήδες", που όμως ήταν λίαν περιζήτητα ακόμη και από τους Οθωμανούς στολάρχους, όπως και από τον Καρά-Αλή. Υδραίοι, όπως και άλλοι νησιώτες, ναυτολογούνταν με τη βία στον οθωμανικό στόλο. Ο Τσαμαδός αναφέρει περιστατικό κατά τον Σεπτέμβριο του 1822, όπου η τουρκική ναυαρχίδα είχε προσαράξει σε νησίδα της Αργολίδας. Υδραίοι ναύτες που υπηρετούσαν σ' αυτή με τη βία, κατάφεραν να ξεκολλήσουν το πλοίο και ως ανταμοιβή αφέθηκαν 

ελεύθεροι.

 Περί το τέλος της δεκαετίας του '50 η διάσημη ηθοποιός Σοφία Λόρεν, ανταποκρινόμενη σε αίτημα της τότε Βασίλισσας Φρειδερίκης, "γύρισε" στην Ύδρα την γνωστή κινηματογραφική επιτυχία "Το παιδί και το δελφίνι", τα γυρίσματα της οποίας παρακολούθησε η ίδια η Βασίλισσα. Ήταν ακριβώς η απαρχή της μεταφοράς του τουριστικού ενδιαφέροντος (ανάπτυξης) από το Λουτράκι στα νησιά του Αργοσαρωνικού, υποβοηθούμενη από την έβδομη τέχνη...

 "Η άγρια και γυμνή τελειότητα της Ύδρας..."

Henry Miller

Η αθωότητα ήταν χαρακτηριστικό των ταινιών που φιλοξενήθηκαν στη Ύδρα στα χρόνια του ’50 και του ’60. Η κομψότητα, η φινέτσα, ο αέρας της αριστοκρατίας, η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική ταυτότητα αλλά και η απλότητα της Ύδρας είναι στοιχεία που αξιοποιήθηκαν στον ελληνικό αλλά και στον ξένο κινηματογράφο σε ταινίες κάθε είδους.

Ο Μπάμπης Μωρές ήταν ο άνθρωπος που έφερε την κοσμική ζωή στην Ύδρα ανοίγοντας τη «Λαγουδέρα», από όπου πέρασαν οι πάντες και έγιναν τα γυρίσματα τόσο των «Γαμπρών της Ευτυχίας» όσο και της ταινίας του Άλκη Παππά «Ψιτ κορίτσια!»

Περισσότερες από 20 ταινίες έχουν γυριστεί στο νησί από τότε που ο Φίνος έστησε για πρώτη φορά κινηματογραφική μηχανή στο λιμάνι της με το «Τραγούδι του χωρισμού» που σκηνοθέτησε ο ίδιος με τη Λήδα Μιράντα και το Λάμπρο Κωνσταντάρα στους πρωταγωνιστικούς ρόλους.

Ωστόσο η Ύδρα έγινε ένας από τους ελκυστικότερους κινηματογραφικούς προορισμούς της Ελλάδας με την ταινία «Μαρίνα».

Σημεία του νησιού όπως το λιμάνι, το Μαντράκι, τα Καμίνια και η σπηλιά στα Κανόνια έχουν φιλοξενήσει μελοδράματα όπως τα «Μόνο για μια νύχτα» και «Εσένα μόνο αγαπώ», κωμωδίες όπως ο «Τρελοπενηντάρης» και ο «Μπλοφατζής», σάτιρες όπως ο «Έρωτας του Οδυσσέα», μιούζικαλ όπως το «Κορίτσια για φίλημα» αλλά και ξένες σειρές όπως το «τουριστικό», «Νησί του Έρωτα» με τον Ρόμπερτ Πρέστον, τον Τόνι Ράνταλ και τη Λίλιαν Μηνιάτη.

Φαρμακείο Ραφαλιά.

Φαρμακείο και οικία Ραφαλιά.(1890)

Στεγάζεται σε ένα υπέροχο διατηρητέο αρχοντικό που μετράει πάνω από έναν αιώνα ζωής και είναι ένα από τα πιο διάσημα φαρμακεία του κόσμου, δίχως υπερβολή. Βρίσκεται στην παλιά πόλη και αποτελεί αξιοθέατο, ενώ λειτουργεί έως και σήμερα κανονικά.

Άρχισε να λειτουργεί το 1890 με ιδρυτή του τον κο Ευάγγελο Ραφαλιά. Εν συνεχεία η σκυτάλη πέρασε στην Κυριακή Γιαννουκάκου-Ραφαλιά (1914-2011) -σύζυγο του γιου του Ανδρέα- η οποία ήταν από τις πρώτες γυναίκες φαρμακοποιούς στα μέσα του περασμένου αιώνα. Ο γιος της, Ευάγγελος, ανέλαβε τα ηνία το 1978 και συνέχισε επάξια την παράδοση της οικογένειας. Η αφοσίωση και η αγάπη του γι' αυτό που κάνει εξακολουθούν να υφίστανται έως τις μέρες μας, με την επιχείρηση να βελτιώνεται διαρκώς, ενώ παράλληλα αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά αξιοθέατα του νησιού. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το γεγονός πως όταν "ανακάλυψε" στο ημερολόγιο της μητέρας του κάποιες συνταγές καλλυντικών, αποφάσισε να ασχοληθεί σοβαρά με την παρασκευή τους και να συνεχίσει την κληρονομιά της. Πλέον διαθέτει στο φαρμακείο του κολόνιες, κρέμες, λοσιόν, σαπούνια και ένα σωρό άλλα εξαιρετικής ποιότητας παρασκευάσματα σε καλόγουστες συσκευασίες και μοναδικά περιτυλίγματα, τα οποία προμηθεύονται, επίσης, αρκετά ακόμη μαγαζιά της Ύδρας!

Tip: Ο Ευάγγελος Ραφαλιάς είναι πάντα πρόθυμος να σας ξεναγήσει στο φαρμακείο του, αλλά και στο αρχοντικό της οικογένειας, που βρίσκεται στο διπλανό κτήριο του 1790,το οποίο πήρε τη σημερινή νεοκλασική μορφή του το 1890...

 "Mες στης Ύδρας τα στενά σε ζητάω..."

"Άσπρα μου πουλιά, άστρα και φιλιά,
πήραν οι νεράιδες την αγάπη μου αγκαλιά,
φάτσα στο γιαλό παίζω και γελώ,
μέσα από το κύμα να φανείς σε καρτερώ.
Με την αγάπη μου, κρυφτό, 
Θεέ μου, και πώς να φυλαχτώ,
παίζουν πουλιά κι αστέρια
μέσα απ’ τα δυο σου χέρια
με την αγάπη μου κρυφτό,
παίζουν πουλιά κι αστέρια
μέσα απ’ τα δυο σου χέρια
με την αγάπη μου κρυφτό.
Γαλανό πανί, πού `ναι να φανείς,
μένεις στο λιμάνι τώρα, βάρκα μου, ορφανή,
θα ΄ρθω να σε βρω, κόντρα στον καιρό,
θα ΄ρθω να σε βρω, να με χαρείς, να σε χαρώ.
Με την αγάπη μου, κρυφτό,
Θεέ μου, και πώς να φυλαχτώ,
παίζουν πουλιά κι αστέρια
μέσα απ’ τα δυο σου χέρια
με την αγάπη μου κρυφτό..."
Στίχοι Βαγγέλης Γκούφας
Μουσική Σταύρος Ξαρχάκος

E και ως συνήθως,ζουμάρουμε σε όμορφα σκηνικά που στήθηκαν για επαγγελματίες! 

"Λάμψε λες,λάμψε..

Μονάχα σοκάκια
Μονάχα η αρμύρα που επέμεινε
Η αρμύρα που επέμενε
Και να που πάλι επιμένει
Η αρμύρα
Κι ο βράχος
Κι οι βράχοι
Τα βράχια
Και να θες
Να λαχταράς
Όχι πολλά
Μα τα πάντα
Όχι ό,τι αρπάξεις
Μα τα τάχα
λιγοστά
Τα
τοσοδούλια
Που,
άκουσέ με,
άκου
Είναι τα όλα
Όλα
*
Κλείσε τα μάτια
Άσε το ζάρι
Άκου τον πετεινό
Φέρε τον πεσσό
Σ’ εκείνο
το
τετραγωνίδιο
το
ταπεινό
Που
κάνει
Σαχ
Που
κάνει
Ματ
Κερδίζει
Αναπάντεχα, θαρρείς
Μα όχι,
Όλα εκεί
Είναι
Όλα
Όλα
Από παλιά
Εκεί
Αιώνες τώρα
Χιλιετίες
Εκεί
Κερί
είναι
Κεράκι
Εκεί
Και
ξορκίζει
φθορά και κακό
εκεί
Άκου,
και χαμογέλασε,
και λάμψε!
Λάμψε
Λάμψε
Αστέρι
Λάμψε
Και
Λάμψε
Και
Λάμψε
Λημέρι
*
Μια χούφτα ελιές
Δυο ντομάτες
Λιαστές
Λίγο τυρί
Λίγο ψωμί
Τσίπουρο
κρασί πολύ
Και
τα
Γαλάζια
Άτια
του
Έρωτα"
* * *
Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης
Ύδρα, 07/07/2011

Βλυχός.(και Πλάκες Βλυχού)

Ο Βλυχός είναι ένας πανέμορφος, παραθαλάσσιος οικισμός που βρίσκεται σε μια από τις πιο γραφικές περιοχές της Ύδρας με μαγευτική θέα και υπέροχα ηλιοβασιλέματα, που προσφέρεται για οικογενειακό τουρισμό.

Κατάλευκα εξοχικά σπίτια με μεγάλες ολάνθιστες αυλές απλώνονται μέχρι τους πρόποδες του λόφου πάνω από την παραλία.

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν τα γραφικά παραθαλάσσια εκκλησάκια, του Αγίου Χαραλάμπους στο πλάτωμα της κορυφής ενός βράχου που αναδύεται από τη θάλασσα, των Αγίων Κάρπου και Παπύλου (1815) και της Αγίας Παρασκευής που δεσπόζει πάνω στον ψηλό θαλασσοδαρμένο βράχο δίπλα στην παραλία, προσφέροντας ένα μοναδικό θέαμα καταπληκτικής ομορφιάς.

Η οργανωμένη γραφική παραλία του Βλυχού με γκρίζα μικρά βότσαλα και πεντακάθαρα νερά, κατάλληλη και για μικρά παιδιά, είναι μια από τις ωραιότερες και δημοφιλεστερες παραλίες του νησιού.

Στο Βλυχό υπάρχουν δύο γραφικές παραθαλάσσιες ταβέρνες, η "Μαρίνα" και το "Ενάλιον"με φρέσκο ψάρι και παραδοσιακά φαγητά, καθως και αναψυκτήρια για καφέ και ποτό.

Στο Βλυχό μπορείτε να φτάσετε πολύ εύκολα είτε με θαλάσσιο ταξί σε 5 λεπτά από το λιμάνι της Ύδρας είτε με τα πόδια μετά από μια όμορφη διαδρομή 40 λεπτών περίπου, ακολουθώντας ή τον παραλιακό δρόμο που περνά από τη Σπηλιά, το Αυλάκι και το Καμίνι ή τον εσωτερικό δρόμο που περνά πάνω από το Καμίνι και καταλήγει στο περίφημο θολωτό πέτρινο γεφύρι του Βλυχού, στην είσοδο του οικισμού...

 Βλυχός.

Βλυχός.

 Βλυχός.
''Αν έπρεπε να περιγράψω σ΄έναν ξένο την πατρίδα μου, θα έπαιρνα χρώματα και θα του έβαφα με θαλασσινό γαλάζιο, με χωμάτινο καφέ και με κάτασπρο λευκό την εικόνα της. Κι αν δεν καταλάβαινε, τότες θα έκαμνα το μόνο άλλο πράμα που θαρρώ πως μπορεί να εξηγήσει αυτόν τον τόπο: Θα του τον τραγουδούσα..."
Καπετάν Γαρέφης

37 Κύριο χαρακτηριστικό στοιχείο του νησιού είναι ότι δεν υπάρχουν τροχοφόρα και οι μετακινήσεις γίνονται μόνο με τα γαϊδουράκια, γεγονός που κάνει την Ύδρα ακόμα πιο γραφική.

 Το θέμα μας εδώ δεν είναι ο φούρνος αλλά το "έξυπνα"καλυμένο κλιματιστικό!Σχεδόν σε όλη την Ύδρα παρουσιάζουν αυτή την εικόνα και πραγματικά απορώ γιατί σε άλλα μέρη τα αφήνουν ακάλυπτα,καταστρέφοντας κάθε όμορφη εικόνα αλλά και τη φυσιογνωμία της περιοχής!Τόσο απλό κι ανέξοδο!

 Καμίνια.

Μικρό, φυσικό, γραφικό λιμανάκι.Οικιστικά η περιοχή έχει πλέον ενωθεί με την Υδρα (10' περπάτημα). Ξεχωρίζουμε το Μεγάλο και το Μικρό Καμίνι (όμορφη μικρή παραλία με βότσαλα).

 Το Μεγάλο Καμίνι με το "κόκκινο σπίτι"του(1786)(παλαιό σπίτι Μιαούλη,εν συνεχεία καφενείο και κατά καιρούς χώρος εκδηλώσεων κυρίως το καλοκαίρι).Στην περιοχή επισκευάζουν και καλαφατίζουν τα ψαροκάϊκα και τις ψαράδικες βάρκες τα τελευταία 300 χρόνια ...

Η ονομασία Καμίνια φαίνεται να προήλθε από Σιφναίους αγγειοπλάστες που εργάστηκαν στην περιοχή δημιουργώντας εκεί τα καμίνια τους...

Μία πολύ όμορφη και σύντομη διαδρομή είναι αυτή η οποία ξεκινά από το δυτικό κανονιοστάσιο του Λιμανιού (κάτω από τον τάφο του Κουντουριώτη) και καταλήγει στον οικισμό Καμίνια. Η συνολική απόσταση από την πόλη της Υδρας είναι περίπου 1.5Χλμ. Οικιστικά η περιοχή έχει πλέον ενωθεί με την Υδρα.

Αν συνεχίσουμε τον δρόμο μας, προς Βλυχό, σε περίπου 200 μέτρα θα φθάσουμε, στην περιοχή Μικρό Καμίνι, με την ομώνυμη μικρή βοτσαλωτή παραλία, στην θέση κάτω από το παλιό λιοτρίβι του Ε. Γκίκα, νύν Καστέλλο. Βυθός βραχώδης.

Στο λιμανάκι των Καμινίων θα ξεχωρίσουμε στην άκρη του το παλιό σπίτι του Θ. Γκίκα (προκρίτου της Υδρας και ευεργέτου της Επανάστασης του 1821), όπου κατοίκησε και πέθανε ο παλιός Υδραίος δημοσιογράφος και λαογράφος Αντώνης Μανίκης, που εξέδιδε για χρόνια την πολύ καλή εφημερίδα "Το Μέλλον της Υδρας". Το σπίτι έχει γίνει επίσης γνωστό γιατί μπροστά από αυτό γυρίστηκαν χορευτικές σκηνές του Ελληνικού Μιούζικαλ του Γ. Δαλιανίδη "Γοργόνες και Μάγκες".

Ύδρα
"Το αίμα μου το κρεμάσαν πάνω στα κλαδιά
το αίμα μου το ρίξαν μες στη θάλασσα
τ’ άγρια λουλούδια τα βαμμένα δόντια τα πικρά
φιλιά
τα ψάρια τα καράβια μες στη θάλασσα
μέσα στο αίμα το δικό μου χτίσαν τη φωλιά
από το αίμα το δικό μου βάψαν τα πανιά
από το αίμα το δικό μου πέταξαν φτερά
όλα τα φοβερά πουλιά μέσα στη θάλασσα.."
Mίλτος Σαχτούρης

Το Ιστορικό Αρχείο – Μουσείο Ύδρας (IAMY) ιδρύθηκε το 1918.Το κτίριο που στεγάστηκε δωρίθηκε στο κράτος από το Γκίκα Ν.Κουλούρα.Ο τότε δήμαρχος του νησιού, Αντώνης Λιγνός, ανακάλυψε στη μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου υλικό του αρχείου, το οποίο στη συνέχεια ταξινόμησε...

---------------

"ΕΝ ΟΝΟΜΑΤΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ. Το Ελληνικόν Έθνος βεβαρυμένον πλέον να στενάζη υπό τον σκληρόν ζυγόν υπό τον οποίον τέσσαρας περίπου αιώνας καταθλίβεται επονειδίστως, τρέχει με γενικήν και ομόφωνον ορμήν εις τα όπλα δια να κατασυντρίψη τας βαρείας αλύσσους τας υπό των βαρβάρων Μωαμεθανών περιτεθίσας εις αυτό. ...

Ημείς οι προύχοντες, οι συγκροτούντες την διοίκησιν της Νήσου ταύτης επιτρέπομεν εις τον Καπετάνιον Γιακουμάκην Τουμπάζην του πλοίου Θεμιστοκλής, το οποίον έχει κανόνια δεκαέξ και άλλα πολεμικά όπλα υπό την Ελληνικήν σημαίαν να υπάγη μετά του πλοίου τούτου, όπου ήθελε κρίνει ωφέλιμον και αναγκαίον εις τον κοινόν αγώνα, και να ενεργή κατά των Οθωμανικών δυνάμεων δια ξηράς τε και θαλάσσης πάν ό,τι συγχωρείται εις νόμιμον πόλεμον, έως ού η ελευθερία και ανεξαρτησία του Ελληνικού Γένους να αποκατασταθή με στερέωσιν..."16 Απριλίου 1821".

Oμηρίδης Σκυλίτσης(κείμενο που εκδόθηκε για τον Γιακουμάκη Τομπάζη)

Ο αφανής ήρωας.

"Με τιμή και υπερηφάνεια
η Ύδρα σκύβει ευλαβικά το κεφάλι
στους αφανείς ήρωες και αγωνιστές
που με τις θυσίες τους
φωτίζουν το μέλλον μας."

Το λιμάνι της Ύδρας.

Αποτελεί τον πρώτο και τον τελευταίο σταθμό κάθε επισκέπτη. Το λιμάνι της Ύδρας σας καλωσορίζει σε μια «ζωγραφιά» πλουμιστή, γεμάτη γκρι, λευκές και γαλάζιες πινελιές,όσο προσπαθείτε να πάρετε το βλέμμα σας από τα μεγάλα κρουαζιερόπλοια, τα εντυπωσιακά σκάφη και τις όμορφες βαρκούλες που πηγαινοέρχονται κάνοντας βόλτες τους επισκέπτες! Σήμα κατατεθέν του λιμανιού είναι το άγαλμα του Ανδρέα Μιαούλη. Στέκει επιβλητικό στην αριστερή πλευρά του ανασύροντας μνήμες του αγωνιστικού παρελθόντος του νησιού. Δεξιά κι αριστερά του λιμανιού θα δείτε τα περίφημα κανόνια.

Δυτικά του αγάλματος του Μιαούλη, στην παλιά πετρόχτιστη μπαρουταποθήκη, στεγάζεται το Λιμεναρχείο, ενώ λίγα βήματα πιο πέρα βρίσκεται το Ιστορικό Αρχείο Ύδρας, που μαγνητίζει τα βλέμματα με το χαρακτηριστικό μαρμάρινο κτήριό του. Σε απόσταση αναπνοής θα συναντήσετε τη Σχολή Εμποροπλοιάρχων (πρώην οικία Τσαμαδού). Ακολουθώντας το δρόμο που βρίσκεται μπροστά σας θα δείτε το Γυμναστήριο, την περιοχή της Μονής της Αγίας Φωτεινής, τα Καλά Πηγάδια, τη Μονή του Προφήτη Ηλία και της Αγίας Ευπραξίας. Στο κέντρο του λιμανιού βρίσκεται ο καθεδρικός ναός της Ύδρας που χτίστηκε το 1648 κι ανακατασκευάστηκε το 1774

«Ορκίζομαι ότι εδώ μπορώ να γευτώ τα μόρια που χορεύουν στα βουνά. Τούτο το φως έχει κάτι έντιμο και φιλοσοφικό. Δεν σ’αφήνει να προδώσεις τη διάνοια σου, ενώ συνάμα καλεί την ψυχή σου σε γλεντοκόπι».

Leonard Kohen

"Δελφίνια φλάμπουρα και κανονιές.
Το πέλαγο τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε,
σήκωνε τα πολύχρωμα κι αστραφτερά καράβια
λύγιζε, τα κλυδώνιζε κι όλο μαβί μ’ άσπρα φτερά,
τόσο πικρό για την ψυχή σου κάποτε
τώρα γεμάτο χρώματα στον ήλιο.
Άσπρα πανιά και φως και τα κουπιά τα υγρά
χτυπούσαν με ρυθμό τυμπάνου ένα ημερωμένο κύμα.
Θα ήταν ωραία τα μάτια σου να κοίταζαν
θα ήταν λαμπρά τα χέρια σου ν’ απλώνουνταν
θα ήταν σαν άλλοτε ζωηρά τα χείλια σου
μπρος σ’ ένα τέτοιο θάμα
το γύρευες
τι γύρευες μπροστά στη στάχτη
ή μέσα στη βροχή στην καταχνιά στον άνεμο,
την ώρα ακόμη που χαλάρωναν τα φώτα
κι η πολιτεία βύθιζε κι από τις πλάκες
σου ‘δειχνε την καρδιά του ο Ναζωραίος,
τι γύρευες; γιατί δεν έρχεσαι; τι γύρευες;"
Ύδρα-Γιώργος Σεφέρης(Μυθιστόρημα IΓ)

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ , ΚΕΙΜΕΝΑ - ΖΩΗ ΔΟΥΝΑ