Τρωτή και ευάλωτη η ζωή μας στους άνεμους των νέων καιρών έτσι που απροετοίμαστους μας βρήκαν πώς να μαζέψεις τώρα το σκορποχώρι τούτο της ζωής και πώς να συνηθίσεις την βίαιη υποταγή στην ήττα την απόγνωση για το τέλος της εποχής σου αφού αυτό που σε απομένει τώρα πια δεν είναι παρά ο δρόμος δίχως επιστροφή στην μοναξιά της νοσταλγίας με ένα πικρό τραγούδι αποχαιρετισμού στα χείλι Το τρένο φεύγει στις οχτώ μα εσύ μονάχος σου έχεις μείνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου